หนังสือคือโลกเซอร์เรียล

โดย...แจนยูอารี  ภาพ กฤษณ์ พรหมสาขา ณ สกลนคร

กำลังมุ่งมั่นกับการเรียนปริญญาโท สาขาการจัดการศิลปะและวัฒนธรรม ที่ Lasalle College of the Arts ประเทศสิงคโปร์ ทว่าคนละครเวทีไฟแรง “ชวน-จตุรชัย ศรีจันทร์วันเพ็ญ” แต่ก็ยังเจียดเวลามาสร้างสรรค์ผลงานอันน่าตื่นตา ณ ประเทศไทย ให้แฟนๆ ได้ชมกันไม่ขาด เขาว่าส่วนหนึ่งของจินตนาการล้ำเลิศที่อยู่ในละครเวทีนั้นก็มาจากการอ่านหนังสือเล่มโปรด ซึ่งส่วนใหญ่มักหนักไปแนวเซอร์เรียล บ้างก็หลุดโลกจนมิอาจจะยับยั้งความรู้สึกร่วมไปกับมันได้

“งานของสรจักร ศิริบริรักษ์ ทำให้อยากอ่านหนังสือ เพราะชอบเรื่องผี ลึกลับ น่ากลัว งานของพิง ลำพระเพลิง ทำให้ชวนคิดว่าเราก็เขียนหนังสือได้ หมายถึงบทละครเวทีนะครับ เพราะเขาสร้างแบบฟอร์มงานเขียนที่น่าสนใจและแปลกใหม่ ไม่จำเป็นต้องอยู่ในกรอบเดิม แต่งานที่มีอิทธิพลต่อความคิดและชีวิต ก็ต้องเป็นงานของ องอาจ ชัยชาญชีพ เรื่องของคนนี้เซอร์เรียลจริง”

ปีศาจหัวโต (ผู้เขียน องอาจ ชัยชาญชีพ)

“เล่มนี้มันมีหลายความรู้สึกมากครับ มิตรภาพ ความฝัน ความอบอุ่น แต่สุดท้ายก็ซ่อนความดาร์กไว้ค่อนข้างมาก เป็นนิยายว่าด้วยเรื่องปีศาจหัวใจที่ตัดสินใจออกเดินทางแล้วไปเจอปลาคาร์ปแสนสวย ทั้งคู่ก็ตัดสินใจเดินทางไปด้วยกัน แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งปีศาจหัวโตก็ต้องทิ้งปลาคาร์ปไป เพราะมันพบไอดอลที่เฉือนเนื้อลูกเมียกิน เพื่อสานฝันตัวเองต่อไปได้ ชวนอ่านหลายรอบและค้างอยู่นานมากกว่าจะเอามาต่อยอดทำเป็นละครเวที เพราะต้องตีความให้ขาด อิทธิพลที่มีต่อชวนคือทางไหนที่ตัดสินใจแล้ว อีกหนทางหนึ่งที่ไม่ได้เลือกก็ไม่ได้ง่ายกว่ากันนัก คนเราเมื่อตัดสินใจที่จะเลือกใช้ชีวิตไปแล้ว ก็ต้องเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ ไม่มีเวลามานั่งเสียดายอะไรที่เราไม่ได้ทำ หรือไม่ได้เลือก ประเด็นคือเมื่อเรามาอยู่ตรงนี้แล้ว ก็จงพอใจกับสิ่งที่เราทำและเลือก ไม่มีประโยชน์ที่จะไปเสียดายกับทางที่ไม่ได้ทำและไม่ได้เลือก”

แกงไก่ล้างโลก (ผู้เขียน พิง ลำพระเพลิง)

“ชวนอ่านเล่มนี้แล้วทำให้รู้สึกว่าโลกการเขียนไม่มีเขียนวิธีเดียว พออ่านก็ทำให้อยากเขียนเอง ชวนว่าเขาเพี้ยนมากกกกก อยู่ดีๆ เขาก็บอกว่าแม่น้ำหวงโฮมาคุยกับแม่น้ำเจ้าพระยา อะไรแบบเนี้ย พระเจ้าล้างโลกโดยด้วยแกงไก่ หา!!! มีงี้ด้วยเหรอ ตอนนั้นเหมือนมันเป็นของใหม่มากสำหรับชวน และทำให้รู้ว่าการเขียนก็เหนือจริง หลุดๆ เพี้ยนๆ ก็เขียนได้นะ (หัวเราะ) ไม่ต้องเขียนแบบสมจริงหรอก ทำให้เราเห็นวิธีการเล่าเรื่องที่น่าสนใจ ชวนก็ต่อยอดมาเป็นงานเขียนบท ซึ่งประเภทที่ออกไปทางเพี้ยนๆ ในแบบของเราก็มีครับ”

ขอชื่อสุธีสามสี่ชาติ (ผู้เขียน ประภาส ชลศรานนท์)

“เป็นหนึ่งเรื่องที่ชอบมากของพี่ประภาส มันมีความเซอร์เรียลมากๆ ตอนที่ทำให้ชวนประทับใจมากคือเกือบฝนพร้อมฟ้า เป็นตอนที่สุธีโดนพ่อแม่บังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงกึ่งเดินกึ่งวิ่งได้สวยงามมาก แต่เป็นผู้หญิงที่ไม่มั่นใจในตัวเองเลย ชื่อพัชรา ทั้งคู่จะใช้ชีวิตยังไงต่อไป สุดท้ายก็ชวนกันไปฆ่าตัวตาย พออ่านแล้วชอบมาก พอชอบก็อยากทำเป็นละครเวที นี่คือเรื่องที่ชวนเอามาเขียนบทละครเวทีเรื่องแรก ตอนที่เป็นละครเวทีจะมีสามตอน พระเอกยังชื่อสุธี แต่เปลี่ยนนางเอกไปเรื่อยๆ ความรู้สึกชวนนะ ผู้หญิงอะไรจะไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยเหรอ ขนาดนั้นเลยเหรอ ซึ่งในละครเวทีก็เปลี่ยนบทถึงขั้นว่าพอถึงเวลาฆ่าตัวตาย แล้วพัชราจะตายดีมั้ย”