ความสุขสร้างได้ ชวนัญญ์สรณ์ สิงห์หล้า

โดย...วรธาร ภาพ วีรวงศ์ วงศ์ปรีดี

การได้โอกาสกับการส่งต่อโอกาสใช่ว่าทุกคนจะมีพร้อมทั้งสองอย่าง บางคนได้โอกาสแล้วไม่เคยส่งต่อโอกาสนั้นให้ใครเลยก็มีในชีวิต แต่บางคนได้โอกาสแล้วไม่เก็บโอกาสนั้นไว้คนเดียว แต่คิดถึงการส่งต่อโอกาสให้คนอื่นๆ ให้ได้รับโอกาสเหมือนเช่นตนบ้างก็ใช่ว่าจะไม่มีเหมือนสาวสวยคนนี้ “ฮัว-ชวนัญญ์สรณ์ สิงห์หล้า” สปาโอเปอเรชันแมนเนเจอร์ บริษัท แอลแมค สปา แอนท์ คอนซัลแทนซี่ ในเครือโจกาณี โดยบริหารสปาไทย ซึ่งเปิดอยู่ที่เมืองปูเน ประเทศอินเดีย

ต้องบอกว่าชีวิตและความคิดของเธอน่าสนใจทีเดียว เธอมีทั้งความโชคดี ความสามารถ และได้รับโอกาส ซึ่งหลายๆ คนไม่ได้มีอย่างเธอ แต่ก็ต้องบอกว่าความโชคดีและโอกาสที่เกิดขึ้นกับเธอนั้น ไม่ใช่การเกิดขึ้นแบบบังเอิญแน่นอน เพราะก็บอกแล้วว่า เธอมีความสามารถ ความตั้งใจจริง คิดบวกและไม่รู้สึกเครียดกับชีวิต

ฮัว บอกว่า เธอโชคดีตั้งแต่เด็กเพราะได้โอกาสไปเรียนหนังสือที่ต่างประเทศตั้งแต่เรียนจบมัธยมศึกษาศึกษาปีที่ 3 ในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยนภาษาและวัฒนธรรม ซึ่งไม่คาดคิดว่าจะได้โอกาสนั้นและโอกาสครั้งนั้นอาจต้องบอกว่าทำให้เธอได้รับโอกาสดีๆ หลายๆ ครั้งในเวลาต่อมา

“จำได้ว่าโครงการนั้นคือไออีเอส และที่ฮัวสมัครสอบโครงการนี้ เพราะฮัวอยากพูดอยากเขียนอังกฤษได้ ฮัวสอบได้ด้วยและเลือกไปสหรัฐ ที่รัฐแมสซาชูเซตส์ เพราะเป็นรัฐที่ในหลวงทรงศึกษา และอยากเห็นมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด”

เธอบอกว่า จากการที่ได้โอกาสไปต่างประเทศครั้งนั้น สิ่งที่ได้มาคือภาษาอังกฤษที่สามารถสื่อสารได้ค่อนข้างดี และพอกลับมาเมืองไทยก็มาเรียนต่อที่โรงเรียนนานาชาติเซนต์จอห์น เพราะกลัวภาษาอังกฤษที่เรียนมาจะลืมเพราะไม่ได้ใช้ พร้อมๆ กับการทำงานหาเงินเรียนที่ร้านสุกียากี้ย่านบางบอนไปด้วยเพราะค่าเทอมแพง

“ฮัวต้องไปทำงานหาเงินมาช่วยค่าเทอมที่แม่จ่ายให้เพราะแพงมาก เรียกว่าค่าเทอมของฮัวคนเดียวสามารถจ่ายค่าเทอมของพี่ชายและน้องชายได้เลย ต่อมาฮัวขอแม่ไม่เรียนต่อเพราะอยากให้เอาค่าเทอมฮัวไปจ่ายให้พี่ชายและน้อง แต่แม่ไม่ยอมอยากให้เรียนให้จบ แต่ฮัวบอกแม่ว่าเอาตัวเองรอด เพราะฮัวมีภาษา ที่สุดก็ไม่ได้เรียนต่อ ทว่าในขณะเรียนชั้นเกรด 11 เทอม 3 ก็ทำงานพาร์ตไทม์เกี่ยวกับจิวเวลรีไปด้วยและรู้ว่าเป็นงานหนึ่งที่น่าสนใจเพราะเงินค่อนข้างดี”

ด้วยความมุ่งมั่นแม้จะเรียนไม่จบปริญญาตรี แต่มีภาษาติดตัว จึงไปสมัครแอร์โฮสเตสของสายการบินญี่ปุ่น แต่ด้วยความที่ไม่จบปริญญาตรีจึงไม่ได้ แต่ก็ไม่ท้อ พอสายการบินเอมิเรตส์เปิดก็ไปสมัครด้วย ซึ่งก็ไม่คาดหวังอะไรมากนัก แต่ก็อยากลอง

“พอเอมิเรตส์เปิด ก็คิดว่าดี ได้ไปดูไบ จะได้ดูธุรกิจจิวเวลรีที่ชอบด้วย แล้วไปสอบและสอบได้ เขาถามว่าจบอะไรมา ก็บอกว่าเรียนไม่จบ ใช้วุฒิไฮสคูลมาสมัคร บอกเขาเลย โอเค ไม่เป็นไร สัมภาษณ์ ได้เฉย ขนาดเพื่อนยังบอกว่าไม่ได้หรอก เพราะเพื่อนของเขาจบโทจากอังกฤษยังไม่ได้เลย แต่ฮัวบอกว่าไม่ได้ก็ไม่ซีเรียสเพราะไม่ได้หวังจะเป็นแอร์ แต่ถ้าได้ก็ดี สุดท้ายก็ได้”

ฮัว บอกว่า เป็นแอร์ได้ 3 ปี ก็ออกมาทำงานที่ทรูสปา ซึ่งเป็นสิ่งเธอชอบมานานตั้งแต่ที่เป็นแอร์บินไปเมืองต่างๆ ทั่วโลกเกือบ 40 เมือง แล้วมีโอกาสได้ไปใช้บริการในแต่ละประเทศ

“ที่ต้องออกเพราะการเป็นแอร์มีผลเสียต่อสุขภาพ เนื่องจากพักผ่อนไม่เป็นเวลา นอนไม่เป็นเวลา หลายคนที่เป็นแอร์ สุขภาพไม่ค่อยดี ฮัวก็เหมือนกันเลยต้องใช้บริการสปาอยู่บ่อยๆ เพื่อดูแลสุขภาพ และรู้สึกชอบไปด้วย พอออกจากแอร์ก็เลยมาทำงานเกี่ยวกับสปา”

เธอเล่าว่า บริษัท ทรูสปา นั่งตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการและขึ้นมาเป็นผู้จัดการอาวุโสในเวลาไม่ถึงเดือน เพราะผู้จัดการลาพักร้อนแล้วไม่มาทำงาน โดยดูแลสปา 70 ห้อง ทั้งหมด 2 สาขา พนักงาน 110 คนต่อวัน และที่นี่ก็ทำให้เธอได้ประสบการณ์ในเรื่องของสปามากมาย โดยเฉพาะการจัดการสปา

“ตอนนั้นอายุ 2728 ขึ้นเป็นผู้จัดการอาวุโส มันอาจจะไม่ใหญ่สำหรับคนอื่นๆ แต่ฮัวต้องบอกว่าใหญ่นะ ได้รับโอกาสนี้ดูสปา 70 ห้อง แม่บ้าน 30 รีเซฟชัน 30 คน ทำให้ฮัวเรียนรู้ว่าการบริหารองค์กรใหญ่ๆ ไม่ใช่ทุ่มเทอย่างเดียว ต้องเสียสละ ต้องมีเพื่อนทีมที่ดี ช่วยเหลือกันด้วยจึงจะสำเร็จ”

ในการทำงานเธอไม่เคยมีลูกน้อง เคยมีแต่ “พี่ทีม น้องทีม ไม่มีเจ้านาย” เพราะเธอทำงานเป็นทีม ทุกวันเธอจะคอยสังเกตพนักงานคนนั้นคนนี้ว่าไม่สบายหรือเปล่า เพราะอาชีพนวดนี้ มิใช่นวดได้เท่านั้น แต่คนนวดต้องนวดมาจากข้างในด้วยแล้วลูกค้ารู้สึกดี

“ถ้านวดไม่มาจากใจ ลูกค้าเขาจะรับรู้ได้ เพราะฉะนั้นเทอราปิสต์ทุกคน พนักงานนวดก็ต้องบ่มอารมณ์ให้ออกมาทางมือ ทั้งความรู้สึก ความสามารถรวมกัน ฮัวก็จะคอยถามพนักงานทุกคนเป็นยังไงบ้าง เพราะอาชีพนี้ทุกคนมีอารมณ์มาทำงานทุกวัน ทะเลากับสามีบ้าง ลูกไม่สบายบ้าง ความเครียดมันถ่ายทอดอารมณ์ออกมา ฮัวก็จะดูความพร้อมของพวกเขาก่อน เพราะลูกค้าที่มาเขามาเพื่อผ่อนคลายความเครียดกังวล หน้าที่ของพนักงานเราคือทำให้เขาผ่อนคลาย เอาทุกข์ของเขาออกมา เอาความเหนื่อยล้าของกล้ามเนื้อของเขาออกมา เติมพลังให้เขา”

ทุกวันนี้สิ่งที่เธอหวังและอยากเห็นเสมอคือ อยากให้ทุกคนที่ทำงานทำงานอย่างมีความสุขและดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขด้วย ส่วนเธอจะสนับสนุนเต็มที่เท่าที่จะทำได้ และจะคอยหยิบยื่นโอกาสให้เสมอ

อดีตแอร์โฮสเตส สายการบินเอมิเรตส์

ได้ทุนแลกเปลี่ยนภาษาและวัฒนธรรม โครงการไออีเอส ขณะอยู่ ม.3 อายุน้อยที่สุดในกลุ่ม

ไม่จบปริญญาตรี แต่ได้เป็นแอร์โฮสเตส

คติในการดำเนินชีวิต คือ ไม่เคยมองตัวเองเป็นดวงไฟ แม้จะแค่ดวงเล็กหรือใหญ่ เพราะถ้าเป็นไฟ เมื่อมันเผาผลาญหมด เราก็หมดไปกับไฟเป็นขี้เถ้า แต่มองตัวเองและใช้ชีวิตแบบเป็นเชื้อเพลิงที่คอยเติมไฟดวงเล็กๆ ให้มีแสงสว่างในตัวเอง