ชะนีวันวาเลนไทน์
เช้าตรู่วันวาเลนไทน์ 14 กุมภาฯ ปีนี้ ผมสะใจมากที่ได้ยืนตากฝนพรำๆ บนอุทยานฯ เขาใหญ่ ขณะตามถ่ายรูปชะนีมือขาว
โดย...ปริญญา ผดุงถิ่น
เช้าตรู่วันวาเลนไทน์ 14 กุมภาฯ ปีนี้ ผมสะใจมากที่ได้ยืนตากฝนพรำๆ บนอุทยานฯ เขาใหญ่ ขณะตามถ่ายรูปชะนีมือขาว (Lar Gibbon) ครอบครัวหนึ่ง บริเวณสามแยกขึ้นเขาเขียว
ที่มาของความสะใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมถ่ายรูปชะนีมือขาวแบบเป็นเรื่องเป็นราว อีกประเด็นก็คือ มองไปบนต้นไม้เห็นชะนีขนเปียกมะล่อกมะแล่กพอๆกับผม แล้วมันฟินยังไงพิลึก (โรคจิต 555)
สิ่งประหลาดอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตเที่ยวป่าของผม แทนที่จะได้ถ่ายรูปชะนีที่โหลที่สุดอย่างชะนีมือขาว ซึ่งพบได้ตามป่าทั่วไป ผมกลับถ่ายรูปชะนีมือดำได้เป็นชนิดแรก ทั้งที่เจ้านี่มีนิวาสถานอยู่ติ่งเดียวถึงใต้สุดของไทย ที่ป่าฮาลา-บาลาโน่น
แม้ชะนีมือขาวออกจะพบง่ายกว่าใคร แต่สถานภาพในระดับโลกของมันไม่ธรรมดา อยู่ที่ Endangered หรือใกล้สูญพันธุ์เลยทีเดียว ด้วยเหตุผลนี้เอง พวกฝรั่งนักเที่ยวป่าที่มาเยือนเขาใหญ่ เป็นต้องขอดูชะนีกันแทบทั้งนั้น
โดยทั่วไปชะนีมือขาวมีขน 2 แบบ สีน้ำตาลอ่อนกับสีดำ แต่ครอบครัวที่มีสมาชิก 4 ตัวตรงสามแยกเขาเขียวนี้ ไม่น่าเชื่อเลย ทุกตัวเป็นแบบขนดำหมด ซึ่งส่วนตัวแล้วผมก็ชอบขนดำมากกว่า (แต่พอเจอปัญหาขนดำจับโฟกัสยาก ชักเทใจมาทางขนน้ำตาลแล้ว แหะๆ)
ระหว่างถ่ายรูปนั้นเอง ดร.จันทร์เพ็ญ ศรลัมพ์ นักวิชาการผู้เชี่ยวชาญด้านชะนีแห่งเขาใหญ่ พาทีมงานมาบริเวณสามแยกที่ว่า จัดการขึง “สะพานชะนี” เพื่อให้ชะนีฝูงนี้ใช้ข้ามถนน เหตุเพราะเรือนยอดตรงนั้นแยกห่างเกินจะเหินถึง พวกมันต้องลงทุนเสี่ยงชีวิต มาวิ่งข้ามถนนด้วยท่าทางพิลึกพิลั่น ประสาสัตว์ที่แขนยาวกว่าขา
ผมเลยไปสังเกตการณ์การทำงานด้วย ต้องมีรถกระเช้าส่งคนขึ้นไปปีนป่าย ท่ามกลางความเปียกชื้นและลื่นจากน้ำฝน แต่งานก็ลุล่วงด้วยดี ตอนนี้ชะนีครอบครัวนี้เลยมี “เถาวัลย์เทียม” ให้ห้อยโหนหรือวิ่งเหนือถนนอย่างสะดวกสบายหลายจุดด้วยกัน แฟ้มบุคคลปรบมือให้ ดร.จันทร์เพ็ญ
นึกแล้วแปลกอีกอย่าง วาเลนไทน์ปีก่อน ผมก็มาเขาใหญ่ ได้รูปอย่างแหล่มของนางอายหรือลิงลม มาปีนี้ได้รูปชะนี กำลังคิดว่าจะทำต่อเนื่องเป็นประเพณีให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยจะดีไหม อิอิ