วิกฤตศรัทธา... คณะสงฆ์จริงหรือ!?

โดย...พระอาจารย์อารยะวังโส

ปุจฉา : จากการติดตามข่าวสารในแวดวงพุทธศาสนาขณะนี้ พบแต่เรื่องวุ่นวายที่เรื้อรังสืบมา ทั้งกรณีวัดพระธรรมกายจนถึงเหตุการณ์วุ่นวายในการนำเสนอว่าที่สมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ ๒๐ ของคณะสงฆ์ไทย และอีกจิปาถะเรื่องที่นำไปสู่การมีความเห็นแตกแยกกัน สู่พฤติกรรมการแสดงออกของพระภิกษุแกนนำในแต่ละฝ่าย ที่พยายามแสดงพาวเวอร์ในการขับเคลื่อนชนปัญหาที่ขวางหน้า อย่างไม่สนใจไยดีต่อศรัทธาตาดำๆ ที่เฝ้ามองพระพุทธศาสนาในบ้านเราด้วยความเป็นห่วง...

วิสัชนา : เจริญพรสาธุชนผู้มีศรัทธามั่นคงในพระพุทธศาสนา ...จริงๆ แล้วอาตมาต้องการเขียนเรื่องงานมาฆบูชาโลกครั้งที่ ๗ ในชมพูทวีป (อินเดีย) ที่จัดขึ้น ณ เวฬุวันฯ แห่งพระนครราชคฤห์ แคว้นมคธ (รัฐพิหาร/อินเดีย) ปีนี้จะจัดเป็นครั้งยิ่งใหญ่ในวาระครบรอบ ๗ ครั้งที่เริ่มฟื้นฟูวันมาฆบูชาให้กลับคืนมาในแผ่นดินเกิดพระพุทธศาสนา โดยมี พระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าพัชรกิติยาภา เสด็จไปทรงเป็นประธานเปิดงานประวัติศาสตร์ของพระพุทธศาสนาครั้งสำคัญนี้ ในระหว่างวันที่ ๒๑-๒๒ ก.พ. ๒๕๕๙ เมื่อได้พบคำถามร้อนๆ จวบสมัยเหตุการณ์วุ่นๆ ในเขตพระศาสนาบ้านเรา จึงเห็นควรนำมาพิจารณาวิสัชนา .. ด้วยสอดคล้องกับกระแสสังคมดังที่...”ไทยโพสต์” ฉบับวันศุกร์ หยิบยกมาพาดหัวว่า “วิกฤติศรัทธาสงฆ์...” อันตรงกับปุจฉาดังกล่าว

ถ้าจะถามว่า “มีวิกฤตศรัทธาเกิดขึ้นต่อคณะสงฆ์จริงไหม...” ...ก็คงจะตอบอย่างนุ่มๆ ว่า คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกพ่อมหาจำเริญ แต่ด้วยความศรัทธาของศาสนิกชนที่นำมาสู่ความห่วงใยในสถาบันสงฆ์ของประเทศ ที่มีเรื่องราวในทางลบรุมเร้ารบกวนมาโดยตลอดอย่างต่อเนื่อง นับตั้งแต่ สมเด็จพระสังฆราช สมเด็จพระญาณสังวรฯ ทรงพระประชวรมาจนถึงวาระสุดท้าย จึงเห็นอาการวิตกในจิตวิญญาณของพุทธบริษัท...ด้วยแม้ว่าจะมีคณะผู้ปฏิบัติหน้าที่แทนพระสังฆราชขึ้นมาในห้วงเวลาที่แล้วมา แต่ก็หาใช่ว่าจะเกิดความราบเรียบในคณะสงฆ์ ในทางตรงข้ามกลับเกิดแรงปะทุออกมาจากคณะสงฆ์ธรรมยุตสายพระป่า (อรัญญวาสี) ที่ออกมาแสดงพลังเพื่อพิทักษ์พระธรรมวินัยและถวายการปกป้องมิให้ฝ่ายโลกรุกรานเข้าเขตพระธรรมวินัย กระทบต่อเขตพระราชอำนาจฯ ดังที่เป็นข่าวสืบเนื่องมายาวนาน...

ในขณะที่คณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกายบางกลุ่มก็ได้ออกมาแสดงพลังการสนับสนุนการทำงานตามบทบาทหน้าที่ของคณะผู้ปฏิบัติหน้าที่แทนสมเด็จพระสังฆราช ที่มีสมเด็จเกี่ยว วัดสระเก เป็นผู้ทำหน้าที่ประธานคณะผู้ปฏิบัติหน้าที่แทนฯ จนมีภาพเรื่องราวปรากฏเป็นข่าวสื่อสารไปทั่ว

ปัญหาในด้านศาสนาถูกปล่อยไว้ให้เป็นประกายแห่งปัญหาของสังคมชาวพุทธที่เป็นเสียงส่วนใหญ่ของประเทศ จนผลิรอยแตกต่างขึ้นเด่นชัดในคณะสงฆ์ ซึ่งต่อมาถูกเสี้ยมด้วยอำนาจฝ่ายการเมืองที่ไร้คุณธรรม ที่ต้องการนำเอาองค์กรศาสนามาเป็นเครื่องมือทางงานการเมือง เราจึงเห็นความแตกแยกปรากฏจากรอยแตกต่างนั้น ที่ปรากฏในองค์กรพุทธศาสนาจนน่าเป็นห่วง เพราะดูเหมือนว่าจะไร้การเยียวยาที่ถูกวิธีธรรม จึงนำไปสู่ความวิตกกังวลในจิตใจศาสนิกชนที่รักศรัทธาพระศาสนา และนำไปสู่การมองดูร่องรอยปัญหาที่เกิดจากบุคคล องค์กรในศาสนาอย่างเสื่อมศรัทธาในความประพฤติที่เป็นลบต่อสถาบันพระศาสนา โดยเฉพาะคณะสงฆ์บางกลุ่ม พระภิกษุบางรูป... ที่หลงเข้าทางบางกลุ่มบางคณะ...

วิกฤตศรัทธาต่อสงฆ์ (อันหมายถึงกับบางหมู่บางคณะ) จึงเกิดขึ้นในจิตวิญญาณชาวพุทธผู้รักและศรัทธาพระพุทธศาสนา แต่นั่นมิใช่วิกฤตศรัทธาที่เกิดต่อพระพุทธศาสนาและต่อสังฆมณฑลหรือสถาบันสงฆ์โดยรวม ด้วยชาวพุทธยังมีปัญญาพอที่จะค้ำชูศรัทธาให้มั่นคง ไม่วิกฤต เพราะเพียงแค่เรื่องนักบวชทุศีล พระภิกษุชั่วบางรูป บางคณะ ที่ประพฤติปฏิบัติตนโดยอาศัยพระศาสนาเป็นเครื่องมือหากิน

เจริญพร