เกาหลีศรีอีสาน

โดย...เพียงออ วิไลย piangor@hotmail.com

สุดสัปดาห์ที่ผ่านมา “เชกา” ได้รับเชิญไปเป็นวิทยากรร่วมในการจัดแคมป์ “การแข่งขันทักษะและค่ายภาษาเกาหลี” ของโรงเรียนในเครือข่ายการสอนภาษาเกาหลีในภาคอีสานตอนบน 5 จังหวัด ซึ่งจัดที่ศูนย์เครือข่ายโรงเรียนเรณูนครวิทยานุกูล อ.เรณูนคร จ.นครพนม ...หากมิได้ไปเห็นด้วยสายตาตนเองคงไม่รู้สึกถึงความซึมซาบเข้ากระแสเลือดของสาวกเกาหลีรุ่นเยาว์ในแดนอีสานเหนือของไทยที่นักอนุรักษนิยมอาจมองค้อน... ทว่าในกระแสโลกที่กำลังก้าวเข้าสู่สังคมพหุวัฒนธรรมของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในเวลาอีกไม่ถึง 2 ปีข้างหน้า การผสมผสานทางวัฒนธรรมครั้งใหญ่จะเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยค่ะ

เรณูนครวิทยานุกูลเป็นโรงเรียนระดับอำเภอ เปิดสอนตั้งแต่ ม.1ม.6 เป็นอำเภอสุดทางที่ไม่มีทางต่อไปที่อื่นได้ เป็นเมืองเล็กๆ และสงบน่ารัก ขับรถวนไม่ถึง 10 นาทีก็ทั่วตัวเมืองแล้ว เหมาะที่จะเป็น Slow City ที่สุด แต่ด้านการศึกษากลับมีศักยภาพเป็นศูนย์เครือข่ายโรงเรียนที่สอนภาษาเกาหลีถึง 12 โรงเรียน ทั้งนี้ เพราะผู้บริหาร คือ ผู้อำนวยการ อาจารย์ไพรัตน์ มนต์วิเศษ เห็นความสำคัญของการเรียนภาษาต่างประเทศและเปิดโลกทัศน์ของศิษย์ทั้งหลายให้กว้างด้วยภาษา โรงเรียนนี้จึงเปิดสอนทั้งภาษา เกาหลี จีน ญี่ปุ่น อังกฤษ เวียดนาม และตากาล็อก (ฟิลิปปินส์) ส่วนหัวหน้าศูนย์ภาษาเกาหลี คือ อาจารย์จิตตรา สอนดา ก็ทุ่มสุดตัวทั้งๆ ที่ไม่ได้จบทางด้านภาษาเกาหลี แต่ผูกใจรักใคร่กับอักษรฮันกึลของเกาหลีไปซะแล้ว ทีมงานไทยเกาหลี กว่า 60 ชีวิต จึงจัดแคมป์นี้ให้อัดแน่นไปด้วยความรู้ทางภาษาและวัฒนธรรมเกาหลีระดับคุณภาพ เช่น การประกวดเขียนพูดร้องเต้นรำทำอาหาร วัฒนธรรมเกาหลี จนถึงสอนทำกิมจิ ซึ่งให้ความรู้แก่นักเรียนที่เข้าร่วมกิจกรรมในคราวนี้ถึง 287 คน

สิ่งที่ “เชกา” ชื่นชมยินดีหลายประการจากแคมป์นี้ ไม่ใช่กิมจิฟีเวอร์ หรือบ้าเห่อเกาหลีค่ะ แต่เป็นความตั้งใจของนักเรียนและการฝึกซ้อมอย่างหนักในทุกๆ การแข่งขัน เพื่อให้ผลออกมาดีที่สุด อันเป็นคุณสมบัติสำคัญของบุคคลที่จะประสบความสำเร็จในอนาคต ยกตัวอย่างเช่น ทีมชนะเลิศการเต้น Cover Dance จากโรงเรียนปทุมเทพวิทยาคาร จ.หนองคาย มีการเตรียมพร้อมมาดีมาก เป็นการแสดงแบบมืออาชีพเลยทีเดียว ทั้งความพร้อมเพรียงถูกจังหวะถูกกระบวนท่า หรือการประกวดร้องเพลงเกาหลีที่ฟังแล้วขนลุก เพราะผู้แข่งขันจากเรณูวิทยานุกูลเคยได้รับรางวัลชนะเลิศระดับประเทศมาแล้ว ทำให้คู่แข่งขันต้องสู้กันด้วยน้ำเสียงและลูกคอกระจายบนเวทีค่ะ

อีกตัวอย่างหนึ่งที่เห็นแล้วดีใจมาก คือ “ความสามารถทางภาษาดีขึ้นได้ด้วยการอดทนฝึกฝน” จริงๆ ค่ะ เมื่อ 1 ปีก่อนมีนักเรียนคนหนึ่งซึ่งเพิ่งเริ่มเรียนภาษาเกาหลีได้ไม่นานออกมากล่าวต้อนรับ “เชกาและฮูแบก้า” เป็นภาษาเกาหลีเมื่อไปเยือนโรงเรียนเป็นครั้งแรก ในขณะนั้นภาษาพูดของเธอยังติดขัดและเป็นการท่องจำมากกว่าความเข้าใจในภาษา ทว่า ปีนี้ “ยศวดี” ออกมาประกวดสุนทรพจน์เป็นภาษาเกาหลีซึ่งลื่นไหล ท่าทางและสำเนียงถูกต้อง เชื่อได้ว่า เป็นผลมาจากการที่เธอได้ไปเข้าค่ายภาษาที่สถาบันเอเชียตะวันออกศึกษา มธ. ซึ่งเน้นการเรียนแบบ Total Immersion โดยจัดให้นักเรียนไปกินนอนในเกาหลี พูดแต่ภาษาเกาหลีเป็นเวลา 2 สัปดาห์ จึงทำให้เธอมีพัฒนาการและความมั่นใจเหนือคู่แข่งอื่นๆ จนได้รางวัลชนะเลิศไปครอง

มอง “เกาหลีศรีอีสาน” ผ่านค่ายเรณูนคร มิได้เป็นเพียงเรื่องที่เอามาเล่าขานกันเล่นๆ แต่เป็นปรากฏการณ์ทั่วไทยของวัยรุ่นที่ทำให้ผู้ใหญ่กังวลและผู้ปกครองจำนวนมากอยากจะรู้ว่าบุตรหลาน “เรียนภาษาเกาหลีแล้วจะได้อะไร” ...เกาหลีเป็นเพียงสิ่งหนึ่งในช่วงชีวิตของการเรียนรู้ และประเด็นไม่ได้อยู่ที่วิชาที่เรียน แต่อยู่ที่วิธีที่เรียน (อย่างไร) ต่างหากค่ะ... เรียนอย่างมี ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา เรียนให้เป็นเลิศ จะเรียนอะไรก็ประสบความสำเร็จได้ค่ะ...