วันนี้ปีที่แล้ว...ในค่ายทหาร

เฟซบุ๊กTaya Teepsuwan

"วันนี้ปีที่แล้ว...ในค่ายทหาร"

วันนี้ปีที่แล้ว ตรงกับวันเกิดลูกสาวจำได้ตอนเช้าโดนเรียกไปรายงานตัว บอกกับลูกว่าพ่อ+แม่ไปเซ็นต์ชื่อแป๊บเดียวกลับ เดี๋ยวมารับไปทานข้าวเที่ยงฉลองวันเกิดกัน ที่ไหนได้หายไป 4 วันเต็มในค่ายทหาร แต่ก็ถือเป็นอีกประสบการณ์หนึ่งในชีวิตที่ได้เรียนรู้และจดจำ หลังรายงานตัวเสร็จเราถูกให้ไปนั่งรวมในรถตู้มีพี่ตั้น พี่บี พี่นกเขา พล.อ.ปรีชา พี่สุริยะใส อีกคันมีพี่ปอง อ.เสรี ลูกหมี ไปไหนไม่มีใครรู้ มีทหารอาวุธครบนั่งประกบข้างหน้าและข้างๆ นั่งไปไกลทีเดียว หันไปอีกทีสามีหลับไปแล้ว เราสะกิดปลุกให้ตื่นบอก "เขาจะพาเราไปไหนเนี่ย?" พี่ตั้นบอก "เดี๋ยวก็รู้เอง นอนเอาแรงก่อน เผื่อคืนนี้ไม่ได้นอน" (อืมม...ไม่ได้ช่วยเลย!)

พอไปถึงรู้อีกทีอยู่ที่ศูนย์ป้องกันภัยทางอากาศ อ.วังน้อย จ.อยุธยา แถมไปรวมอยู่กับฝ่ายรัฐบาลอีกเพียบ สักพักมีการแจกขันและแปรงสีฟัน เรารู้แล้วงานนี้อยู่ยาวหลายวันแน่ ผู้การค่ายเรียกทุกคนมารวมตัวทั้งฝ่าย กปปส.และรัฐบาลว่าให้ปฏิบัติตัวอย่างไร (เหมือนปฐมนิเทศเลย) หลังทานข้าวกล่องเสร็จพวกเรารีบเดินเข้า บ้าน ไม่ทันได้เลือกบ้านเลยเพราะกลัวต้องนอนรวมกับฝ่ายรัฐบาล เราได้บ้าน 3 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ อยู่รวมกัน 9 คน! (ไม่มีแอร์ พัดลม 1 ตัวแบ่งกันใช้)

คืนแรกลำบากทีเดียว เพราะไม่มีเสื้อผ้า ไม่มีของใช้ส่วนตัว ไม่มีมือถือ เลยต้องขอยืมมือถือพลทหารที่เฝ้าบ้านโทรกลับไปบอกทางบ้านว่าไม่ต้องเป็นห่วง จำได้โทรไป Happy birthday เฟย์ และลูกชายคนเล็กขอพูดด้วย ฟีฟ่าถามว่า "ไหนคุณแม่บอกฟ่าว่าเราชนะแล้ว ทำไมคุณแม่โดนจับหล่ะ?" อืมม...นั่นซินะ! คืนนั้นพี่ตั้นพยายามขอให้ อ.เสรีได้ออกไปก่อน เพราะเป็นเบาหวานและความดัน ต้องฉีดยาเองทุกวัน แล้วก็เริ่มไม่สบายและไม่มียาอะไรติดมาด้วยเลย พี่ตั้นหันมาบอกเรากับพี่ปองว่า จะพยายามขอให้เรา 2 คนกลับก่อนด้วยเพราะเป็นผู้หญิง จำได้ว่าหันมามองหน้ากับพี่ปองแล้วพูดพร้อมกันว่า "เราไม่กลับ สู้มาด้วยกันก็ต้องอยู่ด้วยกันจนจบ" (สามีอึ้งไปเล็กน้อย เพราะนึกว่าจะมีอิสระบ้าง 555) สุดท้ายอ.เสรีก็ไม่ได้ออก แต่ทหารอนุญาตให้คนเอากระเป๋ายามาส่งให้

4 วันในค่ายทหารถือเป็นการบำเพ็ญเพียรครั้งสุดท้ายเหมือนที่หลวงลุงกำนันบอก เราอยู่กันแบบพอเพียงสุดๆ ช่วยกันกางมุ้ง ล้างห้องน้ำ ทำความสะอาดบ้าน ตื่นเช้ามามีพี่ปองกับพี่ยะใสอ่านข่าวพาดหัวให้ฟังเหมือนในทีวี ระหว่างวันเรานั่งคุยกัน แลกเปลี่ยนความคิด ให้กำลังใจกัน ทุกเย็นเราจะเก็บของและลากกระเป๋ามารอหน้าบ้านเตรียมพร้อม (เหมือนเวลาเดินออกจากบ้าน AF) แต่ก็ต้องเดินคอตกกลับไปใหม่ทุกคืนจนวันที่ 4 ทหารจึงอนุญาตให้ออกได้

ถามว่าย้อนเวลากลับไปเสียใจมั้ยที่โดนจับเข้าค่ายทหาร ตอบได้เลยว่า "ไม่เคยเสียใจ" เพราะเราเข้าใจถึงกระบวนการและขั้นตอนที่ทางทหารต้องทำและเราก็ยอมรับ+ภูมิใจกับสิ่งที่เราได้ต่อสู้เพื่อประเทศชาติ ที่สำคัญความลำบากก็เป็นการสอนให้เราต้องมีความอดทนและมีสติในการดำเนินชีวิตต่อไป ขอบคุณค่ายทหารที่ให้บทเรียนในชีวิต ขอบคุณมิตรภาพและเพื่อนแท้ในยามยากจากพี่ๆทุกคน ขอบคุณมวลมหาประชาชนที่ทำให้ประเทศชาติรอดพ้นจากการครอบงำของกลุ่มคนมีอำนาจแต่ขาดคุณธรรม

ที่มา https://www.facebook.com/Teepsuwan.T/posts/984934618185499