ออมจากน้อยเป็นร้อยล้าน (ตอนที่ 3)

โดย...กิติชัย เตชะงามเลิศ นักลงทุนหุ้นและอสังหาริมทรัพย์

ในตอนแรก ผมพูดถึงบัณฑิตที่จบปริญญาตรีหมาดๆ เพิ่งเริ่มทำงาน ซึ่งปัจจุบัน  เงินเดือนขั้นต่ำที่รัฐกำหนดไว้ ที่ 15,000บาทต่อเดือน  บางคนจบคณะที่เป็นที่ต้องการของตลาดแรงงานมากๆ  ก็อาจะเริ่มต้นที่ 20,000-25,000 เลยทีเดียว  ซึ่งคนเหล่านี้  ส่วนใหญ่ยังอยู่ในวัยเคยชินกับการจับจ่ายจากเดิมที่เคยใช้เงินของบุพการี  จึงไม่รู้ซึ่งถึงความลำบากว่า กว่าที่คุณพ่อคุณแม่จะหาเงินมาได้แต่ละบาทท่านต้องตรากตรำทำงานหนักเพียงไหน

ลูกๆ ก็ไม่รู้ กูใช้เพียงอย่างเดียว หรือเวลาเดินทางไปไหนมาไหน  คุณลูกใช้รถไฟฟ้า หรือ TAXI ส่วนคุณพ่อคุณแม่ที่ฐานะไม่ค่อยดีใช้รถเมล์  เงินที่ประหยัดได้ ก็ประเคนเป็นค่าใช้จ่ายให้กับลูกๆ ของตนไม่ว่าจะเป็นค่าเล่าเรียน  ค่าตำรับตำราและค่าใช้จ่ายส่วนต่างๆ  นี่ยังไม่รวม พ่อแม่ที่ลูกๆเป็นแฟนคลับดารานักร้อง ที่เอาเงินพ่อแม่ไปซื้อของให้ดารานักร้องขวัญใจตัวเอง  และค่าบัตรคอนเสิร์ตที่ตามไปดูทุกๆรอบ  หรือขอสตางค์ซื้อของที่อยากได้ ถ้าคุณพ่อคุณแม่ไม่ให้ก็จะงอน

จนในที่สุดคุณพ่อคุณแม่หลายท่านก็ต้องใจอ่อนยอมซื้อให้ พอถึงคราวที่ต้องทำงานหาเงินใช้เอง หลายๆคนยังคุ้นเคยกับการใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ทำให้ชักหน้าไม่ถึงหลัง 

บางครั้งยังต้องขอเงินพ่อแม่มาเสริมให้เพียงพอกับค่าใช้จ่ายของตน  เห็นเพื่อนที่ทำงานใช้โทรศัพท์แพงๆ รุ่นที่ออกใหม่ หรือ เพื่อนมี Tablet ใช้ก็ต้องหามาให้ใช้  เดี๋ยวจะน้อยหน้าเพื่อนๆ  ที่เป็นเช่นนี้ ส่วนหนึ่งนอกจากนิสัยของเขาเองแล้ว  ส่วนหนึ่งก็เพราะสังคมไทยที่พ่อแม่เลี่ยงดูลูกแบบตามใจมากไป  ปกติผมไม่ชอบวัฒนธรรมของชาวตะวันตกเลย 

แต่มีอย่างหนึ่งที่ผมต้องยอมรับว่าเป็นวัฒนธรรมที่ดีมาก  คือการให้ลูกๆของตนทำงาน Part Time ช่วง Summer  ซึ่งเป็นการสอนเด็กๆ ให้เรียนรู้เรื่องการทำงานและคุณค่าของเงิน  เด็กๆฝรั่งที่อยากได้ Gadget ต่างๆ ก็ต้องอาศัยเงินออมและรายได้จากการทำงาน Part Time ในขณะที่เด็กไทยที่ใช้มือถือแพงๆ หรือสินค้าแพงๆอื่นๆ ก็เป็นเงินของผู้ปกครองทั้งนั้น 

วัฒนธรรมดีดีแบบนี้  ทำไมสังคมไทยไม่นำมาใช้ แต่วัฒนธรรมที่ผมรู้สึกไม่เหมาะสมกับสังคมไทย เช่น กอดจูบกันในที่สาธารณะ ฯลฯ เด็กรุ่นใหม่ชอบกันจัง  อีกส่วนหนึ่งก็ต้องโทษระบบการศึกษาของไทยเรา ที่ไม่นำความรู้เรื่องการออมเงินมาบรรจุเข้าไปในหลักสูตรตั้งแต่ชั้นมัธยมต้น  เพราะว่าเด็กๆบางคนอาจจะเรียนจบแค่มัธยมต้น  และช่วงวัยนี้เป็นวัยที่ยังพอจะดัดนิสัยได้ง่าย  พอเป็นมัธยมปลายหรือระดับมหาวิทยาลัยแล้วก็จะดัดยากยิ่งขึ้น 

ผมขอเรียกร้องให้ท่านรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการ  ได้กรุณาลงมาดูเรื่องนี้ด้วย  เพาะว่าเมื่อเด็กรุ่นใหม่นี้เข้าใจแนวคิดเรื่องการออมเงินที่ถูกต้องนั่นหมายถึง การสร้างหนี้จากการจับจ่ายใช้สอยสินค้าที่ไม่จำเป็นจะลดลง  ปัญหาหนี้ครัวเรือนต่อ GDP ที่อยู่ที่ 85 % ในขณะนี้ ซึ่งนับว่าสูงเป็นอันดับที่2ใน Asean รองจากมาเลเซียเท่านั้น  จะค่อยๆทยอยลดลง  ระดับการออมของคนในชาติสูงขึ้น 

อย่าลืมนะครับว่าประเทศเราได้เข้าสู่สังคมผู้สูงอายุมาหลายปีแล้ว  เรามีคนไทยที่มีอายุเกิน 60 ปี  มากกว่า 10 % แล้ว และจากการคาดการณ์ของบางหน่วยงาน เราจะมีผุ้สูงวัยมากกว่า 20% ในปี พ.ศ. 2563 เมื่อถึงเวลานั้นเราก็จะอยู่ในสังคมผู้สูงอายุอย่างสมบูรณ์แบบ  ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะคนไทยมีอายุยืนยาวขึ้น จากเทคโนโลยีที่ทันสมัยขึ้นและรายได้ที่สูงขึ้น รวมทั้งความรู้ทางโภชนาการที่ดีขึ้น  ทำให้คนไทยอยู่ดีกินดีมากขึ้น

เรากลับมาเรื่องค่าใช้จ่ายที่คุยกันไว้ในตอนที่ 2 เรื่องค่าเช่าห้องพักสำหรับคนที่ไม่ได้อาศัยอยู่กับทางบ้าน  ผมแนะนำว่าควรจะยอมใช้เวลา 1 วันเต็มๆ เดินรอบๆที่ทำงานของคุณภายในรัศมี 1 กิโลเมตร ดูว่ามีอพาร์ตเม้นท์หรือบ้านเช่าที่อยู่ในกรอบค่าเช่าที่กำหนดไว้ ในที่นี้คือ 3,000 บาท  หรืออาจจะมากกว่านั้นนิดหน่อย  สำหรับคนที่เงินเดือนช่วง 16,000-20,000 บาท โดยเลือกที่คุณชอบมากที่สุด 

อย่าลืมนะครับ คุณจะต้องอยู่ห้องพักนี้ ตราบที่คุณยังทำงานที่นี่ และระดับเงินเดือนคุณยังไม่เกิน 20,000 บาท ซึ่งอาจจะ 2-3 ปี สำหรับคนที่มีเงินเดือนเริ่มต้นที่ 15,000บาท  และผมกำหนดรัศมีไว้ 1 กิโลเมตร เพราะผมเชื่อว่าอยู่ในวิสัยของคนที่สามารถจะเดินได้

คุณลองคิดดูสิครับ ถ้าคุณยอมเดิน คุณจะประหยัดค่าเดินทางได้ประมาณ 1,000-2,000 บาทต่อเดือน  คุณเอาค่าใช้จ่ายที่ประหยัดได้ไปจ่ายค่าเช่าห้องพักที่ดีขึ้นก็ยังได้  การเดินมากๆยังทำให้คุณตัดปัญหาเรื่องอ้วนลงพุงได้อีก  เพราะว่าคุณเดินไปกลับวันละ 2 กิโลเมตร จากห้องพักกับที่ทำงาน ไม่ต้องเสียเงินไปซื้ออาหารเสริม หรืออะไรก็ตามเพื่อลดความอ้วน สุขภาพก็จะดีขึ้น ประหยัดค่าหยูกยา  ค่ารักษาพยาบาลได้อีก  เพราะว่าเป็นที่รู้ๆกัน  ค่ารักษาพยาบาลในปัจจุบัน ยิ่งเป็นโรงพยาบาลเอกชนยิ่งแพงมาก  ทำสุขภาพให้แข็งแรงเป็นการช่วยประหยัดเงินในกระเป๋า  ทำให้มีเงินออมมากขึ้น  การเป็นว่าที่เศรษฐีก็จะเร็วขึ้น  เนื้อที่หมดแล้วเอาไว้ต่อตอนที่ 4 กันนะครับ