จรวดเล่นน้ำ

หลักศิลาจารึก เอ๊ย บันทึกเก่าแก่ของวงการดูนก ระบุไว้ว่า หนองขิง บนอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ เป็นแหล่งสำหรับการดูนกแอ่นใหญ่หัวตาขาว (Brownbacked Needletail) ที่สำคัญ

ตอนบ่ายแก่ๆ ยันใกล้ค่ำ พวกนกแอ่นใหญ่หัวตาขาวจำนวนมาก จะแห่มากินและอาบน้ำในหนองขิงกันเป็นประจำทุกวัน

องค์ความรู้นี้ของวงการดูนก เรียกได้ว่าเป็นของชัวร์ระดับจับตาย พอได้เวลาของทุกวัน นกแอ่นใหญ่หัวตาขาวจะทยอยกันมาใช้บริการหนองขิง ตัวแล้วตัวเล่า ฝูงแล้วฝูงเล่า

สำหรับผม ภาพนกแอ่นใหญ่หัวตาขาว ที่จัดเป็นหนึ่งในนกที่บินไวที่สุดในโลก ตีปีกแน่นๆ ด้วยความเร็วสูง พุ่งเฉียดๆ ผิวน้ำ หรือบางทีล่อซะน้ำกระจาย ถือเป็นภาพชีวิตสัตว์โลกที่น่าประทับใจอย่างยิ่ง

จะให้สนุกท้าทายความสามารถ ก็ต้องไล่ถ่ายภาพนกแอ่นใหญ่พวกนี้ให้ทัน มันเป็นกิจกรรมที่ผลาญการ์ดกล้องและเวลาได้ดีนักแล

ส่วนมากก็จะออกมาประมาณว่า อ้าว หมดแสงซะแล้ว ยังไม่ได้ภาพดีๆ สักภาพเล้ย 555

แม้นกแอ่นใหญ่หัวตาขาวจะพบได้ทั่วประเทศ แต่เวลาออกดูนกจริงๆ โอกาสจะเจอพวกมันก็ไม่ง่าย ผมเคยเจอพวกมันนอกพื้นที่เขาใหญ่แค่ไม่กี่แห่ง

นกตัวนี้มีเสน่ห์มากมาย จากขนาดตัวที่ล่ำบึ้ก พร้อมด้วยลีลาการตีปีกที่ทรงพลัง รีดความเร็วออกมาได้อย่างน่าตื่นตาตื่นใจ จังหวะพุ่งผ่านไปเหนือหัวระดับไม่สูงนัก จะได้ยินเสียงหึ่งๆ ของลมปีกเลยทีเดียว

ปกติ มันจะหุบหางเป็นปลายแหลม แต่บางจังหวะที่กางออก เผยให้เห็นเส้นขนแข็งๆ หลายเส้นยื่นออกมา เป็นที่มาของชื่ออังกฤษ Needletail

คงเพราะธรรมชาติมอบสมรรถนะการบินมาเกินพอละมั้ง ตีนของนกแอ่นใหญ่หัวตาขาวจึงเล็กและอ่อนแอมาก แบบว่าให้เกาะพื้นราบๆ ยังไม่มีปัญญา ได้แต่เกาะในแนวนิ่งในลักษณะเอาตัวไปแขวนไว้

เกือบลืมบอกไป สิ่งหนึ่งที่ผมค้นพบเมื่อเร็วๆ นี้ และดูเหมือนไม่มีในบันทึกใบลานของวงการดูนก

นกแอ่นใหญ่ไม่ได้มาเล่นน้ำหนองขิงเฉพาะตอนเย็นเท่านั้น แต่มันมารอบแรกตอนเช้าตรู่ด้วย