มื้อเช้าที่ตลาดโพธิ์ชัย

อยู่ที่ไหนเหรอ “ตลาดโพธิ์ชัย”

โดย..อัคร เกียติอาจิณ

กางแผนที่ออกดู แน่นอนมันไม่ได้อยู่กรุงเทพมหานคร (กทม.) แล้วก็ไม่ได้อยู่ จ.เชียงใหม่ ภูเก็ต สมุย หัวหิน หรือเมืองท่องเที่ยวชื่อดัง

ตลาดโพธิ์ชัยอยู่ อ.เชียงคาน อูย!!! ล้อเล่น ไม่ใช่ๆๆ จริงๆ อยู่ จ.หนองคาย ต่างหากล่ะ

อีกหนึ่งไฮไลต์ของการไปเยือน จ.หนองคาย นอกจากไหว้หลวงพ่อพระใส แวะร้านเจ๊แดงแหนมเนือง ถ่ายรูปคู่สะพานมิตรภาพไทยลาว ก็อย่าพลาดการลุยตลาดแห่งนี้ (อยู่ติด บขส.เลย ไปง่ายมาก)

ถือเป็นตลาดใหญ่พอสมควร คึกคัก พลุกพล่านด้วยผู้คนและร้านรวง สำคัญกว่าอะไรทั้งปวงก็คือ ของกินละลานตาน่าหม่ำไปหมด

ยิ่งเฉพาะมื้อเช้า แนะนำว่าควรจะต้องไปMust Go เพื่อเป็นเกียรติเป็นศรีแก่ชีวิตซะหน่อย อะอย่างน้อยๆ ก็เก็บไปเล่ากลับไปโม้กับเพื่อนได้ไงว่าไปมาแล้วตลาดโพธิ์ชัย เมืองหนองคาย

ของกินจะกระจุกอยู่ใจกลางตลาดเหมือนเป็นศูนย์รวมของอร่อยก็ว่าได้ ประมาณอารมณ์ฟู้ดเซ็นเตอร์ที่เทอมินอล 21 นั่นเลย (อิอิ)

เราโดนใจจังๆ กับสิ่งที่อยู่ในหม้อ ควันร้อนลอยฟุ้งส่งกลิ่นหอม ถามไถ่แม่ค้า ที่เห็นคือ “ข้าวเปียก” อีกอย่างที่ถูกลิ้น “กระยอทอด” ทอดเสร็จปุ๊บก็เสิร์ฟปั๊บ

ทั้งสองอย่างนี้หากินได้ในตลาดโพธิ์ชัย ข้าวเปียกร้านเจ๊เลียน (เปิดตี 4 ปิด 10 โมง) กระยอทอดร้านสำราญ (เปิด 6 โมง ปิดบ่ายโมง) อร่อย คุ้มค่า ราคาถูก

สำหรับข้าวเปียกนั้น เป็นภาษาที่คนหนองคายเรียกกัน โดยมีรากเหง้ามาจากคนญวน (ซึ่งอาจจะมีให้ชิมอีกหลายที่ที่มีคนญวนอาศัยอยู่ เช่น จ.อุบลฯ อุดรฯ นครพนม) ถ้าเรียกเป็นทางการก็ “ก๋วยจั๊บญวน”

สรุปข้าวเปียกกับก๋วยจั๊บญวน มันก็ของกินอันเดียวกันเด้อ (สิบอกให้)

ที่ จ.หนองคาย ข้าวเปียกเส้นค่อนข้างจะใหญ่ คล้ายๆ กับเส้นอูด้ง แต่ไม่เหนียวหนึบเท่า มีความนุ่มในตัว ซู้ดดดดด กินร้อนๆ อร่อยมากๆ แล้วสูตรเขาก็จะต้มเส้นจนเละในหม้อใหญ่ๆ เส้นเข้าเนื้อเข้ารสกับน้ำซุปกระดูกหมู เหยาะพริกสีแดงส้ม (พริกต้มน้ำร้อนแล้วนำมาปั่น) แค่นี้ก็พร้อมโซ้ย ต่างจากที่ กทม. จะต้มทีละชาม นั่นไม่เท่าไหร่ มาเจอเส้นแห้งเหี่ยวลีบๆ ไม่อวบอ้วน เซ็ง!!! แถมยังมีพวงเครื่องปรุงเป็นออปชันเสริม เซ็งอีกรอบ!!! ความอร่อยจึงเทียบไม่ติดเอาเสียเลย

ขณะที่ กระยอทอด ที่ จ.หนองคาย ก็ไม่ได้มีทุกร้าน กระยอทอดจะต้องขายคู่กับ กระยอสด เป็นอาหารญวนที่ทำง่ายแต่อร่อยยาก ภาษาทางการเรียกว่า “เปาะเปี๊ยะทอด”

สรุปกระยอทอดกับเปาะเปี๊ยะทอด มันก็ของกินอันเดียวกันเด้อ (สิบอกให้)

ความอร่อยของกระยอทอดอยู่ที่แผ่นกระยอ หรือแผ่นเปาะเปี๊ยะ ซึ่งมีความบางพอประมาณ (ไม่ใช่แผ่นเกี๊ยวหรือแผ่นโรตีนะจ๊ะ) ห่อกับไส้ที่ปรุงรสอย่างดี ทอดจนเหลือง ตักขึ้นสะเด็ดน้ำมัน กรอบนิดๆ คอนเฟิร์มว่าลองเคี้ยวดูจะไม่ดังกร๊วบๆ หรอก เผลอๆ เคี้ยวไปเคี้ยวมาแผ่นกระยออาจจะติดฟันได้ แต่เขาก็มีตัวช่วยให้ เป็นผักแกล้มจานโตที่เสิร์ฟฟรีแบบไม่หวง

มื้อเช้าที่ตลาดโพธิ์ชัยยังมีอีกหลายเมนูให้เลือกลิ้ม “หมี่กะทิ” น้ำกะทิมันย่อง มีถั่วลิสงคั่วใส่ลงไปเพิ่มความมันข้นด้วยเครื่องเคราสารพัดตามสูตร แกล้มพริกทอด “ขนมจีนทรงเครื่อง” หรือ “ข้าวปุ้นเครื่อง” จานนี้สมชื่อ เพราะเครื่องเคราเยอะจริงๆ ใส่เครื่องในวัวด้วย ที่ขายกันเกือบทุกร้านก็ “แกงเส้น” วุ้นเส้นต้มกับน้ำซุปสีน้ำตาลขุ่น เส้นเละเปื่อย รสออกหวานๆ เค็มๆ อร่อยไม่เบา

ก็เป็นอันว่าอิ่มมากกกก สำหรับมื้อเช้าของเราที่ตลาดโพธิ์ชัย ถ้าใครมีโอกาสไปเยือน จ.หนองคาย อย่าลืมไปชิมกันนะ