ชุดประจำชาติ ชาวอาเซียน

เมื่อมองไปในประเทศกลุ่มอาเซียน จะเห็นว่ามีคนท้องถิ่นของบางประเทศยังแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชุดประจำชาติกันในชีวิตประจำวัน

ที่เห็นกันชัดๆ น่าจะเป็นชาวพม่าที่ยังนิยมใส่เสื้อผ้าที่แสดงถึงเอกลักษณ์ของตัวเองกันอย่างกว้างขวาง โดยเฉพาะกลุ่มข้าราชการ ครูบาอาจารย์ และชาวบ้านทั่วไป แต่อาจเริ่มเห็นน้อยลงบ้างในกลุ่มของคนรุ่นใหม่ ทว่าเมื่อถึงงานสำคัญๆ เช่น งานแต่งงาน ก็จะเห็นชาวพม่าแต่งชุดประจำชาติกันแบบเต็มยศครบเครื่อง

สำหรับชีวิตประจำวันทั่วไป ผู้ชายพม่าจะสวมโสร่ง หรือเรียกว่า ปาโซ ส่วนใหญ่จะเป็นผ้าพื้นสีเข้ม อาจมีบ้างที่เป็นลายเล็กๆ หรือลายตาราง ส่วนเสื้อจะเป็นแขนยาว สีพื้นเช่นกัน ในวันธรรมดามักจะใช้ผ้าฝ้าย แต่หากมีงานสำคัญ ก็จะใช้ผ้าไหมแทน

ส่วนผู้หญิงพม่านิยมผ้าที่มีลวดลาย ผ้าถุงเรียกว่า ลองยี ตัวเสื้อมีทั้งแบบแขนกุด แขนสั้น แขน 3 ส่วน จนไปถึงแบบแขนยาว ส่วนใหญ่จะนิยมใส่ให้เข้าชุดกันทั้งเสื้อและผ้าถุง

อีกประเทศที่คนยังใส่ชุดประจำชาติให้เห็นกันคุ้นตา คือ ชาวลาวที่ผู้หญิงยังนิยมนุ่งผ้าซิ่นที่ทอเป็นลวดลาย ส่วนเสื้อมีทั้งเสื้อสมัยใหม่ และแบบดั้งเดิมที่เป็นเสื้อคอกลม แขนกระบอก หรือแขนยาว

เช่นเดียวกับผู้ชายฟิลิปปินส์ที่นิยมนุ่งกางเกงขายาวและสวมเสื้อบารองตากาล็อก ที่ตัดเย็บด้วยผ้าใยสับปะรดมีบ่า คอตั้ง แขนยาว คล้ายกับหนุ่มอินโดนีเซียที่ใส่เสื้อเชิ้ตผ้าบาติกและกางเกงขายาว เป็นเอกลักษณ์ให้รู้ว่านี่คือชาวอิเหนา แม้จะไม่ใช่ชุดประจำชาติดั้งเดิมก็ตาม

ขณะที่ชาวมาเลเซียมีชุดประจำชาติสำหรับผู้ชาย เรียกว่า บาจูมลายู ที่สวมคู่กับหมวกซอเกาะก์ ชายมุสลิมมาเลย์จะใส่ชุดนี้ในช่วงเทศกาล วันพิเศษ โดยเฉพาะวันแต่งงาน ส่วนผู้หญิงจะใส่ชุดบาจูกุรุง เป็นเสื้อคลุมแขนยาวและกระโปรงยาว พร้อมมีฮิญาบคลุมผม ปัจจุบันผู้หญิงมาเลเซียยังคงนิยมใส่ชุดกุรุงอยู่ในชีวิตประจำวัน

ด้านบรูไนมีชุดประจำชาติคล้ายกับของมาเลเซีย แต่ชุดของผู้หญิงจะมีสีสันมากกว่า ผู้ชายจะใส่เสื้อแขนยาว ชายเสื้อยาวคลุมเข่า และใส่โสร่ง หรือกางเกงขายาว ทุกวันนี้ชาวบรูไนยังใส่ชุดแบบนี้ในวันธรรมดา ตลอดจนเวลาไปร่วมงานพิเศษต่างๆ ทั้งงานแต่งงาน และงานทางศาสนา

ส่วนชุดอ่าวหญ่ายของเวียดนาม ที่เป็นชุดผ้าไหมพอดีตัว สวมทับกางเกงขายาว มาถึงวันนี้ยังเห็นผู้หญิงชาวเวียดนามสวมใส่อยู่บ้าง เป็นยูนิฟอร์มของบางสถานศึกษา แต่ผู้ชายจะใส่ชุดนี้เฉพาะมีงานประเพณีสำคัญเท่านั้น