เด็บบี้ บาซู...ชีวิตนี้มีแม่แล้วไม่เหงา

โดย...จอยฟูล ซีเล็คชัน

เพิ่งบินกลับมาร่วมงานคอนเสิร์ตลิฟท์ออยเมื่อเดือนก่อน ใครที่คิดถึงหมวยขาแดนซ์ เด็บบี้ บาซู เจ้าของท่าเต้นสามขาและเจ้าของเพลง “โธ่เอ๊ย” ก็คงได้หายคิดถึงไปแล้ว วันนี้ได้โอกาสจับตัว 2 แม่ลูกคู่แฝดมานั่งคุย ก็ขอคุยให้หายคิดถึง

ไม่ว่าใครที่ได้เจอะเจอ 2 แม่ลูกคู่นี้ เด็บบี้ บาซู กับคุณแม่ นัยน์นภา นาคากาวา ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปี ภาพ 2 สาว 2 วัยแต่ใจตรงกัน ไปไหนไปด้วย ทั้งสองเป็นคู่ของความน่ารัก ที่สร้างรอยยิ้มแก่ผู้ที่พบเห็นเสมอ

ยิงคำถามจู่โจมคุณแม่นัยน์นภา นาคากาวาก่อนเลยว่า ลูกสาวคนนี้เลี้ยงยากหรือเปล่า คุณแม่ตอบ ไม่ยาก เด็บบี้ออกแนวเรียบร้อย ขี้กลัว ไม่ชอบเสียงอะไรที่ดังๆ แต่พออายุได้ 10 กว่าขวบ ก็เริ่มอยากทำทุกอย่างเหมือนเพื่อน เด็บบี้เรียนโรงเรียนหลักสูตรนานาชาติ ก็คิดว่าตรงนี้แหละ ที่ทำให้เด็บบี้กล้าใช้ชีวิตขึ้น ยกเครดิตให้โรงเรียนอินเตอร์ฯ ที่แนวทางการอบรมเน้นให้เด็กกล้าคิดกล้าพูด กล้าแสดงออก

“ส่วนการแต่งตัว ชอบใส่กระโปรงบานๆ ฟูๆ จับใส่กางเกงยีนส์นี่ยืนร้องไห้เลยนะ อยากเป็นเจ้าหญิง” คุณแม่ขอเมาท์ระยะเผาขน

สำหรับวิธีการเลี้ยงดู คุณแม่บอกว่า เป็นแบบกึ่งไทยกึ่งฝรั่ง เพราะครอบครัวเป็นคนไทย จะเน้นเรื่องมารยาทที่ต้องมาเป็นอันดับแรก นอกจากนี้ก็เป็นมาตรฐานการใช้ชีวิตทั่วไป จะสอนลูกว่าอย่าเอาเปรียบใคร แล้วก็อย่าให้ใครมาเอาเปรียบ

“ตอนนั่งรถกลับจากโรงเรียน ก็จะต้องคุยกันว่า วันนี้ไปทำอะไรมาบ้าง แม่มีหน้าที่รับส่งตั้งแต่เด็กจนโต ยังจำวันที่เด็บบี้ไปโรงเรียนวันแรกได้เลย ไม่ได้เรียนนะวันนั้น เพราะร้องไห้ทั้งแม่ทั้งลูก สุดท้ายต้องพากลับบ้าน เพราะทำใจไม่ได้ที่ลูกร้องไห้ตลอดเวลา”

ส่วนที่มาฉายแววการเป็นขาแดนซ์ตั้งแต่เมื่อไรนั้น ต้องขอตอบว่า ตั้งแต่เดินได้ (ฮา) เนื่องจากสาวน้อยพอได้ยินเสียงเพลงก็เต้นกระดุกกระดิก กระโดดกระเด้ง (ที่มาของเต้น 3 ขาใช่ไหมเนี่ย) นิสัยชอบการเต้น ใช่ว่าได้จากคุณแม่ เพราะคุณแม่นั้นขนาดปรบมือยังผิดจังหวะเลย (หัวเราะขำตัวเอง) แต่พอรู้ว่าลูกชอบ ในฐานะแม่ก็สนับสนุนให้เรียนเป็นเรื่องเป็นราว

เด็บบี้! มีอะไรแก้ตัวบ้าง เด็บบี้ยิ้มแล้วเล่าว่า คุณแม่เลี้ยงแบบใกล้ชิด ทำให้สนิทกันมากจนเหมือนเป็นเพื่อน เป็นพี่สาว แม่สอนด้วยเหตุผล ไม่เคี่ยวเข็ญ ไม่ค่อยตี ว่าต้องทำการบ้านนะ อ่านหนังสือสิ แต่คุณแม่จะใช้จิตวิทยาสอนว่า ดูลูกเพื่อนแม่สิ เขาเรียนได้เกียรตินิยม ถ้าเด็บบี้ได้บ้างแม่คงภูมิใจ คำพูดประโยคนี้ ทำให้มีความตั้งใจตั้งแต่เด็กๆ ว่าจะต้องเรียนให้ได้เกียรตินิยม (ตอนนี้จบปริญญาโทแล้วนะคะเกียรตินิยมหรือเปล่าลืมถาม)

“วันแม่ที่ผ่านมา ตั้งใจถักผ้าพันคอให้คุณแม่ภูมิใจ เพราะเราทำเอง ใช้เวลา 2 เดือนแน่ะ มันมาจากความมุ่งมั่น ถึงจะไม่แพง แต่เน้นความปลาบปลื้ม คุณแม่เปรียบเสมือนทุกสิ่งในชีวิตของเด็บบี้ ถ้าขาดคุณแม่ ชีวิตคงเหงา และสีสันในชีวิตก็คงไม่สดใสอย่างทุกวันนี้” เด็บบี้ เล่าด้วยรอยยิ้มกว้าง