สิงหอ
ช่วงเวลาที่ผมเป็นนิสิต คณะวิทยาศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยนั้น ผมมีเพื่อนคนหนึ่งซึ่งมาจากโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาด้วยกัน
โดย...ถาวร หลีกภัย
ช่วงเวลาที่ผมเป็นนิสิต คณะวิทยาศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยนั้น ผมมีเพื่อนคนหนึ่งซึ่งมาจากโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาด้วยกัน พักอยู่ที่หอพักของมหาวิทยาลัย ได้ชวนผมให้ไปอยู่หอพักด้วย
โดยที่ผมต้องช่วยแชร์ค่าห้องให้เพื่อนด้วยในราคามิตรภาพ เพื่อนผมเป็นชาวหอของหอพักจุฬาฯ ตัวจริงที่ได้เข้ามาอยู่หออย่างถูกต้องตามระเบียบของหอพักทุกประการ ในขณะที่ผมซึ่งเข้าไปอยู่ด้วยถือเป็นพวก “สิงหอ” ที่เหมือนว่ามาอยู่หอฟรีคือ ไม่ได้ช่วยเงินให้กับทางหอพักเลย
พวกสิงหออย่างผมจึงเป็นชาวหอตัวปลอมที่ได้เข้าไปอาศัยอยู่ที่หอพักโดยไม่มีสิทธิ และผิดกฎระเบียบของหอ ซึ่งจะว่าไปแล้วในเวลานั้นก็มีอยู่เป็นจำนวนไม่น้อยเลย
หอจุฬาฯ ที่ผมพักอยู่เป็นหอตึกเป็นอาคารมีใต้ถุนที่ข้างบน 2 ชั้นเป็นห้องพัก และมีห้องน้ำที่ใช้รวมอยู่กลางตึก นอกจากนี้ก็ยังมีเรือนไม้หรืออาคารไม้ที่เป็นหอพักด้วยมีชั้นเดียวแต่ใต้ถุนสูง ผมเคยได้เห็น สักรินทร์ ปุญญฤทธิ์ นักร้องดังในยุคนั้นกำลังซ้อมลูกคอเพลงเอลวิสอยู่ก็ที่ใต้ถุนหอไม้นี้
การเป็นพวกสิงหอสำหรับผมในเวลานั้นคือทำให้ผมได้มีโอกาสอาบน้ำประปาหลังจากที่ต้องอาบน้ำคลองหน้าวัดอยู่นานนับเป็นแรมปี ผิวที่ดูหมองคล้ำก็เริ่มมีน้ำมีนวลขึ้นจนรู้สึกได้ว่าเริ่มมีนิสิตหญิงปรายตามามองบ้าง
ชีวิตการเป็นชาวหอตัวปลอมของผมก็ได้จบลงด้วยต่อมาเมื่อวันหนึ่ง อนุศาสกผู้ซึ่งจะกลับมา
จากเมืองนอกใหม่ๆ ได้เข้ามาจัดระเบียบหอชายใหม่อย่างเข้มงวด และได้มีการเรียกประชุมชาวหอชายทั้งหมด ซึ่งก็รวมทั้งผมพวกสิงหอก็ได้นั่งฟังอยู่ด้วยในที่ประชุมนั้น ผมคิดเอาเองว่าเมื่อเป็นหอพักของจุฬาฯ ผมก็เป็นนิสิตจุฬาฯ ก็น่าจะอยู่ได้ถ้าหากมีห้องว่าง ในขณะที่อนุศาสกท่านไม่ได้คิดอย่างนั้น ท่านได้ประณามพวกสิงหออย่างรุนแรง รวมทั้งกำชับจะเอาผิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเจ้าของห้องที่ยอมให้พวกสิงหออาศัยอยู่
ผมได้เข้าใจความหมายในการปลุกเร้าอารมณ์ผู้คนก็จากที่ประชุมในวันนั้น เมื่อเจอเข้ากับตัวเองภายใต้บรรยากาศที่ตึงเครียด จนมองเห็นว่าพวกสิงหออย่างผมเป็นส่วนเกินที่น่ารังเกียจและต้องขับไล่ออกไป ยังจำได้ถึงเพื่อนจากเตรียมอุดมด้วยกันแท้ๆ ยังชี้มือมาทางผมในทำนองจะฟ้องว่าผมคือพวกสิงหอ ทั้งที่เพื่อนคนนี้ในเวลาปกติแล้วรู้จักกันเป็นอย่างดีและไม่เคยมีปัญหาอะไรต่อกันเลย
ตามความจริงอนุศาสก ท่านก็เป็นอาจารย์จุฬาฯ คนหนึ่ง และพวกสิงหอก็หาใช่ใครที่ไหนก็เป็นลูกศิษย์จุฬาฯ กันทั้งนั้น เพียงแต่ว่าพวกเขาไม่มีเงินพอที่จะเป็นชาวหอตัวจริงได้ จึงจำเป็นต้องอาศัยอยู่แบบพวกสิงหอ ถ้าห้องไหนว่างก็น่าจะอนุโลมให้พวกสิงหอที่เดือดร้อนจริงอยู่ชั่วคราวไปได้ก่อน อย่างไรก็ตาม เมื่อท่านยึดกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด ผมก็จำต้องยอมรับว่าท่านทำถูกแล้ว
ผมเห็นว่า ถ้าอยู่ต่อก็จะสร้างความเดือดร้อนให้กับเจ้าของห้องได้ตามคำเตือนของอนุศาสก อีกประการหนึ่งก็ถูกเขาไล่ให้ออกจากหอแล้วก็ควรที่รีบย้ายออกเพื่อหาที่ซุกหัวนอนใหม่เสียโดยเร็ว ด้วยเหตุนี้ต่อมา สุริยน อุกฤษชน หรือย้ง เพื่อนที่เรียนคณะวิทยาศาสตร์จึงได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือผม
ย้งได้ช่วยให้ผมมีที่พักพิงอยู่อาศัยเป็นแรมปีที่ตรอกโรงน้ำแข็งถนนสาทรใต้ อย่างที่ได้เล่าไปแล้ว ผมไม่เคยลืมบุญคุณของย้งเลย
ย้งกับผมยังติดต่อกันอยู่จนทุกวันนี้ และเวลาที่ผมพูดเรื่องบุญคุณความหลังนี้กับย้ง ย้งก็จะพูดเสมอว่า “เรื่องเล็กน่าถาวร” ย้งยังทำให้ผมซาบซึ้งและเข้าใจในความหมายของคำว่า “น้ำใจน้องพี่ สีชมพู” ที่เป็นจริงอีกด้วย
