ทางเลือกที่(ใจ)ต้องการ
เวลาชีวิตต้องเผชิญความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง
โดย ณศักต์ อัจจิมาธร
เวลาชีวิตต้องเผชิญความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ผมมักนึกถึงฉากๆ หนึ่งในภาพยนตร์เรื่อง เดอะ เมทริกซ์ (The Matrix : 1999)
ฉากนั้นชื่อว่าฉาก “Red pill and Blue pill” ซึ่งนับว่าเป็นอีกฉากหนึ่งที่เป็นที่จดจำของแฟนภาพยนตร์ไตรภาคเรื่องนี้
เรื่องราวในฉากเป็นช่วงที่ “นีโอ” ผู้ยังอยู่ในโลกเสมือนได้พบกับ “มอร์เฟียส” ผู้ที่จะไขความสงสัยใคร่รู้ของนีโอว่า เดอะ เมทริกซ์ คือสิ่งใดนั้น
มอร์เฟียสหยิบยื่นยาเม็ดสีแดงและสีฟ้าอย่างละ 1 เม็ด ให้นีโอเลือกกิน พร้อมอธิบายว่าผลลัพธ์ที่ได้จากการกินยาแต่ละเม็ดนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
“นี่เป็นโอกาสสุดท้าย หลังจากนี้จะไม่มีวันหวนกลับมา
คุณกินยาเม็ดสีฟ้า เรื่องก็จบลง คุณจะตื่นขึ้นมาบนเตียงและเชื่อเรื่องอะไรก็ตามที่คุณอยากเชื่อ
คุณกินยาเม็ดสีแดง คุณจะอยู่ในแดนมหัศจรรย์ แล้วผมจะให้ดูว่าโพรงกระต่ายนั้นลึกแค่ไหน”
สุดท้ายนีโอเลือกกินยาเม็ดสีแดงและได้สำรวจโพรงกระต่ายของโลกเดอะ เมทริกซ์ และโลกแห่งความเป็นจริงจนหมดสิ้น ก่อนจะกลายเป็นผู้ปลดปล่อยที่ทำให้สงครามระหว่างเครื่องจักรและมนุษย์ที่มีมายาวนานยุติลง
จะว่าไปในช่วงชีวิตหนึ่งของคนอาจมีโอกาสต้องเลือกยาเม็ดสีฟ้าหรือยาเม็ดสีแดงหลายต่อหลายครั้ง ผลจากการเลือกยาก็มักจะทำให้เราเปลี่ยนแปลงไปทั้งเรื่องของชีวิต ความคิด นิสัยใจคอ
บางช่วงชีวิตของบางคนก็เลือกยาเม็ดสีฟ้า เพราะไม่อยากเสี่ยงลงไปสำรวจโพรงกระต่าย เพราะที่ที่ยืนอยู่ก็ดูเรียบง่ายเพียงพอต่อการใช้ชีวิตแล้ว
ขณะที่อีกหลายคนก็เลือกยาเม็ดสีแดง ก่อนจะกระโดดไปผจญภัย นำพาชีวิตโลดโผนโจนทะยานเกินกว่าจะคิดฝัน
ในบางช่วงชีวิตเราอาจต้องเลือกยาเม็ดสีฟ้า ขณะที่ในบางช่วงก็อาจต้องเลือกยาเม็ดสีแดง
จริงๆ แล้วจะเลือกยาเม็ดไหนก็คงไม่สำคัญเท่ากับเรารู้หรือไม่ว่าที่ตัดสินใจเลือกยาเม็ดนั้นเพราะอะไร?
หากไม่ตั้งสติให้ดีก่อน บางครั้งการเลือกเส้นทางชีวิตของเราก็มักเป็นตามอารมณ์ต่างๆ แทนที่จะเป็นเหตุและผลอันแท้จริงที่เหมาะกับตัวเราที่สุด
เลือกเพราะความโลภ เลือกเพราะความหลง เลือกเพราะความโกรธ เลือกเพราะความชอบพอเพียงวูบเดียว...ฯลฯ
เมื่อเลือกกินยาผิดเม็ดสุดท้ายก็เกิดพิษต่อตัวเอง เพราะเมื่อรู้สึกตัวก็ได้รู้ว่าเส้นทางที่เลือกเดินนั้นไม่ใช่ที่ที่เหมาะสำหรับเรา และเมื่อคิดจะหวนกลับไปยังจุดเริ่มต้นก่อนหน้านี้ก็ทำไม่ได้เสียแล้ว เข้าทำนอง “กลับตัวก็ไม่ได้ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง”
เชื่อว่าในโลกแห่งการงานที่กำลังเปลี่ยนแปลงจากเทคโนโลยีที่เข้ามาทยอยลบล้างการงานแบบเดิมๆ ออกไปจากสารบบ ข่าวแนวโน้มการเลิกจ้างพนักงาน การเปลี่ยนแปลงของบริษัทใหญ่ หรือแม่แต่การปิดตัวลงมีให้เห็นเป็นระยะๆ นั้น
ผมคิดว่าปีใหม่ที่กำลังจะมาถึงนี้ หลายคนกำลังมองดูยาเม็ดสีฟ้าและยาเม็ดสีแดงที่อยู่ตรงหน้า พร้อมกับกำลังคิดว่าจะเลือกเม็ดไหนเพื่อกำหนดเส้นทางชีวิตต่อไปในอนาคต
ถ้าพอจะเลือกได้คงบอกได้เพียงว่าเลือกหนทางที่คุณคิดว่ามันทำให้คุณมีความสุขมากที่สุด หนทางที่เมื่อคุณลืมตาตื่นเช้ามาก็รู้สึกความสุขกับชีวิตในวันนั้น ไม่ใช่หนทางที่ทำให้คุณต้องตื่นมาพร้อมความทุกข์ และทนทุกข์ตลอดสัปดาห์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ถ้าพอจะเลือกได้คงบอกได้อีกว่าเลือกหนทางด้วยการเอาความ “พอเพียง” เป็นที่ตั้ง พอใจและอยู่กับสิ่งที่มีอย่างมีความสุข แทนการกระหายสนองความอยากด้วยการหาสารพัดสิ่งที่อยากได้อยากมีมาครอบครอง
ไม่ว่าคุณจะเลือกยาเม็ดใด เส้นทางชีวิตจะเป็นอย่างไร สุดท้ายก็จะเหลืออยู่เส้นทางเดียวนั่นคือการจากโลกนี้ไป และ เมื่อเวลานั้นมาถึง สิ่งที่คุณต้องการอาจมีเพียงความสุขในใจที่ทำให้คุณสามารถล่วงลับไปได้อย่างสงบเท่านั้นเอง