ธรรมกลวง ธรรมกาย นะจ๊ะ

โดย...สมผล ตระกูลรุ่ง นักวิชาการกฎหมายอิสระ

เรื่องราวในวัดพระธรรมกายมีมากมายหลายแง่มุม เป็นเรื่องราวยิ่งกว่าละครหลังข่าวมีทั้งรักสุดซึ้งตามด้วยบทหึงหวงจากสีกาประจำมีทั้งอภินิหารโลดโผนเกินคาดคิด มีทั้งเรื่องเศรษฐกิจเหมืองทองและตลาดหุ้น มีระบบการตลาดชั้นเซียน รวมถึงมีเรื่องลึกลับเกี่ยวกับความตาย

ผู้ที่ออกมาเปิดเผยก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ล้วนเป็นผู้ใกล้ชิดที่ร่วมก่อตั้งวัดมาด้วยกัน แต่อยู่ด้วยกันไม่ได้ เพราะผู้นำท่านไม่ปลื้ม อันอาจมีสาเหตุมาจากรู้เรื่องภายในวัดมากเกินไปแล้วไม่ยอมเชื่อฟัง

คงเพราะไม่ใช่นิสิตจากสถาบันเดียวกัน

กิจกรรมของวัดธรรมกายเน้นความหรูหราใหญ่โตอลังการ ความมีระเบียบ โดยใช้ระบบการจัดการที่ดี กิจกรรมของธรรมกายจึงเข้าลักษณะ “เล็กๆ ไม่ ใหญ่ๆ ใช่” ทำให้คนส่วนหนึ่งที่คิดเปรียบเทียบแบบโลก เห็นว่าเป็นความสำเร็จของการบริหารจัดการพระศาสนา แต่ไม่ได้เข้าไปศึกษาถึงแก่นแท้ว่า เป็นไปตามหลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าหรือไม่ หรือเป็นพวกสัทธรรมปฏิรูปที่บิดเบือนคำสอนพระพุทธเจ้าเพื่อประโยชน์ตนเอง

แนวทางของวัดพระธรรมกายจึงไม่ใช่แนวทางพุทธศาสนา แต่น่าจะเป็นลัทธิความเชื่อที่อาศัยเครื่องแบบของพุทธศาสนาเพื่อการทำมาหากิน

สิ่งที่วัดพระธรรมกายใช้บุญเป็นสินค้า ใช้วิธีการขายตรงชักชวนผู้คนให้ไปทำบุญ เป็นวิธีการหาเงินได้อย่างเป็นกอบเป็นกำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการชักชวนให้ผู้มีอันจะกินไปทำบุญในวันอาทิตย์ต้นเดือน โดยเจ้าลัทธิจะนำอาหารขึ้นไปถวายพระพุทธเจ้าทั้งหลายบนแดนนิพพาน โดยอ้างว่าได้บุญมากมหาศาล

วัดธรรมกายสอนว่านิพพานเป็นอัตตา เป็นสิ่งที่ยังมีตัวตนอยู่ เจ้าลัทธิจึงสามารถนำอาหารไปถวายพระพุทธเจ้าบนแดนนิพพานได้ ซึ่งเป็นการบอกโดยนัยว่าเจ้าลัทธิก็ต้องเป็นพระอรหันต์หรือระดับพระพุทธเจ้าที่จะไปสู่แดนนิพพานของพระพุทธเจ้าทั้งหลายได้

ยังไม่นับรวมถึงสาวกกระเป๋าหนักที่อยากได้ธรรมกายทางลัด เจ้าลัทธิจะพาไปอัดธรรมกายแบบตัวต่อตัว เหมือนเป็นหลักสูตรเร่งรัด แต่ต้องทำบุญเป็นเลข 7 หลัก

มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่เชื่อ ไปทำบุญถวายอาหารพระพุทธเจ้าทุกอาทิตย์ต้นเดือน มีคนชอบทางลัดยอมทำบุญมากๆ เพื่อไปอัดธรรมกาย เพื่อจะได้บรรลุมรรคผลโดยเร็ว

พระพุทธเจ้ารวมถึงพระอรหันตสาวก ล้วนเป็นผู้หมดกิเลส เข้าสู่นิพพานด้วยกัน ภาวะนิพพานเป็นอย่างไร ปุถุชนธรรมดาย่อมไม่อาจเข้าใจได้ไม่อาจคาดคิดได้ว่าจะมีสภาวะอย่างไร รู้แต่ว่า “นิพพานัง ปรมัง สุขัง” นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง เป็นสุขที่ไม่ต้องการอาหารใดๆ อีกแล้ว ยิ่งเป็นอาหารหยาบๆ ของมนุษย์ อย่าว่าแต่ภาวะนิพพานซึ่งสูงสุดหลุดพ้นแล้วเลย แม้แต่เทวดา พรหม ไม่ต้องการอาหารหยาบของมนุษย์ เพราะภพภูมิเหล่านั้นอยู่ด้วยอาหารทิพย์

จะมีก็แต่พวกสัมภเวสีที่ยังต้องการอาหารเครื่องเซ่นไหว้จากมนุษย์

ส่วนการอัดธรรมกาย ทางลัดสู่มรรคผลนิพพานนั้น ผมไม่เคยได้ยินว่ามีทางลัดในการปฏิบัติ และแม้แต่พระพุทธเจ้าท่านก็ไม่มีทางลัด อรหันตสาวกที่พระพุทธองค์ชี้ทางให้ ล้วนแต่เป็นผู้สร้างบารมี ทำเหตุมาจนเพียงพอแล้ว

พระพุทธเจ้าไม่สามารถจูงมือใครให้หลุดพ้นได้ ไม่สามารถอัดธรรมใดๆ ให้กับคนมีเงิน

นอกจากโปรโมชันพิเศษเรื่องการถวายอาหารพระพุทธเจ้าและการอัดธรรมกายแล้ว ยังมีเรื่องอภินิหารแม่ชีจันทร์ ขนนกยูง (แม่ชีที่วัดธรรมกายจัดงานศพให้ยิ่งใหญ่กว่างานเปิดโอลิมปิก) เป็นเรื่องที่เล่าลือกันในกลุ่มลูกศิษย์วัดพระธรรมกายว่า แม่ชีจันทร์เป็นผู้ปัดระเบิดปรมาณูในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ไปลงที่ญี่ปุ่นทั้งสองลูก

แม่ชีจันทร์จะเป็นอย่างไรผมไม่ทราบ ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยศึกษาประวัติ แต่เข้าใจว่าอภินิหารเรื่องการปัดระเบิดเป็นการสร้างเรื่องในภายหลัง อาจเป็นด้วยวัตถุประสงค์เพื่อโปรโมตสินค้า

คนสติดีทั่วไปคงคิดได้เองว่าระหว่างไทยกับญี่ปุ่น สหรัฐควรทิ้งระเบิดที่ไหน

นั่นเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือธรรมวินัยที่พระพุทธองค์ทรงสั่งสอนไว้ และหากใครเคยดูทีวีช่องธรรมกาย จะเห็นว่า ธรรมชโย เจ้าสำนักธรรมกาย ท่านใส่เสื้อยืดคอกลมแขนยาวสีเหลือง คลุมด้วยผ้าสีเหลืองที่เหมือนจีวร

มีคำอธิบายจากลูกศิษย์ว่า ท่านใส่เสื้อยืดแขนยาวเพราะท่านป่วย แต่จนถึงปัจจุบันกว่า10 ปีแล้ว โรคของท่านก็ยังไม่หาย และไม่มีหมอประจำตัวออกมาแถลงอาการป่วยของท่านบ้างเลยหรือ

ไม่เพียงแต่ท่านจะใส่เสื้อยืดคอกลมเท่านั้น พระพุทธรูปของวัดพระธรรมกาย ท่านก็ให้ใส่เสื้อยืดคอกลมด้วย

ก็น่าแปลกดีที่สำนักพุทธหรือมหาเถรสมาคม ไม่เคยหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นพิจารณา

การมีศรัทธาเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับมนุษย์ แต่ศรัทธาที่ดีจะต้องควบคู่กับปัญญา

ศรัทธาอย่างเดียวที่ไม่มีปัญญา จึงเป็นศรัทธาที่อันตราย หากเจอของปลอม ไส้ในกลวงไม่มีแก่นแท้ ย่อมมีแต่ความเสื่อม

ว่ากันว่าพระที่ตกนรกมีเป็นจำนวนมากจริงๆ นะจ๊ะ