Shizuoka 12

นอกจากศาลเจ้าดังโรงแรมดีแล้ว แถวนิฮงไดระยังมีของดีอีกอย่างคือ ไร่สตรอเบอร์รี่ อย่างที่เล่าให้ฟังแล้วว่าการไป Kuno-zan นั้นทำได้ 2 วิธี คือ นั่งกระเช้าลงมาจากบนนิฮงไดระ หรือจะเดินจากด้านล่างขึ้นบันไดพันขั้นไปก็ได้ ถ้าพลังขาและน้ำเลี้ยงข้อเข่ายังอุดมสมบูรณ์ และถ้าท่านมีโอกาสเดินขึ้นไปสักครึ่งทางแล้วมองกลับลงมาจะเห็นว่า มี Green House เรียงรายอยู่เต็มไปหมด ในกรีนเฮาส์เหล่านั้นคือไร่สตรอเบอร์รี่ทั้งหมด ตรงถนนบริเวณทางขึ้นคุโนะซังแถวนั้นมีแต่ร้านขายสตรอเบอร์รี่ มีทั้งแบบสดและแบบแปรรูป จนเรียกว่าถนนสายสตรอเบอร์รี่ กันเลย ในช่วงเดือน ม.ค.ไปจนถึงเดือน พ.ค.เป็นช่วงที่สตรอเบอร์รี่พร้อมให้เก็บ นักท่องเที่ยวที่มาแถวนั้นมาเก็บสตรอเบอร์รี่กันมากกว่าจะขึ้นคุโนะซังเสียอีก ถ้าเป็นวันเสาร์-อาทิตย์ด้วยแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึง ทั้งรถส่วนตัวและรถบัสนักท่องเที่ยวมากันเยอะจนแทบจะหาที่จอดไม่ได้ เพราะสตรอเบอร์รี่ของที่นี่โด่งดังทั้งวิธีการปลูกที่แตกต่างจากที่อื่น เรียกว่า Ishigaki Ichigo คือการปลูกบนเนินและใช้อิฐบล็อกก่อเป็นชั้นๆ สูงประมาณ 4 แถว แล้วปลูกสตรอเบอร์รี่บนก้อนอิฐ เพื่อให้อิฐเก็บกักความอบอุ่นเอาไว้ เพราะช่วงเดือน ม.ค.ถึงเดือน มี.ค.อากาศยังหนาวจัด ถึงแม้จะปลูกในกรีนเฮาส์แต่ก็ไม่ได้ใช้เทคโนโลยีชั้นสูงที่ควบคุมอุณหภูมิได้ตลอด 24 ชั่งโมง การปลูกบนเนินเพื่อให้ได้รับแสงแดดอย่างทั่วถึงและใช้ก้อนอิฐบล็อกมาปลูกเพื่อเก็บกักความอบอุ่นจึงเป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นที่ชาญฉลาดอย่างยิ่ง

สตรอเบอร์รี่ของชิซูโอกะที่ดังๆ มีอยู่ 2 สายพันธุ์ คือ Benni-Hoppe และ Akihime พันธุ์แรกจะออกรสหวานอมเปรี้ยว แต่พันธุ์หลังนี่ทั้งหวานและหอม พูดแบบไม่ได้เชียร์นะครับ ผมชิมสตรอเบอร์รี่มาหลายภูมิภาคแล้ว แต่ติดใจ Akihime ของชิซูโอกะมากๆ เพราะใหญ่กำลังดี เนื้อแน่นแต่นุ่มและหอมหวาน ยิ่งเวลากัดเข้าไปนี่ความหอมมันอบอวลไปทั่วทั้งปากตีขึ้นไปถึงจมูก พร้อมรสชาติที่หวานแบบนุ่มนวล สมกับคำว่า Hime ที่แปลว่าเจ้าหญิงหรือในความหมายนี้คือลูกสาว เพราะคุณ Akihiro Hagiwara ผู้คิดค้นสายพันธุ์นี้ ได้นำคำแรกของชื่อหน้ามาตั้งรวมกับคำว่า Hime เพราะกว่าจะได้สายพันธุ์ที่สมบูรณ์แบบนี้ ก็เปรียบเสมือนเลี้ยงดูฟูมฟักลูกสาวจนเติบใหญ่เป็นผู้หญิงที่ทั้งสวย มีลักษณะดี และอ่อนหวานสมกับเป็นกุลสตรี จนทำให้สตรอเบอร์รี่ Akihime ของแถบ Kuno-zan เป็นที่นิยมของผู้บริโภค จนเกษตรกรนำพันธุ์ไปปลูกในหลายๆ แหล่ง

การเก็บสตรอเบอร์รี่เป็นกิจกรรมที่สนุกสนาน เพราะเดินไปเด็ดไปชิมไป ไร่อื่นๆ เขาจะมีนมข้นหวานให้ แต่ที่นี่มีแต่ถ้วยเปล่าไว้ใส่ยอดและใบที่เหลือจากการทาน นมไม่ต้องใช้เพราะของเขาหวานอร่อยในตัว ไม่ต้องใช้นมให้เสียรสชาติ นอกจากนี้ยังได้เคล็ดลับดีๆ จากคุณน้าเจ้าของไร่ด้วยว่า ปกติลูกสตรอเบอร์รี่จะเริ่มจากสีเขียวแล้วเปลี่ยนเป็นสีขาว จากนั้นจะค่อยๆ แดงจนเต็มลูก คนส่วนใหญ่มักคิดว่าลูกที่แดงสดจะหวานที่สุด แต่ไม่ใช่ เพราะหลังจากแดงทั้งลูกแล้วความหวานจะค่อยๆ ลงไปกองอยู่ที่ปลายลูกทำให้เป็นสีออกแดงอมขาว ถ้าเจอลูกไหนที่ช่วงบนแดงจัดและช่วงล่างแดงเรื่อๆ นั่นแหละครับหวานสุดๆ จำเคล็ดลับไว้เผื่อมีโอกาสไปเก็บทานกันครับ