ยิ้มเข้าไว้ อย่าโกรธง่ายนักเลย

โดย แมงโก้หวาน

ทุกวันนี้คนเราโกรธกันง่ายมาก พอมีเหตุมากระทบก็ไม่รู้จักอดทนอดกลั้น ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เมื่อคุมอารมณ์ไม่อยู่ก็พานเกิดเรื่องเลวร้าย เกิดความสูญเสียตามมา ไม่ว่าจะสูญเสียชีวิต ทรัพย์สิน มิตรภาพ และอื่นๆ วันนี้จึงอยากให้สติคนที่มักอารมณ์ด้วยธรรมะของพระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี (ว.วชิรเมธี) ผู้ก่อตั้งศูนย์วิปัสสนาสากลไร่เชิญตะวัน ที่ได้พูดถึงพิษภัยและความร้ายกาจของความโกรธไว้น่าสนใจ ดังนี้

1.คนมักโกรธมีผิวพรรณทราม

ปกติคนที่ตกเป็นทาสของความโกรธ แม้จะอาบน้ำสระเกล้า ประทินผิวด้วยเครื่องหอมอย่างดี พร้อมทั้งตัดผม โกนหนวด นุ่งห่มผ้าใหม่ ขาวสะอาดเพียงไรก็ตามที แต่เมื่อภายในของเขาคุกรุ่นไปด้วยเชื้อไฟของความโกรธอยู่เป็นนิตย์ ต่อให้ตกแต่งประดับประดาภายนอกด้วยพัสตราภรณ์และไล้ทาด้วยสุคนธชาติกรุ่นหอมเพียงใด เขาก็ยังได้ชื่อว่ามีผิวพรรณทรามอยู่นั่นเอง

2.คนมักโกรธต้องนอนระทมทุกข์

คนที่ปล่อยตัวปล่อยใจให้ตกเป็นทาสของความโกรธ ต่อให้นอนอยู่บนเตียงราคาแพงลิบลิ่ว ปูด้วยพรมขนสัตว์มีลายบุปผชาติประดับสะพรั่งไปทั้งผืน มีเครื่องอำนวยความสะดวกอันอาจจะบันดาลให้เกิดนิทราภิรมย์อยู่ข้างกายมากมาย แต่ถึงกระนั้นใจของคนมักโกรธยังคงเกาะเกี่ยวอยู่กับความโกรธ การนอนบนเตียงอันนุ่มไม่อาจช่วยให้เขาหลับตาลงอย่างเป็นสุขได้ตลอดรัตติกาล

3.คนมักโกรธมักมีเหตุให้ต้องเสียทรัพย์

คนที่ปล่อยตัวปล่อยใจให้ตกเป็นทาสของความโกรธ เมื่อโกรธขึ้นมาแล้วมักลืมตัว ขาดสติ ทุบต่อย ทำลาย ทั้งทรัพย์สินสิ่งของของตนบ้าง ของคนอื่นบ้าง ทำลายข้าวของทรัพย์สินให้เสียหายแล้วยังไม่พอ หากไฟแห่งความโกรธนั้นมีมากถึงขนาดรุกล้ำเลยออกไปจากเตาแห่งสติเกินกว่าเจ้าตัวจะหักตนเองเอาไว้ได้ ก็อาจจะมีเหตุให้มีเรื่องทะเลาะวิวาท บาดหมางกับคนอื่น

ยิ่งทะเลาะยิ่งเจ็บตัว ยิ่งหาทางทำลายทรัพย์สินของคู่กรณี เมื่อคู่กรณีถูกประทุษร้ายจึงหาทางประทุษร้ายตอบเอาบ้าง เมื่อประทุษร้ายตัวคนไม่ได้ก็หาทางทำลายข้าวของทรัพย์สิน ไร่นา ประชาสัตว์ให้เสียหายล้มตาย คนมักโกรธจึงเป็นเหมือนคนที่เดินไปสู่ประตูแห่งความเสื่อมของทรัพย์สินนานาประการ

4.คนมักโกรธถึงมียศก็มักเสื่อมจากยศ

ในยามปกติไม่มีความโกรธเข้าครอบงำ คนมักโกรธบางคนอาจมีสติปัญญาปราดเปรื่อง สามารถทำงานสนองคุณชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ของตนได้อเนกประการ จนได้รับยศชั้นสูงขึ้นเป็นลำดับสืบมา แต่ครั้นถูกความโกรธเข้าบังตาบังใจเสียแล้วก็กลับกลายเป็นคนละคน การใดไม่เคยทำก็ริทำ การใดไม่ควรประพฤติก็ริประพฤติ

ตนเป็นผู้ใหญ่ก็ทำตัวคล้ายผู้น้อย ตนเป็นบัณฑิตก็พลอยแสดงอาการเหมือนคนอ่อนปัญญา หายางอายไม่ได้ เมื่อประพฤติการไม่ควรแก่ยศอันมีศักดิ์สูงเช่นนั้นแล้วไม่นานก็คงถูกถอดยศ ลดตำแหน่ง กลายเป็นคนธรรมดา ด้อยทั้งญาติ ขาดทั้งวาสนาบารมี ไม่มีบริวารมาห้อมล้อม

5.คนมักโกรธมักกลายเป็นคนไร้ญาติขาดมิตร

คนที่ปล่อยตัวปล่อยใจให้ตกเป็นทาสของความโกรธ จิตใจย่อมไร้เมตตาการุณย์ กิริยาการแสดงออกภายนอกก็ส่อสำแดงแต่ความหยาบกระด้าง ดุดัน ขาดความละมุนละไม ถ้อยสนทนาก็หาสุนทรกถาที่เสนาะสนิทใจได้ยากเหลือแสน ใจที่ขาดเมตตานั้นเล่าก็ร้อนเร่าเหมือนดังถูกหลุมถ่านเพลิงที่คุคั่งถั่งโถมโรมแรงอยู่เนืองนิตย์ด้วยฤทธิ์ลมลำเพยพัดเช่นนี้แล้ว คนมักโกรธจึงกลายเป็นคนที่ถูกทิ้งให้อยู่เดียวดาย ไร้ทั้งญาติ ขาดทั้งมิตร

6.คนมักโกรธมักมีทุคติเป็นที่หมายในโลกหน้า

คนที่ปล่อยตัวปล่อยใจให้ตกเป็นทาสของความโกรธ ย่อมลืมถ้อยพระธรรมคำพระสอน จิตใจถ่ายถอนจากความดีงาม ใฝ่ต่ำ ประพฤติทราม ทางกาย ทางวาจา และทางใจ การใดๆ ที่ทำล้วนนำมาซึ่งความเสื่อมเสียมิรู้สิ้น ครั้นดับดิ้นแดยันสังขารสลายต้องตกไปในห้วงแห่งอบายภูมิตราบนานเท่านาน

7.คนมักโกรธเสี่ยงต่อการเป็นฆาตกร  

คนมักโกรธขาดสติ ถูกความโกรธครอบงำเข้าแล้ว ฆ่ามารดาก็ได้ คนมักโกรธขาดสติ ถูกความโกรธครอบงำเข้าแล้ว ฆ่าบิดาก็ได้ คนมักโกรธขาดสติ ถูกความโกรธครอบงำเข้าแล้ว ฆ่าพระอรหันต์ก็ได้ คนมักโกรธขาดสติ ถูกความโกรธครอบงำเข้าแล้ว ฆ่าประชาชนก็ได้

8.คนมักโกรธอาจทำอัตวินิบาตกรรม

คนมักโกรธเมื่อตกอยู่ในอำนาจของความโกรธแล้วย่อมฆ่าตนเองเพราะเหตุต่างๆ เป็นต้นว่า ฆ่าตนเองด้วยดาบ ด้วยมีด (ด้วยปืน) ด้วยการดื่มยาพิษ ด้วยการผูกคอตาย ด้วยการกระโดดหน้าผา คนมักโกรธแม้จะกำลังทำร้ายตนเองอยู่ก็หามีความรู้สึกตัวไม่ ความเสื่อมทั้งหลายล้วนมีที่มาจากความโกรธ

ถ้าคนเราสามารถเปลี่ยนความโกรธให้เป็นรอยยิ้มได้ โลกนี้ก็คงจะมีแต่ความสดใสและเต็มไปด้วยมิตรภาพดีๆ วันนี้คุณยิ้มแล้วหรือยัง