คนแบกชีวิตคนอื่น

โดย...ดร.ต้อง เดอะ ฟิลเตอร์ ภาพ เอพี

ชีวิตคนจำนวนมาก ไม่เคยได้ดูแลตัวเอง จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่า ตัวเองชอบอะไร? ฝันอะไรไว้ หรืออยากทำอะไรเพื่อตัวเอง...

จนหลายคน เมื่อยามแก่ชราลง ก็ยังไม่เคยได้ทำสิ่งที่ใจต้องการ มีแต่คิดเผื่อคนรอบข้าง กลายเป็นคนทำอะไรให้ตัวเองไม่เป็น ทำเป็นแต่ให้คนอื่น

ผมเรียกคนกลุ่มนี้ว่า “คนแบกชีวิตคนอื่น”

ที่พวกเขาต้องแบกชีวิตคนอื่น ก็เนื่องจากตั้งแต่เด็ก เขาได้เห็นความทรมานบางอย่าง ความผิดหวัง อัปยศอดสูของชีวิตคนที่เขารัก และเขาตั้งปณิธานตั้งแต่เล็กๆ ว่า เขาจะต้องเห็นวันที่ดีกว่าของคนคนนั้นก่อน เมื่อทำฝันของคนสำคัญคนนั้นเสร็จ ค่อยคิดถึงตัวเอง

แต่สิ่งที่พบประจำคือ หลายคนจนวันสุดท้ายของชีวิตตัวเองก็ยังไม่ได้ทำอะไรให้ตัวเองทัน เพราะกว่าจะทำฝันของคนอื่นเสร็จ ตัวเองก็ลืมไปแล้วว่า ความสุขของเขาคืออะไร? มันนานจนจำไม่ได้ และเผลอๆ ก็ไม่อยากจำมันแล้ว

และที่หนักกว่านั้น พวกเขามักกลายเป็นคนแบกอุ้มชีวิตของอีกหลายคนระหว่างทาง ส่วนใหญ่คือ คนทรมาน อดสู และต้องการเขาช่วยพยุงชีวิตระหว่างทางที่เขาสานฝันให้ผู้มีพระคุณ หรือคนสำคัญในชีวิตและเขาอดยื่นมือน้อยๆ ช่วยแบกคนที่ทุกข์คล้ายๆ กันเพิ่มอีกไม่ได้ จนบางทีแบกหลายชีวิตพร้อมๆ กันโดยไม่รู้ตัวก็มี

วันที่เขาแก่ เขาจึงจำได้ว่า เขาเคยมีฝัน แต่เขาฆ่ามัน และจำมันไม่ได้แล้ว

คนแบกชีวิตคนอื่น มักไม่มีเวลาทำความเข้าใจความสดใสของวัยเด็ก เพราะไม่มีเวลาได้เป็นเด็ก พอโตขึ้นก็มักไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง พวกเขาส่วนใหญ่ทำงานหนัก ทำทุกอย่างเพื่อวันที่สวยงามของคนอื่น จนหลายคนล้มป่วยเสียเอง และก็จะต้องมากังวลกลัวตัวเองจะเป็นภาระคนข้างหลัง เนื่องจากเข้าใจการแบกชีวิตคนอื่นว่าทุกข์อย่างไร เขาก็มักจะอยากรีบๆ ไปจากโลกนี้ โดยตั้งใจจะใช้ชีวิตให้บางเบาที่สุด เพื่อจะไม่เป็นภาระใครอีก (ให้จบที่ตัวเอง)

ถ้าคุณเป็นหนึ่งในนั้น ผมมีคำแนะนำบางอย่างมาให้คุณ แต่ผมรู้ว่ามันไม่ง่ายนักที่คุณจะเชื่อผม เพราะจากประสบการณ์ให้คำปรึกษา หลายคนอดไม่ได้ที่จะใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไป ทั้งที่บางทีคนรอบข้างที่เขาคิดอยากแบกชีวิตให้ ก็ไม่ได้ต้องการให้เขาลืมตัวเองขนาดนั้น

ปัญหาใหญ่ที่ทำให้คนแบกชีวิตคนอื่น ไม่สามารถพบสมดุลของความสุขที่ตัวเองควรมีไปพร้อมกับคนที่ตัวเองรัก คือภาพทรมานที่เขาเก็บและจำติดใจในมโนคติ มันเป็นภาพที่ทำให้เขาไม่สามารถลืมมัน ภาพเหล่านี้ทำให้รู้สึกผิดอย่างมากที่จะเริ่มคิดถึงความสุขของตัวเอง มันเป็นความรู้สึกผิดที่คาใจตลอดมา เหมือนเขาเกิดมาเพื่อชีวิตอื่นเท่านั้น ชีวิตตัวเองไม่มีค่าอะไรมาก

ชีวิตแบบนี้น่าสรรเสริญครับ แต่เป็นชีวิตที่ถ้าผมได้เจอ จะขอต่อรองให้พวกเขายอมมีพื้นที่ให้ความสุขตัวเองด้วย เพราะอย่างน้อย เขาจะได้ยิ้มไปพร้อมๆ กับคนที่เขาแบกชีวิต

และท้ายสุด ผมอยากกอดเขาแน่นๆ แล้วบอกว่า ขอบคุณที่คุณเลือกชีวิตที่เสียสละที่สุด คือชีวิตที่แบกชีวิตคนอื่น

ขอบคุณมากครับ