ความกตัญญูรู้คุณ เป็นสัญลักษณ์ของคนดี

เฟซบุ๊ก Sirima Apijarin

ดิฉันสอบชิงทุนไปเรียนต่อที่อเมริกา ทั้งปริญญาโทและ ปริญญาเอก

เรีบนจบ กลับบ้านทำงาน

ทั้งๆได้รับเสนองานสอนที่มหาวิทยาลัยในอเมริกา ก็ยังแน่วแน่เลือกกลับมารับราขการใช้ทุนครบถ้วนในประเทศไทย ใช้ทุนเกินเวลาด้วย ตลอดเวลาที่ทำงานใช้ทุน หนทางไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ มีความเจ็บช้ำ เจ็บปวดหลายเรื่องหลายประการเป็นธรรมดาของการรับราชการ

เมื่อครบทุนกับต้นสังกัดแล้ว ดิฉันขอโอนไปเป็นอาจารย์ สอนที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี ซึ่งดิฉันไม่เคยไปเลย เลือกลงไปเองด้วยจิตสำนึกอยากช่วยเหลือประเทศชาติ ในส่วนที่ไกลออกไปจากกรุงเทพฯซึ่งเป็นบ้านเกิด

ตอนนั้นเงินเดือนของดิฉัน 17,390- บาท ตำแหน่งที่ลงไปรับคือ อัตราเงินเดือน 12,400- ดิฉันทำงานกินเงินเดือนที่ต่ำกว่า อยู่หกเดือนเต็มๆ จึงได้รับเงินเดือนตามจริงและได้เงินตกเบิกย้อนหลังตามสิทธิ์

โดยส่วนตัวของดิฉัน การรับทุนของประเทศชาติ และได้กลับมาทำงานรับใช้ประเทศชาติ จนเกษียณราชการ ถือเป็นเกียรติประวัติของชีวิต เป็นหน้าที่ และ เป็นการแสดงความกตัญญู ต่อบ้านเกิดเมืองนอน ต่อผู้ค้ำประกันทุกท่าน

ซึ่งตอนเซ็นสัญญารับทุนปริญญาโท คุณพ่อได้ใช้ที่ดินที่สมุทรสงครามค้ำประกัน และเพื่อนของคุณพ่อที่เป็นหมอได้เซ็นค้ำประกันด้วยรวมเป็นสองท่าน

ครั้นสอบชิงทุนปริญญาเอกและเซ็นสัญญารับทุน คุณพ่อเสียชีวิตแล้ว ผู้ค้ำประกันคือญาติผู้พี่ซึ่งเป็นหมอและเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาล ที่ต่างจังหวัด มีภรรยาเป็นพยาบาล และทันคนามัย ได้เดินทางขึ้นมากรุงเทพฯพร้อมโฉนดที่ดิน เพื่อเซ็นค้ำประกันให้

ดิฉันไม่เคยมีความคิดที่จะหนีทุน แม้ความคิดว่ารับงานสอนที่มหาวิทยาลัยในอเมริกา ซึ่งให้เงินมากกว่าทางประเทศไทยหลายเท่า แล้วนำเงินจำนวนนี้ มาผ่อนใช้หนี้รัฐบาลก็ไมเคยมีในความคิด คิดแต่ว่าเรียนจบ ต้องกลับบ้าน ทำงานให้ประเทศชาติและคนไทยอย่างเดียว

พระบรมราโชวาทขององค์พระบาทสมเด็รพระเจ้าอยู่หัวครั้งรับพระราช ทานปริญญาบัตรปริญญาตรี จากจุฬาฯ จากพระหัตถ์ของพระองค์ท่าน ยังแม่นอยู่ในหูว่า เรียนจบแล้ว ขอให้ทำงานให้ เป็นประโยชน์ต่อชาติบ้านเมือง

ทาง ก.พ.เจ้าของทุนเองก็ได้บอก ทุกคนที่รับทุนว่า-เราไม่ต้องการ เงินของท่าน เราต้องการตัว และวิชาความรู้ของท่าน

ดิฉันไม่ได้เป็นคนดีมากไปกว่าทุกๆท่านที่รับทุนแล้วกลับมาทำงานให้บ้านเกิดเมืองนอนตามสัญญาที่กำหนด หรือมากกว่า
สำหรับตัวเอง (ไม่ก้าวก่ายถึงท่านอื่น) ดิฉันถือเป็นหน้าที่ของการเกิดเป็นคนไทย บนผืนแผ่นดินไทย เป็นการแสดงความกตัญญูรู้คุณ การตอบแทน ต่อประเทศชาติที่ให้ถิ่นเกิด เลี้ยงดูให้เติบโต แล้วยังให้ทุนศึกษาเล่าเรียน

เป็นการแสดงความกตัญญูต่อพ่อแม่ครูบาอาจารย์ที่อบรมสั่งสอนต้ังแต่เล็กจนโต ให้รู้จักบุญคุณบ้านเมืองและผู้มีพระคุณ ไม่ทำให้ท่านอับอายที่ลูกศิษย์ ลูกหลาน หนีทุน หนีหน้าที่ ความรับผืดชอบ ไม่สมกับภูมิความรู้

โดยเฉพาะกับผู้ค้ำประกันทุกท่านที่ต้องไม่ทำให้ท่านเดือดร้อน ในความเมตตา กรุณา น้ำใจ ความเชื่อใจ ที่ท่านถ่ายทอดออกมาเป็นลายเซ็นค้ำประกัน

ดิฉันถูกสอนมาตั้งแต่เด็กว่า ความกตัญญูรู้คุณ เป็นสัญลักษณ์ของคนดี ไม่ว่าคุณจะเรียน จบชั้นอะไร หรือไม่จบชั้นอะไร อ่านไม่ออก เขียนไม่ได้เลย ก็ตาม

ที่มา https://www.facebook.com/sirima.apijarin/posts/10206135547207611