ปากเป็นเอก เลขเป็นโท

โดย...นายใจดี

วันดีคืนดีเสียงโหวกเหวกโวยวายดูคล้ายคนทะเลาะกันแว่วมาให้ได้ยินเดินเข้าไปใกล้ต้นเสียงใจก็เต้นรัวดังจังหวะกลองสะบัดชัย จะโดนลูกหลงไหมเนี่ย (แค่คิดในใจ แบบว่ามโนเหตุการณ์ไปพร้อมสรรพแล้วไง) แต่พอเดินเข้าไปถึงต้นตอก็โล่งใจหน่อย แถมเสียงที่ดังอย่างไม่ขาดสายก็มาจากน้ำเสียงเดียวเสียส่วนใหญ่ อีกเสียงได้ยินเพียงแผ่วๆ “ค่ะๆ” จนต้องหันองศาลูกตาไปดูสักนิด ถึงได้เห็นใบหน้าที่ซีดผงกหัวขึ้นลงเล็กน้อย เป็นอากัปกิริยาประกอบคำพูดที่แทบที่ไม่มีเสียงเปล่งจากลำคอของคนฝ่ายผู้โดนตวาด

เจอแบบนี้หนแรกก็ตกใจ แปลกใจอยู่เหมือนกัน แต่เมื่ออาศัยอยู่ในคอนโดนานวัน นานเดือน นานปีเข้า เสียงลักษณะแบบนี้ก็มีให้ได้ยินแทบไม่เว้นวัน แหล่งที่มาส่วนใหญ่มักเป็นหน้าห้องนิติบุคคล และจุดที่มี รปภ.อยู่ จะว่าไปแล้วคู่กรณีมักเป็นผู้อยู่อาศัยหรือเจ้าของห้อง(ในคอนโด) ที่เปรียบตัวเองเสมือน “นายจ้าง” เพราะได้จ่ายค่าส่วนกลางให้แก่คอนโดไปแล้ว และ “ลูกจ้าง” นั้นก็คือ นิติบุคคล รปภ. บางทีก็ลามไปถึงแม่บ้าน ช่างซ่อมบำรุงต่างๆ ก็มี เพราะเงินเดือนที่พวกเขาได้รับมาจากเงินค่าส่วนกลางนี่แหละ

ปัญหาจะหนัก-เบา ใครจะผิด-ถูก เป็นไปตามแก่กรณี มือที่สามจะไม่เข้าไปยุ่ง แต่ก็เคยมีเช่นกัน คนที่เคยคิดว่าไม่เกี่ยวกับเรา เข้าไปเกี่ยวด้วยเองก็มี เพราะทุกที่ทุกแห่งหนย่อมมีปัญหาแล้วเราก็หนีปัญหาไปไม่ได้เสียแล้ว หากแต่เราจะเลือกจัดการกับปัญหาที่เกิดอย่างไร
 
ใช้อารมณ์ หงุดหงิด โวยวายหาคนรับผิดชอบ ก็เคยทำ ใจเย็นหน้านิ่ง ยิ้มรับฟังคำอธิบายก็มี เสมือนคนอื่นๆ ก็มีทั้งร้อน-เย็นใส่กัน แต่จากประสบการณ์ของตัวเอง การสาดน้ำเย็นใส่กันปัญหามักได้รับการแก้ไขมากกว่าการสาดร้อน

มีครั้งหนึ่งเปิดทีวีมาแมลงหวี่พรึ่บเต็มจอไปหมด ทางนิติก็ไม่ได้ติดป้ายประกาศแจ้งล่วงหน้าว่าจะซ่อมสัญญาณทีวี คืนนั้นมีบอลนัดสำคัญเสียด้วย โห อารมณ์นี้พุ่งปรี๊ดขึ้นมาเลย โมโหๆ มาก เดินดุ่มๆ จะไปถามให้มีเรื่อง ระหว่างที่เดินไปใจร้อนเป็นไฟ (บางคนอาจคิดว่าเรื่องแค่เนี้ย แต่สำหรับบางคนมันเรื่องใหญ่นะ) ระยะทางก่อนจะเจอคู่กรณี ใจก็เย็นลงๆ

พอเจอหน้าช่างถามว่าเกิดอะไร เขาตอบว่าแก้ไขอยู่ประมาณสามทุ่มคงเสร็จ เรายิ้มก่อนบอกออกไปว่า คืนนี้มีบอลด้วยพี่ จะเสร็จทันไหมช่างใหญ่หันไปถามลูกน้อง แก้ถึงไหนแล้ว ช่วยเร่งๆ ดูห้องนี้ให้หน่อยพี่เขาติดบอล

เป็นอันว่าจากที่แจ้งจะซ่อมเสร็จสามทุ่ม เพียงทุ่มเศษๆ ก็ได้ดูทีวีชัดแจ๋วแล้ว กรณีนี้คิดได้ว่าเป็นปัญหาเล็กๆ ปัญหายุติได้อย่างรวดเร็วด้วยดี แต่กรณีใหญ่เช่นประตูห้องพังไม่ซ่อมสักที พัสดุหาย เมื่อได้รับการแก้ไขช้าก็ย่อมมีน้ำโห ใส่อารมณ์กันเสียหน่อย แต่ถ้าเรามีสติกันสักนิด จะปัญหาเล็ก-ใหญ่ การใช้คำพูดให้ใหญ่โตโอ้อวดเบ่งตามขนาดของปัญหานั้นมันไม่ได้ช่วยให้แก้ปัญหาได้เร็วขึ้น ไม่ต้องถึงขั้นพูดจาอ้อนวอน เพียงแค่เจรจาพาทกี นั อยา่งผมู้ สี ตปิ ญั ญา ใหเ้กยี รตซิ งึ่กนัและกนั ผฟู้ งักส็ามารถรบั รถู้ งึปัญหาอันใหญ่หลวงที่หนักอกของเราได้แล้ว เมื่อเขามีหน้าที่ต้องช่วยเหลือตรงนี้อยู่แล้วเขาก็จะปฏิบัติได้อย่างเต็มใจ สบายใจ ไม่ใช่ช่วยเราไปบ่นไปทุกข์เกิดด้วยกันทั้งสองฝ่าย แล้วเมื่อปัญหายุติหากแต่ความสัมพันธ์ไม่สวยงามดังเดิมแล้ว สู้ให้เราพูดคุยกันได้ ยิ้มให้กันได้ทุกวันจะดีกว่า เพราะเชื่อเถอะว่าปัญหามันมีมาให้ได้เจอกันอยู่เรื่อยๆ นั่นแหละ