ธุรกิจร้านอาหารไทยในเมียนมา (1)

โดย...กริช อึ้งวิฑูรสถิตย์

หลายเดือนก่อนมีคนถามเกี่ยวกับร้านอาหารไทยในเมียนมา ผมยังไม่ได้มีโอกาสเขียนสักที เพราะคิวยาวเหลือเกิน ต้องขออภัยท่านที่ถามด้วยนะครับ

พูดถึงอาหารไทยในเมียนมานั้น แม้ประเทศเขามีชายแดนอยู่ติดกับประเทศไทยยาวถึงพันแปดร้อยกว่ากิโลเมตร แต่อาหารการกินเขาก็จะแตกต่างจากเรา โดยอาหารเขาจะได้รับอิทธิพลจากอินเดียเสียมากกว่าอาหารไทยครับ อย่างไรก็ตามก็จะมีอาหารไทยบางอย่างที่เขารู้จักกันเป็นอย่างดี เช่น ส้มตำ ต้มยำกุ้ง เป็นต้น แม้รสชาติจะแปร่งๆ ไป แต่ก็พอแก้ไขให้หายอยากยามหิวได้นะครับ ไม่ต้องคิดอะไรมาก

ในอดีตเราจะหาทานอาหารไทยในย่างกุ้งได้ยากมาก จะมีร้านอยู่ไม่เกินสิบร้านที่เปิดให้บริการที่เป็นอาหารไทยแท้ๆ เช่น ร้านสีลม ร้านไพลิน ร้านบางกอก เป็นต้น ดังนั้นพอพวกเราอยากทานอาหารไทย เข้าไปในร้านก็จะเจอเพื่อนๆ คนไทยนั่งทานกันเยอะเลยครับ

ปัจจุบันนี้ได้มีร้านอาหารไทยเปิดกันเยอะขึ้นมาก อาจจะเป็นเพราะมีทัวร์จากประเทศไทยเข้าไปไหว้พระมากขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะ ทำให้ผู้มาใช้บริการมากขึ้น เรามาดูด้านการลงทุนกันนะครับ โดยมากที่นี่จะตกม้าตายกันที่ค่าเช่าร้านค้านี่แหละครับ เพราะค่าเช่าที่นี่แพงมากๆๆ หากรายได้ไม่ดีพอรับรองตายแน่ๆ ส่วนราคานั้นก็เรียกว่าพอสมน้ำสมเนื้อครับ ราคาที่นี่ถ้าเป็นร้านอาหารมีระดับหน่อยก็จะแพงมาก ถ้าระดับกลางลงมา ราคาจะถูกกว่าที่บ้านเรา ดังนั้นในความคิดของผมถ้าจะทำร้านอาหารควรจะทำให้มีคลาสไปเลย ใช้นโยบาย “อย่ากลัวเปียกเมื่อต้องเดินตากฝน หากกลัวเปียกก็ไม่ควรจะออกมาเดิน”

กำลังซื้อของผู้บริโภคที่นี่เขาจะแบ่งออกเป็นระดับที่ชัดเจน คนรวยก็รวยล้นฟ้า คนจนก็จนติดดิน ดังนั้นคนที่รวยเขาจะหาซื้อสินค้ามีระดับมาบริโภค ในขณะที่คนจนเขาก็จะบริโภคข้าวที่ใส่ปิ่นโตมาทุกวันเท่านั้น ถ้าเราจับกลุ่มเป้าหมายระดับสูง ก็ควรทำให้มีคลาสไปเลยครับ เริ่มตั้งแต่การตกแต่งร้านต้องได้ระดับความสวยงามต้องเอาให้ประทับใจไปเลย และควรต้องมีห้อง VIP ไว้คอยต้อนรับแขกมีระดับ อาหารต้องดูดี ตกแต่งจานอย่างสวยงาม วัตถุดิบต้องมีคุณภาพ รสชาติต้องอร่อย ทานแล้วติดใจ และสุดท้ายบริการต้องดี ต้องสร้างความประทับใจให้แก่ลูกค้า ถ้าเราทำได้ก็ประสบความสำเร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว เพื่อนชาวเมียนมาเวลาจะเชิญผมทานข้าว มักจะชอบเชิญทานอาหารไทย ร้านที่เขาชอบไป มักจะเป็นร้านที่มีระดับจริงๆ ครับ

อีกประการหนึ่งที่ต้องคอยระวังคือ ไม่ควรทำบุฟเฟต์ครับ เพราะคนเมียนมาจะทานเยอะมาก ผมเคยทำร้านอาหารหมูกระทะ ขายดีมาก ทุกวันจะมีคนมาทานสองสามร้อยคน แต่ยิ่งขายเยอะ ยิ่งเจ๊งเร็ว เพราะผมจะจัดเต็มเรื่องของอาหารที่เติมเข้าไลน์ กุ้งสิบกิโลเอาลงไป สองสามนาทีหมดถาด เนื้อลงไปสิบนาทีหมดถาด ขนมหวานห้าชนิด เขาทานทั้งห้าชนิดเลย สรุปเขาทานจนเราเจ๊งเลยครับ เปิดร้านไปแค่สองปี ต้องปิดร้านเลิกกิจการไปเลยครับ