'หมาใน' ยิ้ม

โดย...ปริญญา ผดุงถิ่น

คืนวัน “พระจันทร์ยิ้ม” ผมขึ้นไปเที่ยวอุทยานฯ เขาใหญ่พอดี เลยได้ยิ้มกับพระจันทร์ ท่ามกลางอากาศแจ่มใส ยิ่งได้ยินผู้คนในกรุงเทพฯ บ่นระงมว่าเจอฟ้าปิดเต็มๆ ยิ่งยิ้มไปใหญ่ (แนวโรคจิต 555)

ดึกคืนนั้น อากาศบนเขาใหญ่สดชื่นเย็นสบายจริงๆ ผมหลับผล็อยกลางอากาศ มาสะดุ้งตื่นตอนเกือบตี 5 นอนเล่นสักพักก็ตัดสินใจเลิกอาลัยอาวรณ์ที่นอน ลุกขึ้นแต่งตัวขับรถออกไปในตอนฟ้าเริ่มเรื่อเรือง นกตื่นเช้าได้เจอหนอนก่อนใครฉันใด คนตื่นเช้าก็ได้รางวัลตอบแทนฉันนั้น ในรูปของหมาใน (Asiatic Wild Dog หรือ Dhole) ฝูงเบ้อเริ่ม นับได้อย่างน้อย 13 ตัว กำลังวิ่งเล่นหยอกล้อในแสงแรกอันเลืองลาง กลางทุ่งหญ้าระบัด ส่งเสียงร้องแหลมสูงดังก้องไปทั่ว

ผมจอด พาดเลนส์ 500 กับขอบหน้าต่างรถ ฝูงส่วนใหญ่วิ่งเล่นกันอยู่ไกลๆ แต่ก็มีพวกมัน 2-3 ตัว ค่อยๆ ย่างเข้ามาหา ก่อนจะหมอบลงในท่าหันหน้ามาที่รถ อยากจะเดาว่ามันรับหน้าที่เป็น รปภ.ให้กับฝูง

ครั้งหนึ่ง หมาใน รปภ.หาวหวอดจนตาหยี ปากอ้ากว้างเผยให้เห็นซี่ฟันสามเหลี่ยมอย่างกับฟันฉลาม ความคมเป็นอาวุธสำคัญของหมาใน กัดตรงไหน เนื้อหลุดตรงนั้น กลืนกินตรงนั้น ไม่มีอารมณ์เมตตาว่าเหยื่อยังมีลมหายใจอยู่

ผมอยากเรียกฟันหมาในว่า “คมเขี้ยวจำพราก” มีการขย้ำเมื่อไร ต้องมีเนื้อพรากจากตัว ลูกตาพรากจากเบ้า และสุดท้ายก็คือลมหายใจพรากจากร่าง

อคติส่วนตัวของผมที่มีต่อหมาใน ก็คงเป็นเรื่องการล่าอย่างหฤโหดนี่เอง แต่สิ่งนี้ลดไปอย่างฮวบฮาบ พร้อมบังเกิดมุมมองใหม่ๆ ตอนได้เห็นอารมณ์สนุกสนานรื่นเริงร่วมกัน เห็นสายสัมพันธ์ของทั้งฝูง ในครานี้นั่นเอง

ท้องอันแฟบของสมาชิกทุกตัว แปลว่าพวกมันไม่ได้มาฮาเฮฉลองความอิ่มหนำ แต่น่าจะเป็นการซักซ้อมก่อนออกล่ามากกว่า

น่าเสียดายอย่างหนี่ง ผมมีเวลาเก็บภาพไม่นานดั่งใจคิด จู่ๆ หมา รปภ.ก็ใส่ตีนหมาโกยแน่บ แล้วทั้งฝูงก็ล่าถอยหายเข้าชายป่าไปจนหมด

มองหาสาเหตุ เป็นรถนักท่องเที่ยว 2 คัน ฝรั่งคัน ไทยคัน จอดลงมายืนรอบรถๆ ตัวเอง แล้วตบแฟลชด้วยกล้องเล็กกล้องน้อยกันระยิบระยับ ทั้งที่พวกเขาก็สามารถเปิดกระจกยื่นมือถ่ายจากในรถกันได้ทุกคนนั่นแหละ ความไม่รู้ในธรรมชาติของสัตว์ ไม่รู้จักกฎที่ว่า “สัตว์ไม่กลัวรถ แต่กลัวคน” ทำลายโอกาสงามๆ ของทุกคนไปจนหมด

เกมถ่ายภาพสัตว์ป่าบนเขาใหญ่ จะต้องเผชิญกับแรงเสียดทานจากความเฟอะฟะของบรรดานักท่องเที่ยวทำนองนี้ แทบเป็นเรื่องธรรมดา เฮ้อ