กางแผนยุทธศาสตร์สปป.ลาว

โดย...เกษมสันต์ วีระกุล

สปป.ลาว ซึ่งมีประชากรราวๆ 6 ล้านคน และมีรายได้เฉลี่ยคนละประมาณ 46,300 บาทต่อปี ต่ำกว่าคนเวียดนามที่มีรายได้ปีละ 48,900 บาท แต่ยังสูงกว่าคนกัมพูชาและคนพม่าที่มีรายได้ต่อปีคนละ 29,900 บาท และ 26,720 บาท ตามลำดับ ส่วนคนไทยเรามีรายได้ต่อปีคนละ 1.8 แสนบาทครับ

วันนี้ สปป.ลาว เขาตั้งเป้าที่จะต้องพัฒนาประเทศให้หลุดพ้นจาก การเป็นประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดภายในปี 2563 ซึ่งการจะหลุดพ้นจากการเป็นประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดนั้น มีสามเรื่องใหญ่ๆ ที่ สปป.ลาว จะต้องทำให้ได้คือ หนึ่ง ต้องแก้ไขความอ่อนแอทางด้านทรัพยากรมนุษย์ ซึ่งเขาจะดูกันที่ตัวชี้วัดทางด้านโภชนาการ สุขภาพ การศึกษาและการ รู้หนังสือของผู้ใหญ่ สอง ต้องแก้ไขความอ่อนแอทางเศรษฐกิจ ซึ่งเขาจะดูกันจากหลายปัจจัย เช่น ดูที่ความไม่แน่นอนของการผลิตทางการเกษตร และการส่งออกสินค้าและบริการ ความสำคัญของธุรกิจต่างชาติที่มี ต่อเศรษฐกิจ อุปสรรคของธุรกิจ SME และจำนวนประชากรที่ต้องพลัดถิ่นเพราะภัยธรรมชาติ และ สาม ต้องทำให้รายได้เฉลี่ยสามปีของคนทั้ง สปป.ลาว มากกว่า 1,086 ดอลลาร์สหรัฐ หรือ 35,838 บาท ถ้าใช้ อัตราแลกเปลี่ยนที่ 33 บาทต่อ 1 ดอลลาร์สหรัฐ

ถ้าวัดเฉพาะรายได้เฉลี่ยของคนลาว วันนี้ต้องถือว่าสูงเกินค่าเฉลี่ย 35,838 บาทแล้วครับ เพราะในช่วงปี 2553-2556 รายได้เฉลี่ยของ คนลาวอยู่ที่ 1,269 ดอลลาร์สหรัฐ หรืออยู่ที่ 41,877 บาทครับ เกินเป้าไปแล้ว จึงเหลือเพียงเรื่องที่หนึ่งและสอง ซึ่ง สปป.ลาวจะต้องแก้ไขให้ได้ครับ

สปป.ลาวก็มีแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ซึ่งแผนฯ ฉบับแรกเริ่มใช้ปี 2524 แต่ละฉบับมีระยะเวลา 5 ปีเหมือนเมืองไทยเราครับ ตอนนี้ สปป.ลาวใช้แผนฯ ฉบับที่ 7 (2554-2558) ซึ่งให้ความสำคัญกับการลงทุนและการพัฒนาอุตสาหกรรมให้ทันสมัย และตั้งเป้าให้เศรษฐกิจขยายตัว ปีละ 8% ซึ่งจะทำให้คนลาวมีรายได้คนละ 1,700 ดอลลาร์สหรัฐ หรือ 56,100 บาท เมื่อถึงสิ้นปี 2558

เพื่อให้บรรลุเป้าดังกล่าว สปป.ลาวต้องลงทุนประมาณ 127,000 พันล้านกีบ หรือประมาณ 508,000 ล้านบาท (1,000 กีบ เท่ากับ 4 บาท) คิดเป็น 32% ของ GDP ซึ่ง 74-80% จะมาจากเงินช่วยเหลือจากต่างประเทศ และการลงทุนจากต่างประเทศ ส่วนที่เหลือ สปป.ลาวจะใช้เงินงบประมาณและการกู้ธนาคารอย่างละประมาณเท่าๆ กัน

ในแผนฯ ฉบับที่ 7 นี้ สปป.ลาวตั้งเป้าว่าภาคเกษตรกรรมจะเติบโต ปีละ 3.2% และสร้างงานได้ 2.1 แสนตำแหน่ง ภาคอุตสาหกรรมจะเติบโตปีละ 15% และสร้างงานได้ 1.4 หมื่นตำแหน่ง และภาคบริการจะเติบโตปีละ 6.5% และสร้างงานได้ 5.3 หมื่นตำแหน่ง และเมื่อสิ้นสุดแผนฯ 7 โครงสร้าง GDP ของเขาจะเรียงลำดับความสำคัญดังนี้ ภาคอุตสาหกรรม 39% ภาคบริการ 38% และภาคเกษตรกรรม 23%

ที่ สปป.ลาวเน้นคือ แม้ต้องการจะเปลี่ยนประเทศให้เป็นประเทศอุตสาหกรรม และทันสมัย แต่ก็ยังเน้นการพัฒนาที่ยั่งยืน โดยตั้งเป้าจะให้มีการพัฒนาทางสังคมและวัฒนธรรมควบคู่กับการพัฒนาเศรษฐกิจ และ สิ่งแวดล้อมจะต้องได้รับการดูแลรักษาให้ดี ควบคู่กันไปด้วย

พูดถึง สปป.ลาว คนไทยส่วนมากยังมองข้าม เพราะคิดว่าตลาดเล็กมาก กำลังซื้อยังไม่ค่อยสูง มาลงทุนอะไรคงจะไม่คุ้ม ถ้าวันนี้ยังคิดอย่างนี้อยู่ อยากแนะนำให้รีบศึกษาเรื่อง สปป.ลาวให้มากขึ้น โดยเฉพาะเรื่องการเป็นแบตเตอรี่ของเอเชียและนครเวียงจันทน์ที่ทันสมัย

ลองคิดดูสิครับว่าทำไมวันนี้เวียดนาม จีน ญี่ปุ่น และอีกหลายชาติ จึงหลั่งไหลเข้าไปลงทุนใน สปป.ลาว มากขึ้นเรื่อยๆ มีอะไรที่คนไทยเรามองไม่เห็น มองข้ามไปหรือเปล่า?

คราวหน้าผมจะมาชี้ให้เห็นว่าทำไม สปป.ลาวนี่แหละควรจะเป็นประเทศแรกๆ ที่คนไทยเราไปลงทุน ทำมาค้าขายด้วย