วันที่ต้องค้นหา ‘ตัวตน’ ให้เจอ

โดย...ตุลย์ จตุรภัทร

ผมจำได้ว่า ตอนที่ผมอายุครบ 16 ปี เป็นช่วงที่ผมเรียนอยู่ชั้น ม.5 เทอม 1 ย่างเทอม 2 ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมกำลังค้นหา “ตัวตน” ของตัวเอง ค้นหาว่า ตัวเองชอบอะไร ไม่ชอบอะไร อยากเรียนต่อในด้านไหน อยากไปอยู่ในสังคมแบบใด แม้ว่าสิ่งที่เราค้นหามันจะดูมืดหม่น ไร้แสงสว่างตรงปลายทางอุโมงค์ มีก็เพียงแค่คนที่พูดกรอกหูอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันว่าสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้ก่อนเถอะ (ซึ่งเป็นเสียงกรอกหูที่ขัดใจอยู่มิใช่น้อย)

ในที่สุด ผมก็ค้นหาตัวตนได้จนเจอ อีกทั้งยังได้ให้คำตอบกับตัวผมเองว่า เรื่องสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับผม ณ ขณะนั้น แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งสำคัญสำหรับพ่อแม่และนักเรียน ม.ปลายส่วนใหญ่ก็ตามที แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด และท้าทายตัวผมมากที่สุด คือการเป็นนักเขียนกลอน ที่มีหนังสือกลอนเป็นของตัวเอง เมื่อผมคิดว่านี่คือตัวตนของผม นี่คือสิ่งที่ผมเลือกจะเป็น เลือกจะทำ ผมจึงเลือกมุ่งมั่นทำในสิ่งนี้ (ซึ่งมันก็ส่งผลมาถึงสิ่งที่ผมเป็นและทำในทุกวันนี้ได้อย่างไม่น่าเชื่อ)

 

คงเหมือนกับการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ของ เบียทริซ ไพร์เออร์ เด็กสาวอายุ 16 จากกลุ่มผู้ปกครอง (Abnegation) ที่ต้องเลือกว่าเธออยากจะอยู่กับครอบครัวและยอมเป็นสมาชิกกลุ่มที่ไม่ใช่ตัวตนของเธอ หรือย้ายไปอยู่กลุ่มอื่นและทิ้งครอบครัวไว้ ผมเชื่อว่าเบียทริซในวันนี้ ไม่แตกต่างจากผมในวันนั้น วันที่เราฝันอยากจะก้าวออกจากโลกใบเดิม เพื่อก้าวสู่โลกใบใหม่ ที่ได้ทำอะไรตามแต่ใจอยากจะทำ เป็นในสิ่งที่อยากเป็น แม้ว่าเบียทริซจะไม่สามารถเข้าพวกกับกลุ่มไหนได้เลยในจำนวน 5 กลุ่มที่ต้องเลือก (ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มผู้ปกครองAbnegation กลุ่มสันติAmity กลุ่มทรงปัญญาErudite กลุ่มผู้คุมกฎCandor และกลุ่มผู้กล้าDauntless) มันก็คงเหมือนตัวเรา ที่ต้องเพียรเฝ้าถามตัวเองว่า เราควรเรียนต่อด้านไหนดี มีสาขาวิชาไหนที่เหมาะกับเรา ซึ่งผมเชื่อมั่นว่าเด็ก ม.ปลายส่วนใหญ่ของประเทศต่างเลือกเรียนสาขาวิชาด้วยข้อมูลเพียงน้อยนิด เลือกเพราะเพื่อนมั่งล่ะ เลือกเพราะครอบครัวมั่งล่ะ เลือกเพราะดันสอบติดบ้างล่ะ เลือกเพราะไม่รู้จะเลือกอะไรบ้างล่ะ แต่ท้ายที่สุด คนที่รู้ว่าเราชอบอะไร เราอยากเป็นอะไร เราอยากไปอยู่ในสังคมไหน มันจะเป็นตัวนำพาให้เราก้าวไปสู่ความต้องการสูงสุดของตัวเอง

 

ไม่ว่าคนที่มีอายุน้อยกว่า 16 เท่ากับ 16 หรือมากกว่า 16 ผมเชื่อมั่นว่าทุกคนต่างมีความฝัน มีความมุ่งหวัง และมีคำถามที่เฝ้าเพียรถามตัวเอง และผมก็เชื่อมั่นว่าทุกคนต่างกำลังพยายามค้นหาหนทางทำฝันให้กลายเป็นจริง ค้นหาสิ่งที่ทำให้ความมุ่งหวังไปถึงจุดหมายปลายทาง และค้นหาคำตอบที่ทำให้ตัวเองรู้สึกว่า “ใช่แล้วเว้ย เราเดินมาถูกทางแล้ว” ให้ได้จนเจอ

ร่ายมาซะยาว ใครหลายคนอาจบ่นว่าผมยังไม่ได้พูดถึงภาพยนตร์เรื่องนี้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยเลย แต่ผมกลับคิดว่า ที่ผมร่ายยาวมาทั้งหมด มันคือสิ่งที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ต้องการจะสื่อสาร และมันก็คือสิ่งที่เราทุกคนควรตระหนักต่อการใช้ชีวิตให้มากถึงมากที่สุด ผมทำถูกต้องแล้วใช่มั้ยครับ

(ผมบอกกับตัวผมเอง) ใช่...ผมเชื่อมั่นว่า ผมทำถูกต้องแล้ว

Divergent คน แยก โลก

ปี 2014

ประเทศ สหรัฐ

เวลา 2 ชั่วโมง 20 นาที

ประเภท แอ็กชั่น/แอดเวนเจอร์

กำกับ นีล เบอร์เกอร์

เขียนบท อีวาน โดเฮอร์ตี

แสดงนำ เชย์ลีน วู้ดลีย์/ธีโอ เจมส์/เคต วินสเลต

ชิดแชตกับเชย์ลีน

ในฐานะที่เชย์ลีนรับบทเป็น เบียทริซ ไพร์เออร์ เธอเผยว่า เธอไม่พยายามกังวลถึงเรื่องที่เธอต้องมารับบทนำในภาพยนตร์ที่ดัดแปลงมาจากวรรณกรรมเยาวชน “ฉันคิดว่ามันเป็นอะไรที่สนุกดีมากกว่า ภาพยนตร์เรื่องนี้มีรายละเอียดหลายอย่างที่แตกต่างจากในหนังสือ เราพยายามที่จะไม่เอาความคาดหวังของแฟนๆ มาเป็นแรงกดดันให้เกิดความเครียดในการทำงาน”

เชย์ลีนเผยว่า ในขณะที่หนังสือมีความยาวกว่า 400 หน้า แต่บทของภาพยนตร์เรื่องนี้กลับมีความยาวแค่ 90 หน้าเท่านั้น “มีบางรายละเอียดที่อยู่ในหนังสือ แต่เราไม่สามารถที่จะทำมันออกมาได้ในภาพยนตร์ ดังนั้นเราจึงต้องหาวิธีที่จะถ่ายทอดเรื่องราวออกมาให้เหมาะสมที่สุด”

หนึ่งในแง่มุมที่ดึงดูดให้เชย์ลีนสนใจภาพยนตร์เรื่องนี้มากที่สุดคือ ความสัมพันธ์ของตัวละคร “มันไม่ใช่แค่ภาพยนตร์วัยรุ่นแนวดราม่าทั่วไป ที่คู่หนุ่มสาวต่างตกหลุมรักกันตั้งแต่แรกเห็น และต้องพบอุปสรรคที่ทำให้ห่างกัน ฉันคิดว่าความสัมพันธ์ในภาพยนตร์เรื่องนี้ให้ความรู้สึกที่สมจริงมากๆ”