posttoday

ปัญหาการเดินทางสู่...สังเวชนียสถานในชมพูทวีป (ตอน ๑)

09 มีนาคม 2555

ปุจฉา : เพื่อนๆ ดิฉัน ๕-๖ คน ตั้งใจจะไปร่วมงานมาฆบูชาที่เวฬุวันมหาวิหาร ราชคฤห์

โดย...พระอาจารย์อารยะวงโส

ปุจฉา : เพื่อนๆ ดิฉัน ๕-๖ คน ตั้งใจจะไปร่วมงานมาฆบูชาที่เวฬุวันมหาวิหาร ราชคฤห์ (วัดแห่งแรกในพระพุทธศาสนา) ประเทศอินเดีย เมื่อช่วงวันที่ ๖-๘ ก.พ. ๒๕๕๕ และได้ทำการจองตั๋ว/สำรองที่นั่ง (Wait List) โดยเที่ยวบิน กรุงเทพฯพุทธคยา มาร่วมเดือน แต่ทางการบินไทยก็แจ้งว่าเต็มมาตลอด ทำให้พลาดโอกาส เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเช่นนี้แทบทุกปี เป็นสิ่งที่น่าคิดและผู้ใหญ่ที่เกี่ยวข้องควรจะนำไปพิจารณาให้มากๆ กับการที่ได้ชื่อว่าเป็นชาวพุทธในประเทศไทย!!!

กราบนมัสการค่ะ

วสุลักว์

วิสัชนา : ขอเจริญพรสาธุชนผู้มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา... “ธรรมส่องโลก” ได้แสดง ปัญหาการบวชเป็นภิกษุณีในพุทธเถรวาท...มาพอสมควร ซึ่งคงจะได้ข้อยุติทางการศึกษาเรื่องปัญหาดังกล่าวไปได้ในระดับหนึ่ง... ส่วนความจริงจะดำเนินการแก้ไขปัญหาดังกล่าวไปในรูปแบบใดนั้น ก็คงจะขึ้นอยู่กับภาวะความสำนึกทางสังคมวิถีพุทธในปัจจุบันเป็นสำคัญ...อย่างไรก็แล้วแต่สิ่งที่ควรทำ อาตมาก็ได้ทำแล้ว... นั่นคือ การแสดงความจริงที่ปรากฏในเรื่องราวดังกล่าวว่าเป็นอย่างไร และที่สำคัญอาตมาได้ตอกย้ำ วิถีคิดอันถูกต้องในวิถีพุทธ โดยเฉพาะการไม่ล่วงละเมิดพระธรรมวินัย ที่เป็นสัจธรรม... เป็นโลกุตรธรรม... เป็นอริยสัจ (The Noble Truth) ซึ่งเป็นความจริงอันประเสริฐ เกี่ยวกับชีวิต ๔ ประการ ได้แก่ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค เป็นความจริงที่ตรัสรู้ชอบโดยพระผู้มีพระภาคเจ้า ที่ทรงเน้นย้ำสั่งสอนพุทธสาวก... พุทธสาวิกา มาโดยตลอด ๔๕ พรรษาของพระองค์ และได้ทรงประกาศอย่างชัดแจ้งว่า ความจริงดังกล่าวนี้...มีลักษณะธรรมเป็นอยู่อย่างนี้ในทุกยุค...ทุกสมัย พระพุทธเจ้าทุกพระองค์จะประกาศสัจธรรมดังกล่าวนี้ในทุกสมัยเหมือนกัน จึงเป็นหลักธรรมที่ไม่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา แม้ในพระวินัยก็เช่นเดียวกัน ก็จะเป็นไปในลักษณะดังกล่าว ด้วยมูลเหตุแห่งการบัญญัตินั้นมาจากรากฐานอันเดียวกัน... นี่คือ ความมีอยู่จริงที่ต้องเป็นไปเช่นนี้ (ตถตา)...

กลับมาพิจารณาจดหมายที่ส่งตรงมาถึง “ธรรมส่องโลก” กรณีปัญหาการเดินทางสู่สังเวชนียสถานในชมพูทวีป จึงขอนำเสนอเป็นฉบับแรก จากศาสนิกชนที่มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา หวังประโยชน์จากการได้จาริกเพื่อไปประกอบศาสนกิจอันควรค่ายิ่งในชีวิตหนึ่งที่ได้เกิดมาเป็นชาวพุทธ... ที่ควรจะได้กระทำเพื่อบุญกุศล อันเป็นไปตามพระพุทธดำรัสที่ตรัสไว้กับพระอานนท์ว่า ผู้มีศรัทธาในพระองค์ท่าน แม้ในกาลที่เสด็จดับขันธปรินิพพานไปแล้วนั้น หากได้จาริกมากราบไหว้สักการะในสังเวชนียสถานทั้ง ๔ เพื่อเจริญธรรมสังเวชให้เกิดขึ้น ด้วยความจริงที่ปรากฏจากความมีอยู่จริงของพระผู้มีพระภาคเจ้า อันสืบเนื่องมาจากสังเวชนียสถานดังกล่าว ย่อมเกิดบุญญานุภาพให้ถึงซึ่งคติของความสุข...

จึงไม่แปลกที่ศรัทธาสาธุชนจำนวนมาก ขวนขวายเพื่อการเดินทางไปกราบไหว้บูชา พระผู้มีพระภาคเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ ถึงประเทศอินเดียเนปาล (ชมพูทวีป) แต่บนความเป็นจริงของการเดินทางไปด้วยกระแสศรัทธาอันน่าอนุโมทนานั้น กลับมีอุปสรรคหลายอย่าง และมีการลงทุนสูงมากกว่าปกติ จึงยังไม่สะดวกต่อชาวพุทธอีกจำนวนมากที่ประสงค์จะไปกราบไหว้ในสังเวชนียสถาน...

เรื่องดังกล่าว หรือปัญหาทั้งปวงนั้นจริงๆ แล้วแก้ไขได้อย่างไม่ยากเลย หากหน่วยงาน องค์กร ที่รับผิดชอบต่อการสร้างเสริมเผยแผ่พระพุทธศาสนา จะแสดงความรับผิดชอบด้วยการรู้จักคิด... รู้จักทำ อย่างไม่ตกอยู่ภายใต้อำนาจเงื่อนไขใดๆ ของทางสังคมและสิ่งแวดล้อม หรืออิทธิพลอำนาจของบุคคล

การช่วยกันสนับสนุนส่งเสริมงานการสืบอายุพระพุทธศาสนานั้น เป็นเรื่องสำคัญมากของชาวพุทธ หากหน่วยงาน องค์กรที่รับผิดชอบ โดยเฉพาะภาครัฐบาล รู้จักให้ความสนใจอย่างจริงใจ... เข้ามาดูแล จัดระบบให้เกิดความพอเหมาะ พอดี ถูกควรตามธรรมในทุกๆ ด้าน

อ่านต่อฉบับวันจันทร์