สบายๆที่สามร้อยยอด

ความที่ชอบเที่ยวทะเล โดยเฉพาะทางด้านตะวันตก เลยพอที่จะประมาณเอาง่ายๆ

เรื่อง / ภาพ สุธน สุขพิศิษฐ์

ความที่ชอบเที่ยวทะเล โดยเฉพาะทางด้านตะวันตก เลยพอที่จะประมาณเอาง่ายๆ ว่า ตั้งแต่หาดเจ้าสำราญไปถึงชุมพร ทุกที่ดีหมด มีลักษณะของตัวเอง หาดเจ้าสำราญก็ดีห่างจากกรุงเทพฯ นิดเดียว มีเวลาแค่เสาร์อาทิตย์ก็พอเหลือเฟือ หัวหินก็เป็นอีกอย่าง เป็นเมืองริมทะเล แต่มีทุกอย่างเหมือนกรุงเทพฯ จะอยู่จะกินอะไรก็มีหลายที่หลายระดับราคาให้เลือก ไปบ้านกรูดนั่นสบายดี เงียบๆ แต่ต้องขับรถไกลหน่อย พอไปถึงชุมพร ทะเลสวย มีวิวเกาะแก่งเยอะแยะ ที่ดีที่สุดเป็นบรรยากาศของความเป็นปักษ์ใต้ มีสวนยางพารา ปาล์มน้ำมัน ภาษาใต้ อีกอย่างอาหารการกินได้กินอาหารปักษ์ใต้จุใจ อร่อยไม่เผ็ดรุนแรงเหมือนทางสุราษฎร์กับนครศรีธรรมราช แต่ต้องมีเวลาหลายวันเรียกว่าต้องพักร้อนยาว นั่นเป็นการเที่ยวครับ

แต่ถ้าอยากปักหลักพักผ่อน เงียบๆ สบายๆ มีธรรมชาติแล้วละก็ ในสายตาผมว่าหาดสามร้อยยอดเยี่ยมมาก ยิ่งมองเป็นที่อยู่หลังเกษียณแล้วยิ่งเหมาะ อย่างแรกเป็นภูมิประเทศไม่ไกลความเจริญแบบกรุงเทพฯ หาดสามร้อยยอดห่างจากหัวหิน 40 กว่ากิโลเมตร ระยะทางเท่ากับจากเมืองทองธานีมาสยามพารากอน แถมรวดเร็วกว่าเยอะ และห่างจากเขากะโหลกแถบที่มีโรงแรม รีสอร์ตหรูๆ แค่คืบวิ่งตัดเขาลูกเดียวก็ถึงแล้ว

อย่างที่สอง หาดสามร้อยยอด อากาศดีเหลือหลาย โดยเฉพาะบ้านพุใหญ่และพุน้อย เพราะตรงนั้นมีภูเขาหินปูนตั้งตระหง่านเป็นกำแพงสูงใหญ่ จะบังความร้อนของดวงอาทิตย์ตั้งแต่บ่าย ฉะนั้นพื้นที่จากภูเขาลงไปถึงทะเลซึ่งยาวเป็นกิโลเมตรนั้นจึงชื้นชุ่มเย็น ชาวบ้านจึงทำสวนมะพร้าว สวนมะม่วงกันเต็มพื้นที่ เมื่ออากาศไม่ร้อนมีต้นไม้เยอะ คนอยู่ก็อยู่สบาย

ส่วนชายหาดนั้นเป็นอ่าวโค้ง มีหมู่เกาะนมสาว อยู่ทางตะวันออก ขวางลมพายุ ลมตะเภาที่พัดตอนหน้าฝน แล้วทางด้านตะวันตกมีเขากะโหลก ขวางพายุบังลมว่าว ที่พัดตอนหน้าร้อน ก็เพราะเป็นอ่าวที่ค่อนข้างสงบไม่โดนพายุรุนแรง หาดที่นี่จึงกว้างเรียบ เวลาน้ำลงจะลงไปไกล แถมทรายยังขาวอีกด้วย จึงถือว่าอยู่หน้าไหนก็ไม่น่ากลัวกับลมพายุ ซึ่งผิดกับอ่าวปราณบุรีที่อยู่ใกล้ๆ กันที่มีโรงแรมและรีสอร์ตกันเยอะนั่นแหละ ที่นั่นเวลาหน้าลมตะเภาเข้าซัดเอาถนนพังเป็นแถบ กระเบื้องโรงแรมชายหาดปลิวว่อนเหมือนว่าว

อย่างที่สาม ธรรมชาติของหาดสามร้อยยอดยังบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่เยอะ สวนมะพร้าวนั้นแน่นขนัด ถึงจะถูกเปลี่ยนมือเจ้าของไปบ้างแล้วก็ตาม ด้วยมีคนไปซื้อไว้เยอะ คอยเวลาว่าถ้าหัวหิน ปราณบุรีเต็ม อั้นเมื่อไหร่ก็ต้องไปบูมที่นั่นแน่ ถึงจะมีคนไปซื้อเยอะก็ตาม สภาพพื้นที่จะเปลี่ยนไม่มากยังเหลือความเป็นธรรมชาติอีกมาก ที่ดินยังมีที่ซับน้ำ มีป่าธรรมชาติและสวน ที่สำคัญคือที่เหล่านั้นไม่มีเอกสารสิทธิ เมื่อไม่มีเอกสารสิทธิก็เลยยังพอปลอดภัยจากนักล่าค้าที่ดิน

อีกอย่างคือมีถนนซอยจากถนนสายปราณบุรี–อุทยานสามร้อยยอด ซึ่งเป็นเส้นหลัก แล้วมีถนนซอยวิ่งลงไปยังชายหาดสามร้อยยอด มีหลายเส้นทาง ทั้งเส้นวัดหนองข้าวเหนียว วัดพุน้อย และหัวตาลแถว ทุกถนนซอยนี้เป็นถนนอย่างดี สวยอีกต่างหาก คนอยู่ในพื้นที่สวนจะลงทะเลก็ง่าย ไม่เหมือนตรงปากน้ำปราณ ที่ด้านหน้าเป็นโรงแรมกับรีสอร์ตนั้น ซึ่งทุกโรงแรมสร้างปิดทางลงทะเลหมด พื้นที่ด้านหลังก็ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด

อย่างที่สี่ อาหารการกินจากทะเลนั้นค่อนข้างดี เรือปู เรือปลาหมึกน่ะเพียบ และปลาใหญ่ๆ แถบรอบหมู่เกาะนมสาวนั้นก็มีเพียบเหมือนกัน พวกกะพง ปลาเก๋าแดงลายจุดที่เป็นสุดยอดปลาเก๋า ปลาหัวกระโปรงซึ่งเป็นปลากะพงชนิดหนึ่ง ปลาสาก ปลาอินทรี ปลาพวกนี้มีเรือตกเบ็ดบ้างแต่ไม่มาก ก็เลยมีปลาให้กินเหลือเฟือ เรื่องนี้เป็นเรื่องนึกไม่ถึงครับว่าทำไมไม่ค่อยมีคนตกปลา ก็มีว่าเรือปูเขาก็วางอวนปูจะไม่จับปลา เรือปลาหมึกก็เหมือนกัน เรือพวกนี้เอาอวนวางเสร็จพอสาวครั้งหนึ่งก็นอน ไปวางและสาวอีกครั้งตอนใกล้สว่าง พูดง่ายๆ ว่าทำมาหากินอย่างสบายๆ ผิดกับเรือตกปลาต้องถ่างตาจับสายเบ็ดทั้งคืน ก็เลยไม่ค่อยมีคนเอาเรื่องทางนี้

อย่างที่ห้า แถบชายหาดมีโรงแรมพอประมาณ แต่เนื่องจากบรรยากาศค่อนข้างสงบ คนมาที่นี่ส่วนใหญ่มีเป้าหมายเพื่อผักผ่อน โดยเฉพาะฝรั่งที่หนีหนาวจากเมืองเขาและมากันทั้งครอบครัว แล้วเช้าๆ ก็ออกมาเดินออกกำลังกัน แม้แต่คนไทยก็เหมือนกัน คนหนุ่มสาว คุณตา คุณป้า ออกมาเดินเล่นกัน กลางคืนก็เงียบไม่มีสถานบริการกลางคืน ทำให้มีความรู้สึกของการใช้ชีวิตที่คุ้มค่า แม้แต่คนค้าขายยังบอกว่า สงบแต่ก็ยังขายของได้ ไม่ร้างผู้คน เมื่อสังคมสิ่งแวดล้อมนิ่งๆ คนไปเที่ยวก็ไม่พลุกพล่าน ความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินจึงดี แม่ค้าใส่ทองเส้นเท่าโซ่เรือ ไม่เห็นกลัวอะไร

เพราะว่าผมไปมาหลายครั้งจึงพอประมาณได้ว่า หาดสามร้อยยอด เป็นที่น่าอยู่อย่างยิ่ง แล้วยิ่งคิดเผื่อปักหลักปักฐานเมื่อแก่นั้น น่าจะเป็นสถานที่ที่น่าสนใจเป็นทางเลือกดีที่สุด

ทีนี้มาถึงเรื่องอาหารการกินบ้าง ซึ่งตรงนี้อาจจะเป็นข้อด้อยอย่างหนึ่ง ไม่ค่อยมีร้านของกินครับ นับร้านได้ ร้านที่ผมชอบและมีหลายคนชอบเหมือนกัน เป็นร้านป้าเอื้อย ป้าอิ้ง ชื่อเดิมชื่อร้านปู เพราะเมื่อก่อนขายแต่ปูม้านึ่ง เป็นร้านริมถนนร้านไม่สวยครับ แต่ทำของกินได้อร่อย ผมชอบต้มยำปลากะพง ที่ใช้เนื้อปลากะพงตัวใหญ่ไม่ใช่ปลากะพงเลี้ยง ที่เรียกว่าปลาจาน (ตัวพอดีจาน) อีกร้านตรงสุดอ่าวหนองข้าวเหนียว ชื่อร้านเจ๊น้อย นี่ก็อร่อย มีปูผัดผงกะหรี่ ปลาอินทรีทอดน้ำปลา ผมจะกินอยู่สองร้านแค่นี้ มีอีกร้านหนึ่งเข็ดจนตาย เคยเข้าไปกินในวันธรรมดาไม่มีลูกค้าเลย สั่งข้าวผัดปูจานกลางมา คิดเงิน 400 บาท เลือดหัวออกแดงแจ๋เหมือนชื่อร้านอย่างไรอย่างนั้น แต่ถ้าอร่อยก็ว่าไปอย่าง นี่ก็ไม่ได้เรื่อง น่าจะเปลี่ยนชื่อร้านว่าบรรจงฟัน

นี่ผมเพิ่งไปได้มาอีกร้าน ต้องไปเส้นหลักคือ สายปราณบุรีอุทยานสามร้อยยอด หรือออกจากแยกหัวตาลแถวหาดสามร้อยยอดไป เลยด่านของอุทยานฯ ไปอีก 34 กิโลเมตร จะมีปากทางไปถ้าพระยานครทางขวามือ ตรงปากทางเป็นปั๊มน้ำมันกับร้านสะดวกซื้อ วิ่งเข้าไปประมาณกิโลเดียว ทางขวามือมีร้านชาวบ้านชื่อร้านยกซด เป็นเพิง ที่นั่งกินอยู่ริมคลองป่าโกงกาง อร่อยดีทีเดียว มีหอยนางรมยำที่เอาหอยนางรมสดวางบนใบคะน้ามียอดกระถินหอมแดงเจียว กินเป็นคำคำยังมีปลาหมึกผัดกะปิ มีปลากะพงสามรสที่เอาสับปะรดแทนน้ำส้มมะขาม มีปลากะพงผัดพริกไทยดำ

นั่งกินดูป่าโกงกางไป วันที่ผมไปกินยังมีมังกรมาเล่นน้ำให้ชมน่ารักน่าเอ็นดูดี มังกรที่ว่าคือเหี้ยครับ ผมไม่รู้เป็นอะไรไปที่ไหนก็ต้องเจอตัวท่านนี้ สงสัยเป็นสัตว์ประจำราศี ราศีมังกรครับ (ตัวเหมือนมังกร) ร้านนี้เหมาะสำหรับมื้อกลางวัน มื้อเย็นเขาก็ขาย จะขายถึง 2 ทุ่ม แต่ตอนเย็นนั้นเขาจะกางมุ้งหรือสแลนให้นั่งกิน ก็กันยุงนั่นเองครับ ที่จริงก็น่าสนุกเหมือนกัน นอนในมุ้งมาเยอะแล้วกินในมุ้งบ้างก็ดีเหมือนกัน
นี่ก็เป็นอีกที่หนึ่งที่น่าไปครับ หน้านี้เป็นหน้าเที่ยวแล้ว ลองไปกันดูครับ