ความพยายาม คู่ความสำเร็จ

โดย...ซิวซี แซ่ตั้ง

ผมมีความภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง ที่ได้รับเกียรติอันสูงส่งจากสภามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี มีมติอนุมัติให้ปริญญากิตติมศักดิ์ให้กับผม ได้รับปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ สาขาวิชาการจัดการสำหรับการเป็นผู้ประกอบการของมหาวิทยาลัยพระจอมเกล้าธนบุรี ประจำปี พ.ศ. 2553

การที่ผมสามารถฟันฝ่าอุปสรรคในชีวิตมาได้จนถึงทุกวันนี้ ย่อมแสดงให้เห็นว่าความเข้มแข็ง ความทรหดอดทน ความมานะบากบั่น ความเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่นของผมและครอบครัว ซึ่งตั้งอยู่บนพื้นฐานของความถูกต้องและการทำงานอย่างไม่ย่อท้อ ล้วนเป็นปัจจัยแห่งความสำเร็จ

ผมเป็นนักธุรกิจที่ทำธุรกิจถูกต้องมาตลอดชีวิต เป็นการทำธุรกิจที่ไม่หวังพึ่งอำนาจอิทธิพลต่างๆ ผมสอนลูกๆ  เสมอว่า เราต้องทำธุรกิจอย่างตรงไปตรงมา อย่าหวังพึ่งอำนาจอิทธิพลเส้นสาย เมื่อทุกอย่างถูกต้องเป็นไปตามหลักกฎหมายจะไม่เกิดปัญหาให้ต้องตามแก้ไข หลายครั้งที่พรรคพวกเพื่อนฝูงติดต่อให้ไปร่วมทำธุรกิจบางอย่าง ถ้าผมไม่แน่ใจในความถูกต้องของธุรกิจนั้น ผมจะเลี่ยงไม่ไปร่วมทำ

ชีวิตในอดีตกับปัจจุบันของผมเปลี่ยนไปมาก จากที่สมัยก่อน จะกินก๋วยเตี๋ยวทีต้องคิดแล้วคิดอีกเพราะไม่มีเงิน หรือบางครั้งให้ลูกๆ กินได้ แต่ก็ไม่มีพอจะจ่ายให้ตัวเอง ผมต้องยอมอด เพื่อให้ลูกได้กิน เดี๋ยวนี้ไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว แต่ผมยืนยันว่าโดยส่วนตัวแล้วผมยังรักที่จะกินอยู่อย่างเรียบง่าย ไม่ชอบหรูหราฟุ้งเฟ้ออยู่ดี อาหารภัตตาคารแพงๆ ผมกลับไม่ชอบ แต่ชอบกินข้าวกับไชโป๊ผักกาดดอง เต้าหู้ยี้มากกว่า

เรื่องของผมทั้งหมดนี้อาจมีจุดเริ่มต้น และจุดเปลี่ยนที่ไม่เหมือนคนอื่น แต่เรื่องราวความยากลำบากและการต่อสู้ฟันฝ่าอุปสรรคกว่าจะประสบความสำเร็จ อาจก่อให้เกิดแรงบันดาลใจสำหรับคนรุ่นใหม่ที่กำลังต่อสู้ดิ้นรนให้มีพลังในการสู้ชีวิต ไม่ย่อท้อต่อปัญหาและอุปสรรคนานัปการ ให้มีความตั้งใจอย่างจริงจังแน่วแน่

ขอบอกว่าไม่ใช่เรื่องง่าย แต่อยากให้ทุกคนคิดว่า ไม่มีอะไรยากเกินความพยายามและความตั้งใจ อย่างที่โบราณพูดว่า “ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น!”

สุดท้ายนี้ ผมต้องขอขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้ผมเกิดมายากจน เรียนน้อย และเคยตาบอด เพราะถ้าผมไม่ยากจนผมไม่รู้ว่าผมจะดิ้นรน อดทนได้มากแค่ไหน จะขยันไหม...

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของผม ขอบคุณพ่อแม่ ที่ให้กำเนิดและเลี้ยงดูผมมา แม้ท่านทั้งสองจะยากจนเงินทอง แต่ท่านร่ำรวยความรัก แม้ผมจะตาบอด ท่านไม่เคยทอดทิ้งผม ดูแลผมเป็นอย่างดี ท่านเป็นแรงบันดาลใจให้ผมต่อสู้ และมีชีวิตรอด หายตาบอดมาได้จนทุกวันนี้ ผมเคารพรักและเทิดทูนระลึกนึกถึงท่านทั้งสองอยู่เสมอและตลอดไป

ขอบคุณชิวบ๊วยและวราพิณภรรยาที่รักทั้งสองของผม ขอบคุณที่เสียสละทุกอย่าง ร่วมทุกข์ร่วมสุข อยู่เคียงข้างผมตลอดมา ไม่ว่าผมจะลำบากยากจนอย่างไร เธอไม่เคยทอดทิ้งผม นอกจากร่วมฟันฝ่าการงานมาด้วยกันแล้ว เธอทั้งสองยังให้กำเนิดลูกที่เป็นอภิชาตบุตรกับผม ซึ่งเป็นสิ่งมีค่ามากกว่าทรัพย์สินใดๆ

ความสำเร็จทุกวันนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะผมคนเดียว ครอบครัวมีส่วนสำคัญ ช่วยคิดช่วยทำ ทำให้ความฝันของผม กลายเป็นความจริงขึ้นมาได้ในที่สุด!!

(จบ)...