คนชอบกินปลา

สมัยยังเด็ก ได้ยินแต่ว่า “กินปลาสิ แสนอร่อย” แต่พอโตขึ้นมาหน่อย คุณครูคนสวยบอกย้ำอีกทีว่า “กินปลาแล้วฉลาด”

โดย...องค์ชายห้า

สมัยยังเด็ก ได้ยินแต่ว่า “กินปลาสิ แสนอร่อย” แต่พอโตขึ้นมาหน่อย คุณครูคนสวยบอกย้ำอีกทีว่า “กินปลาแล้วฉลาด” ไม่รู้ว่าเหตุผลใดกัน แต่ที่แน่ๆ ผมชอบกินปลานับแต่นั้นมา และทุกวันนี้ก็ยังชอบกินปลา ไม่มีทีท่าจะน้อยลงเลยสักนิด

ด้วยความที่ผมเป็นคนพระนครศรีอยุธยาโดยกำเนิด เมืองที่ได้ชื่อว่าเป็นอู่ข้าวอู่น้ำ เรื่องอาหารการกินตามธรรมชาติจึงอุดมสมบูรณ์ไม่มีอด โดยเฉพาะปลาน้ำจืดนานา ทั้งที่อยู่ประจำในแม่น้ำ ลำคลอง และปลาที่มาพร้อมกับฤดูน้ำหลาก เนื้อหวานๆ และอร่อยๆ ทั้งนั้น

เสียดายที่น้ำในสมัยนี้ไม่สะอาดเหมือนแต่ก่อน ประกอบกับการล่าแบบผิดวิธี มีการใช้เทคโนโลยีมาไล่ล่า ทำให้ปลาหลายชนิดต้องสูญพันธุ์ไป

 

นึกถึงแล้วน่าใจหาย ทั้งปลาสลิด ปลาหมอ ปลาเทโพ ปลาเทพา หรือแม้กระทั่งปลากระสง ที่ใครได้ยินชื่อยังงง มันมีด้วยหรือ รู้หรือเปล่าว่าคุณจะลืมปลาดุกย่างกับสะเดาน้ำปลาหวานไปเลย ถ้าได้ลิ้มลองรสชาติของปลากระสง ซึ่งปลาเหล่านี้เคยอุดมในดินแดนที่ราบลุ่มภาคกลางนี้ ที่ค่อยๆ ทยอยหายไปกันหมด

สมัยยังเด็ก จำได้ว่าพอฤดูน้ำหลากที่เราเรียกกันว่า ฤดูหรรษา เพราะนอกจากจะได้เล่นน้ำใสๆ เย็นฉ่ำกันทั้งวัน ยังเป็นฤดูกาลที่นักล่าเฝ้าคอย เพราะยามนี้พวกเราจะได้ล่ามัจฉาอันอุดมอย่างสมใจ ทั้งเบ็ด ทั้งแห ทั้งลอบ ทั้งไซ ใครถนัดอาวุธใดก็คว้ากันมาใช้ แล้วชวนกันไปออกล่าปลากันอย่างท้าทาย ด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง

ขณะที่สาวๆ ที่อยู่ทางบ้านจะพากันเข้าครัวเพื่อเตรียมโขลกพริกแกงส้ม แกงฉู่ฉี่ แกงเทโพ หรือว่าห่อหมกใบยอไว้รอล่วงหน้ากันได้เลย งานนี้ไม่มีผิดหวัง ปลาแต่ละชนิดก็ให้รสชาติหวานนุ่มๆ และสัมผัสเนื้อที่แตกต่างกันออกไป คิดถึงทีไร ยิ้มอย่างสุขใจทุกที เรียกว่าจะเนรมิตเป็นเมนูใดๆ ก็ล้วนอร่อยแดดิ้น แค่ปิ้งจิ้มน้ำพริกน้ำปลา มะม่วงเปรี้ยวสับใส่อีกหน่อย มื้อไหนๆ ก็อร่อยเหาะกันไปเลย

ยังไม่จบ... พอตกกลางคืน ยิ่งวันไหนเดือนหงาย เรายังไม่ยอมหลับยอมนอน จะพากันพายเรือออกไปส่องปลา เพราะในค่ำคืนเดือนสว่างปลาชอบออกมาเล่นกับแสงจันทร์

อีกคนพายเรือ อีกคนเป็นนักล่า มือขวาถือฉมวกเงี่ยงโค้งคมกริบพร้อมปลิดชีวิตมัจฉา ส่วนมือซ้ายถือตะเกียงเจ้าพายุล่อปลาให้ใหลหลง พอปลาเพลิดเพลินแสงไฟที่สว่างไสวกว่าแสงจันทร์ ฉมวกนั้นไซร้ก็ปลิดชีวิตปลาดวงตกทันที...

ฟังดูออกจะโหดร้ายไปสักนิด แต่เราก็ล่าปลาเพื่อเป็นอาหาร ไม่ใช่เพียงเพื่อเกมที่ต้องการแค่ความสนุกสนานเพียงอย่างเดียว และเราจะเลือกเฉพาะปลาตัวใหญ่ ปลาไซส์เล็กๆ ปล่อยให้เขาเติบใหญ่และสร้างครอบครัวกันต่อไป และไม่เลือกหาปลาในฤดูวางไข่เป็นอันขาด

ลำเพียงแค่ล่ามาเป็นอาหาร ต่อให้โปรดปรานปลาขนาดไหน ผมเชื่อว่ายังไงปลาก็ไม่มีทางสูญพันธุ์กันหรอกครับ

เรื่องราวเหล่านี้เกิดขึ้นเมื่อสักสามสิบปีก่อนเห็นจะได้ ผู้คนสมัยนี้คงไม่เคยสัมผัส แต่ก็ยังโชคดีที่ยังพอมีปลาอร่อยๆ หลงเหลือให้กินอยู่บ้าง อย่างน้อยก็ตามฟาร์ม ที่แม้เนื้อจะอ่อนด้อยความหวานอร่อยไปบ้าง แต่ก็ยังดีที่มีปลาให้กิน

เมื่อวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา มีโอกาสร่วมทริปไปกับ ททท. ที่พาสื่อมวลชนหลายสำนักไปชมความมหัศจรรย์ของบึงบอระเพ็ด จ.นครสวรรค์ ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นทะเลสาบน้ำจืดที่ใหญ่ที่สุดของประเทศ กับคอนเซปต์ “เที่ยวหัวใจใหม่ เมืองไทยยั่งยืน” ซึ่งนอกจากจะได้ศึกษาความหลากหลายทางชีวภาพทางธรรมชาติอย่างอิ่มใจ ไม่ว่าจะเป็นการล่องเรือชมนก ทั้งนกท้องถิ่นที่หายาก รวมทั้งนกที่อพยพหนีหนาวมาจากแดนไกล และที่ชอบใจคือ ที่นี่ยังเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ปลาน้ำจืดแหล่งใหญ่ที่สุดของประเทศอีกต่างหาก

 

วันนั้นเราได้ชมปลาหายากหลากหลายสายพันธุ์จากอุโมงค์ปลาจำลอง และอะควอเรียมแสดงพันธุ์สัตว์น้ำบึงบอระเพ็ด ทั้งปลากระสง ปลาตะเพียนทอง ปลาเทโพ ปลาชะโด ปลากระทิง เป็นต้น

จู่ๆ ก็ทำให้นึกถึงเกมล่า กับปลาเนื้ออร่อยๆ ที่เคยได้ลิ้มลองเมื่อครั้งเยาว์วัยขึ้นมาทันที (ใจร้ายอ่ะ) มันเป็นความรู้สึกจากใจล้วนๆ และนับเป็นเรื่องโชคดีที่วันนั้นเรามีโอกาสได้กินเมนูปลาจากแม่น้ำสมอยาก

ก่อนอื่นต้องขอเกริ่นถึงความพิเศษของปลาจากดินแดนต้นแม่น้ำเจ้าพระยา เนื่องจากเป็นต้นแม่น้ำแห่งคุ้งสองสีที่เรียกว่า “ปากน้ำโพ” เลยทำให้ดินแดนแห่งนี้ชุกชุมด้วยปลาน้ำจืดที่แสนอร่อยนั่นเอง และก็มีหลายร้านใน จ.นครสวรรค์ ที่เราจะได้สัมผัสกับรสชาติของปลาจากแม่น้ำจริงๆ

หนึ่งในนั้นคือ ภัตตาคารโกยี ร้านอาหารที่ตั้งอยู่ริมถนนสายเอเซีย ติดกับอุทยานสวรรค์ ที่คงรสชาติความอร่อยมากว่า 60 ปี เน้นอาหารไทยจีนมากมาย โดยเฉพาะเมนูที่ทำจากปลาแม่น้ำสดๆ ถึงวันนี้มีเพิ่มอีกหนึ่งสาขาชื่อว่า ร้านบึงบอระเพ็ด ตั้งอยู่ที่บึงบอระเพ็ด บรรยากาศดีมาก นั่งมองเห็นบรรยากาศของบึงบอระเพ็ดอยู่ใกล้ๆ และร้านนี้เองที่ทำให้เราได้ลิ้มลองเมนูปลาสมใจ

ทั้งเมนูปลาเนื้ออ่อนทอดประเทียมพริกไทยที่กรอบได้ใจ จัดจ้านมาอีกนิดก็คือ ปลามรกตฉู่ฉี่แห้งเนื้อนุ่มๆ ไม่คุ้นเลย แต่ก็อร่อยดี ลูกชิ้นปลากรายผัดขี้เมา แกงเขียวหวานลูกชิ้นปลากราย ที่ทำให้หายคิดถึง ที่ชอบใจอีกเมนูก็คือ ต้มยำปลากะพงน้ำใส สัมผัสได้ถึงความสดของเนื้อปลา

รวมๆ แล้วรสชาติถือว่าใช้ได้ แต่แอบติงนิดๆ ในเรื่องของรสชาติที่ออกจะซอฟต์ๆ เหมือนจะเอาใจคนกรุงไปสักนิด ถ้ายึดรสชาติแบบบ้านๆ ผมว่าน่าจะประทับใจกว่านี้ หรือจะเป็นเพราะคนนครสวรรค์ชอบกินอาหารรสชาติแบบนี้ก็ไม่ทราบเหมือนกันนะครับ แต่ด้วยความสดของวัตถุดิบอย่างปลาแม่น้ำจริงๆ ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรมากมาย ก็อร่อยแบบไม่รู้จบกันแล้วล่ะครับ

วันไหนมีโอกาสแวะไปสัมผัสกับความมหัศจรรย์ของบึงบอระเพ็ด ก็อย่าลืมแวะไปกินอาหารจานปลาที่ร้านบึงบอระเพ็ดนี้กันดู

บางทีอาการคิดถึงรสชาติของปลาในวัยเยาว์คงพอทุเลาลงไปได้บ้าง อิอิ

&<2288;