ฉางซา-จางเจียเจี้ย-ฟ่งหวง มหัศจรรย์ขุนเขาและสายน้ำ
ครั้งนี้นับว่าเป็นการเดินทางที่ตรึงใจบนเส้นทางฉางซา จางเจียเจี้ยฟ่งหวง ที่ถูกรังสรรค์ด้วยธรรมชาติอันยิ่งใหญ่
โดย...ยินดี ฤติวิรุฬห์
ครั้งนี้นับว่าเป็นการเดินทางที่ตรึงใจบนเส้นทางฉางซา จางเจียเจี้ยฟ่งหวง ที่ถูกรังสรรค์ด้วยธรรมชาติอันยิ่งใหญ่ เพื่อตอกย้ำว่าประเทศจีนยิ่งใหญ่เพียงใด และคงไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ในประเทศนี้
ที่กล่าวเช่นนั้น เพราะตลอดเส้นทางจากเมืองฉางซา มณฑลหูหนาน สู่จางเจียเจี้ย เมืองท่องเที่ยวที่โด่งดังจากภาพยนตร์เรื่องอวตาร มีถนนเชื่อมถึงกันตามสันเขา สองข้างทางมีทิวทัศน์ของขุนเขา สายน้ำ ความเขียวชอุ่มของแปลงผัก และเมืองด้านล่างที่ดูสงบเย็น การเดินทางใช้เวลา 4 ชม. แต่ไม่รู้สึกเบื่อหรือลำบาก เพราะโลกทัศน์ใหม่ริมทางสร้างความตื่นตาตื่นใจจนลืมนับเวลาไปเลย
ฉางซา-จางเจียเจี้ย
สถานที่เที่ยวแห่งแรกไปหยุดที่หอศิลป์ของหลี่จวินเซิง ผู้ริเริ่มศิลปะรูปแบบใหม่ที่เรียกว่า จิตรกรรมภาพเม็ดทราย หรือจวินเซิงฮวาเยี้ยน เขาผู้นี้ใช้วัสดุธรรมชาติมารังสรรค์งานศิลปะและภาพส่วนใหญ่จะเป็นธรรมชาติและวิถีชีวิตที่คุ้นเคย ภาพไฮไลต์คือภาพประตูสวรรค์บนยอดเขาเทียนเหมินซานผ่านดวงตาทั้งสองข้างของเขาที่เหมือนจริงอย่างกับเห็นของจริงด้วยตาปานนั้น
เชื่อมโยงกับสถานที่ถัดไปบนยอดเขาเทียนเหมินซาน หรือในอดีตเรียกว่า ภูเขาหวินเมิ้งซาน หรือซงเหลียวซาน ด้านบนมีประตูสวรรค์ ลักษณะเป็นโพรงหินธรรมชาติขนาดใหญ่เกิดจากการระเบิดขึ้นเองตามธรรมชาติ มีความสูง 131.5 เมตร ความกว้าง 57 เมตร และความลึก 60 เมตร
เมื่อมองจากด้านล่างดูคล้ายประตูขนาดใหญ่ที่เปิดทางขึ้นสู่เบื้องบน โดยเฉพาะเมื่อแสงอาทิตย์รอดผ่านโพรงหินจะดูตระการตาให้ความรู้สึกว่าเป็นประตูสวรรค์เปิดต้อนรับ ทว่าเมื่อขึ้นไปถึงด้านบนจะได้พบกับทัศนียภาพอีกอย่าง ด้วยผืนป่าอนุรักษ์ขนาดใหญ่ราว 2 ตร.กม. ที่สร้างความอุดมสมบูรณ์ให้กับทั้งภูเขา
และยังไม่จบความสวยงามบนยอดเขาแห่งนี้ สิ่งระทึกใจอีกอย่างที่มีไว้ให้ผู้มาเยือน คือ ทางเดินกระจกใส สูงจากระดับน้ำทะเล 1,433 เมตร ระยะทาง 60 เมตร ล้อมรอบผาสูงชัน ความกว้างของสะพานกระจกวัดจากขอบผาได้ 3 ฟุต และมีความหนาเพียง 2.5 นิ้ว ด้านล่างจะมองเห็นยอดไม้และเหวลึก และเพื่อป้องกันการลื่น เขามีถุงเท้าแดงไว้ให้นักท่องเที่ยวได้สวมทับเพื่อเดิน คิดแบบสนุกคือ กระจกจะถูกทำความสะอาดและใสอยู่ตลอดเวลานั่นเอง
วันต่อมาได้เดินทางไปสำรวจแหล่งท่องเที่ยวในเขตเอี๋ยนเจียเจี้ยบนยอดเขาเทียนจื่อซาน หรือเขาจักพรรดิ สภาพภูมิประเทศเต็มไปด้วยชะง่อนผาสูงชัน ลำห้วยลึก และป่าหินลักษณะแปลกตายืนตระหง่านค้ำฟ้ามากมาย มีพื้นที่กว้างใหญ่ถึง 65 ตร.กม. และสูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ 1,250 เมตร แต่ที่ถูกบันทึกเป็นสถิติโลกกลับไม่ใช่ธรรมชาติ แต่เป็นลิฟต์แก้วไป่หลง ความสูง 326 เมตร ซึ่งครองอันดับสูงที่สุดและเร็วที่สุดในโลก ใครที่ไปเยือนยอดเขาเทียนจื่อซานต้องไปพลาดท้าความเสียว
และอีกหนึ่งแห่งที่ครองที่สุดของจางเจียเจี้ยอยู่ที่หวงหลงต้ง หรือที่คนไทยเรียกถ้ำมังกรเหลือง ถ้ำพญามังกร เป็นถ้ำที่มีความงดงามและใหญ่ที่สุดในจางเจียเจี้ย จนได้รับสมญานามว่าเป็นอภิมหาถ้ำ
หวงหลงต้งมีความสูง 50 เมตร กว้าง 80 เมตร และยาวถึง 30 กม. แต่เปิดให้ชมแค่ 4.5 กม. เพียงก้าวแรกก็จะพบความอลังการ แสงสีในถ้ำสวยงาม นักท่องเที่ยวจะล่องเรือไปตามลำน้ำซึ่งไหลผ่านกลางถ้ำ แวะชมน้ำตกเทวดาสวรรค์ ชมหินงอกหินย้อย และเมื่อสิ้นสุดการล่องเรือต้องเดินเท้าขึ้นบันไดไปอีก 550 ขั้น เพื่อดูเสาหลักมังกรหรือหินย้อยขนาด 10 คนโอบ เสาหินเจ้าแม่กวนอิม และอีกหลากหลายรูปทรงตามแต่จินตนาการ
ฟ่งหวง
วันสุดท้ายของการเดินทางได้ออกจางเจียเจี้ย มุ่งหน้าสู่เมืองโบราณฟ่งหวง หรือเมืองหงส์ โดยใช้เวลาเดินทางประมาณ 4 ชม. เมืองฟ่งหวงเป็นเขตปกครองตนเองของชนเผ่าถู่เจียง อยู่ทางทิศตะวันตกของมณฑลหูหนาน ปัจจุบันแบ่งเป็น 2 เขต คือ เขตเมืองใหม่ และเขตเมืองเก่าที่โดดเด่นด้านการท่องเที่ยว
ประชากรในเมืองฟ่งหวงมีประมาณ 3 แสนคน แบ่งเป็น 2 ชนเผ่าหลักๆ คือ เผ่าถู่เจีย และเผ่าแม้ว (ม้ง) โดยเมืองโบราณหงส์ได้ตั้งอยู่กลางหุบเขาและมีแม่น้ำถั่วเจียงไหลผ่าน สองฝั่งแม่น้ำมีบ้านแบบโบราณที่ยกพื้นสูงเรียงรายเป็นแนวยาว และยังพบโบราณวัตถุสมัยหมิงและชิงมากมายในพื้นที่กว่าร้อยจุดที่ขุดค้นพบ
กลางเมืองฟ่งหวงจะมีสะพานเก่าที่คาดว่าสร้างในสมัยราชวงศ์ชิง เชื่อมโยงชีวิตสองฟากแม่น้ำให้เป็นหนึ่งเดียว โดยสะพานนี้มีสองชั้น ชั้นแรกเป็นทางเดินข้ามและมีร้านขายของเล็กๆ ริมทางเดิน ส่วนชั้นสองเป็นจุดชมวิวที่ดีที่สุดในเมือง นักท่องเที่ยวมักจะล่องเรือชมธรรมชาติและเก็บภาพประทับใจในตอนกลางวัน ส่วนตอนกลางคืนต้องใช้วิธีเดินชมเมืองที่ประดับประดาไปด้วยไฟหลากสีสวยงาม ทั้งสะพานนั้นก็ถูกจัดแสงไฟจนกลายเป็นสะพานสายรุ้ง
เมื่อมาแล้วต้องไปชมบ้านเสิ่นฉงเหวิน อดีตนักประพันธ์ นักประวัติศาสตร์ และนักการศึกษา เขาคือผู้เปิดเมืองฟ่งหวงสู่สายตาชาวโลก ด้วยการนำภาพมนตร์เสน่ห์ของบ้านเรือนเก่าแก่อันเป็นเอกลักษณ์ริมน้ำไปประพันธ์เป็นหนังสือ บทประพันธ์และบทกวีถ่ายทอดให้คนภายนอกได้รับรู้ โดยเฉพาะหนังสือเรื่องเปียนเฉิน ที่เป็นเล่มสำคัญในการเปิดเมืองโบราณฟ่งหวงให้โลกรับรู้ นอกจากนี้ผู้คนในเมืองดูแล้วช่างมีความสุข โดยคนส่วนใหญ่มักมีชีวิตอยู่กับดนตรีคู่กับสายน้ำ ซึ่งถือว่าเป็นวิถีชีวิตที่สวยงามตามธรรมชาติอย่างแท้จริง
แม้ว่าสถานที่ท่องเที่ยวแต่ละแห่งจะอยู่ไกลกัน ทำให้ต้องเสียเวลา เสียค่าใช้จ่าย และเสียพลังงานในการนั่งรถ แต่ระหว่างทางที่ไปจรดจุดหมายปลายทางที่วางไว้เต็มไปด้วยเรื่องราวเหนือความคาดหมาย ไม่ว่าจะเป็นธรรมชาติอันยิ่งใหญ่ เทคโนโลยีที่มนุษย์สร้างขึ้นมาใหม่ ตลอดจนระบบการจัดการที่สามารถรองรับประชากรจำนวนมาก ทำให้สิ่งที่ขัดใจพลันหายไปและแทบจำมันไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ทว่าสิ่งที่อยู่ในความทรงจำตอนนี้มีแต่ภูเขาอวตาร ถ้ำมหึมา และบ้านโบราณริมแม่น้ำ ซึ่งเป็นภาพที่คอยกระตุ้นให้ต่อมเที่ยวทำงาน อยากออกไปตามหาธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่อีกครั้ง
