บดินทร์ ดุ๊ก ความสามารถที่ไม่(ได้)บอกใคร

โดย...วันพรรษา

บดินทร์ ดุ๊ก ความสามารถที่ไม่(ได้)บอกใคร

บดินทร์ ดุ๊ก อดีตดาราภาพยนตร์ที่มีชื่อเสียง เราเคยเห็นเขาโลดแล่นอยู่ที่หน้าฉาก แต่อาจไม่มีใครล่วงรู้ถึงความสามารถพิเศษในการถ่ายภาพของอดีตพระเอกผู้นี้

ปัจจุบันงานหลักของเขาคือ ผู้อำนวยการสถานีโทรทัศน์ช่องสยามธุรกิจ หนังสือพิมพ์สยามธุรกิจ และนิตยสารแมกซิมั่ม รวมทั้งเป็นพิธีกรรายการโทรทัศน์ในเครือสยามธุรกิจ “รัชกับดุ๊ก ทัวร์ ซีรีส์” รายการท่องเที่ยวธุรกิจและบันเทิง ออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์ช่อง 5 วันจันทร์-ศุกร์ 12.10 น.

การถ่ายภาพคือ งานอดิเรก ที่ดูจากฝีไม้ลายมือแล้วเทียบได้ระดับมืออาชีพ โดยเจ้าตัวนิยมเก็บภาพประทับใจในระหว่างการเดินทาง ภาพเก็บตกจากร่องรอยของชีวิตนับถึงปัจจุบันนับหลักแสนภาพ ไล่มาตั้งแต่ยุคกล้องฟิล์ม จนมาถึงกล้องดิจิทัลในปัจจุบัน ฝีมือการถ่ายภาพไม่ธรรมดา ถึงขั้นได้รับเชิญเป็นอาจารย์ก็แล้วกัน (ที่มหาวิทยาลัยเกริกและมหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม) จนถึงปัจจุบันสอนมานานนับกว่า 10 ปี

บิดาเป็นวิศวกรไฟฟ้า แต่ถ่ายรูปเป็นงานอดิเรก ทำให้ได้เห็นและคุ้นเคยกับกล้องมาแต่เด็ก บดินทร์เล่าว่า แม้ขณะนั้นก็ยังไม่รู้ตัวเองเลยว่า จะโตขึ้นมาและชอบหลงใหลในการถ่ายภาพตามพ่อ สมัยก่อนไม่ใช่แค่ไม่ชอบถ่ายรูป แต่ไม่ชอบถูกถ่ายรูปอีกต่างหาก จนมาเป็นดาราจึงได้สัมผัสกับกล้องมากขึ้น

“พ่อสอนให้ถ่ายรูปตั้งแต่ตอนเรียนอยู่มัธยมต้น ตอนนั้นยังเด็กมาก เริ่มจากใช้กล้องคอมแพกต์ตัวเล็กๆ พ่อก็ค่อยๆ สอนมาจนถึงกล้องใช้ฟิล์ม ปีหนึ่งใช้ฟิล์มม้วนเดียว ถึงสิ้นปีก็ล้างรูปดูกันซะที (ฮา)” บดินทร์เล่า

กล้องคือผู้เก็บความทรงจำ บดินทร์เล่าว่า เขามองกล้องแบบนั้น กระทั่งโตขึ้นปีกกล้าขาแข็ง ใจเริ่มนึกอยากได้กล้องดีเอสแอลอาร์ เก็บเงินซื้อกล้องตัวแรก ถ่ายออกมา โอ้โห... สวยเลย จากนั้นเองที่เริ่มหันมาสนใจถ่ายรูปอย่างจริงจัง เทกคอร์สด้านการถ่ายรูปครั้งแรกที่มหาวิทยาลัยเกริก ตอนเรียนอยู่ชั้นปีที่ 3 กลายเป็นวิชาที่ชอบและทำคะแนนได้ดีที่สุด

“ต้องขอบคุณอาจารย์ที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้ จากนั้นมาผมก็ใช้กล้องทำทุกอย่าง ถ่ายเก็บงาน ถ่ายเก็บเบื้องหลัง ถ่ายทุกอย่างที่เห็นแล้วชอบ ดิจิทัลตัวแรก 2 ล้านพิกเซล ก็ค่อยๆ เรียนรู้จากภาพที่ถ่ายออกมานั่นแหละ” อดีตพระเอกเล่า

การถ่ายรูปแม้จะเป็นงานสร้างสรรค์ก็จริง แต่ต้องเรียนรู้พื้นฐานที่แน่น ไม่ใช่ว่าแหกกฎไม่ได้ แต่จะแหกกฎอย่างไรไม่ให้ล้ำเส้น โดยส่วนตัวชอบกล้องใช้ฟิล์มมากกว่ากล้องดิจิทัล ความคลาสสิกห่างกันลิบ สำหรับผู้สนใจการถ่ายรูป ความชอบมาเป็นอันดับแรก

“ต้องชอบมันก่อน เริ่มจากความชอบ แล้วคุณจะฝ่าทุกอย่างที่ว่ายาก”

คุณสมบัติถัดมาคือความอดทนและการฝึกซ้อม ฝึกปรือฝีมือ ต้องให้เวลากับงาน โดยส่วนตัวชอบถ่ายภาพธรรมชาติ อีกมุมคือภาพแอบสแทรกต์ ตีความเรื่องแนวคิดและความหมายที่ซ่อนอยู่ ได้ดื่มด่ำและร่วมเสพไปกับผู้ชมภาพ นับเป็นความสุขประการหนึ่ง

“ความสุขไม่ใช่อยู่ที่รูปออกมาสวย แต่อยู่ที่รูปออกมาตรงกับใจที่อยากถ่าย สะท้อนความคิดและสิ่งที่เห็นในโมเมนต์นั้นๆ ได้ชัดเจนที่สุด”

บดินทร์บอกว่า ความสามารถในการถ่ายภาพมีได้ทุกคนด้วยการฝึก จิตใจที่คมชัด และความอดทน อีกอย่างที่ต้องมีคือเวลา นักถ่ายภาพที่ดีต้องเฝ้ารอจังหวะ เฝ้าเป็นรอเป็น มีโอกาสแต่ไม่มีเวลาก็ไม่ได้ อยู่ถูกที่ถูกเวลาคือใช่เลย รางวัลคือภาพถ่ายที่สวยที่สุด ที่จะอยู่กับเราไปอีกนานแสนนาน