เมาะลำไยประตูการค้า

โดย ธนกร สังขรัตน์ thanakorn.s@modernmyanmar.tv CEO of Modern Myanmar Synergy Co., Ltd.

เมาะลำไย หรือเดิมชื่อ "มะละแหม่ง" (Moulmein) เป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับ 4 ของเมียนมา อยู่ห่างจากย่างกุ้งไปทางตะวันออกเฉียงใต้ประมาณ 300 กิโลเมตร เมืองนี้เป็นเมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุดของรัฐมอญของเมียนมา ทั้งยังเป็นศูนย์กลางการค้าหลักและท่าเรือในภาคใต้ของเมียนมา ประชากรประกอบด้วยชาวมอญ เมียนมา กะเหรี่ยง ปะโอ อินเดียและจีน ถือเป็นเมืองที่นับว่ามีประชากรหนาแน่นมากที่สุดแห่งหนึ่งของเมียนมา มีประชากรราว 3 แสนคนในปัจจุบัน

เมาะลำไยเป็นประตูสู่ภาคใต้ของเมียนมา (Lower Burma) โดยมีสะพานข้ามแม่น้ำสาละวิน (Thanlwin) เป็นสะพานที่ยาวที่สุด และสะพานรถไฟดังกล่าวยังเป็นสะพานเพื่อชมวิวที่โดดเด่นที่สุดอีกแห่งในเมียนมา ด้วยตัวสะพานที่ทอดตัวยาว 1.1 หมื่นฟุต หรือ 3,400 เมตร เหนือแม่น้ำสาละวินซึ่งเชื่อมต่อภูมิภาคทางตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศกับย่างกุ้ง

เมาะลำไยมีสถานีขนส่งทางหลวงกลาง โดยเชื่อมต่อกับเมืองพะอาน (Hpa An) เมืองหลวงของรัฐกะเหรี่ยง (Kayin State) ทางตะวันออกเฉียงเหนือและเมืองทวาย (Dawei) และเมืองมะริด (Myeik) ในเขตตะนาวศรี (Tanintharyi Division) ทางตอนใต้ของถนน โดยผ่านเมืองกอกะเร็ค (Kawkareik) ที่จะเชื่อมต่อไปยังเมืองชายแดนไทย-เมียนมา คือ เมืองเมียวดี (Myawaddy)

ในเมืองเมาะลำไย (Mawlamyine) รถจักรยานยนต์และรถตุ๊กตุ๊กได้รับ การจดทะเบียนเพื่อใช้เป็นรถแท็กซี่โดยสาร นอกจากนี้ในเมาะลำไยยังมีระบบขนส่งโดยรถบัสขนส่งที่เชื่อมต่อทั้งทางตอนเหนือและทางตอนใต้ของประเทศเมียนมา สถานีรถไฟเมาะลำไยยังสร้างขึ้นอย่างมีมาตรฐาน โดยหวังจะให้เป็น "สถานีรถไฟอาเซียน" เป็นปลายทางของการเดินทางโดยรถไฟจากเมืองย่างกุ้ง-พะโค-เมาะลำไย-ทวาย

เมืองเมาะลำไยเป็นจุดกึ่งกลางระหว่างเมืองชายฝั่งทางใต้ของเมียนมา กับเมืองย่างกุ้ง เป็นศูนย์กลางการค้าที่สำคัญ บริเวณท่าเรือเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ ตามแนวชายฝั่งของเมืองจะใช้ในการขนส่งสินค้าเป็นกลุ่มตามแม่น้ำหลายสาย และการเชื่อมต่อของแม่น้ำสายหลักมายังย่างกุ้งหรือเข้าสู่พื้นที่ส่วนกลางของประเทศ

เศรษฐกิจของเมาะลำไยขึ้นอยู่กับการเกษตร ส่วนใหญ่ทำกสิกรรมปลูกข้าวเป็นพืชหลัก ในขณะที่พืชรองที่สำคัญคือ ยางพารา สวนป่า โดยสวนยางพาราอยู่ในพื้นที่ภูเขา ยังรวมถึงถั่วลิสง งา ทานตะวัน อ้อย ข้าวโพดและฝ้าย นอกจากนี้ยังเป็นแหล่งเพาะปลูกพืชสวนที่ขึ้นชื่อเป็น พืชเศรษฐกิจของประเทศ ได้แก่ ทุเรียน เงาะ มังคุด ส้มโอ ซึ่งเป็นสินค้า ที่มีชื่อเสียงและมีการซื้อขายเพื่อกระจายไปทั่วประเทศ ทั้งย่างกุ้ง มัณฑะเลย์ ตองจี เป็นต้น

การประมงชายฝั่งเป็นแหล่งสร้างรายได้ที่สำคัญของประชากร โดยมีอุตสาหกรรมประมงที่เกี่ยวข้อง อาทิ การแปรรูปปลาแห้งและสาหร่าย การผลิตน้ำปลาจะอยู่ทางตอนใต้ และการจับปลาตามแนวชายฝั่งตะวันตกยังเป็นแหล่งอาหารของคนท้องถิ่นที่สำคัญ ขณะที่การทำเหมืองแร่ยังเป็นอุตสาหกรรมที่เกิดขึ้นใหม่ในรัฐมอญด้วย พลวง หินแกรนิต และทองคำ สามารถขุดได้ในหลายพื้นที่

เมาะลำไยมีการจัดการนิคมอุตสาหกรรม 2 แห่ง โดยเฉพาะนิคมอุตสาหกรรมที่ชื่อ "จ๊อคตัน" (Kyauktan) ที่เพิ่งเปิดใหม่ มีความหลากหลายของผู้ประกอบการธุรกิจที่แตกต่างกัน อาทิ ผู้ผลิตสังกะสี ปูนซีเมนต์ผสม อาหาร เครื่องดื่ม สิ่งทอ เหมืองทอง โรงงานน้ำแข็ง โรงงานผลิตรองเท้า โรงงานเฟอร์นิเจอร์ โรงงานผลิตเครื่องมือเครื่องใช้พลาสติก ธุรกิจอาหารทะเลแช่แข็ง รวมถึงธุรกิจอุปกรณ์เสริมเกี่ยวกับรถยนต์ เป็นต้น

นอกจากนี้ ความสำคัญของเมืองเมาะลำไยยังสืบเนื่องมาจากโครงการอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงกำหนดให้เมืองเมาะลำไยเป็นจุดเข้าและออกของทางด้านตะวันตกของเขตระเบียงเศรษฐกิจตะวันออกสู่ตะวันตก ระยะทาง 1,450 กิโลเมตร ที่จะเชื่อมโยงทะเลจีนใต้จากเมืองดานังของเวียดนาม ผ่านมาทางลาว ไทย และเข้าสู่เมาะลำไย