กระทิงหวอ

โดย...ปริญญา ผดุงถิ่น

เกมล่ารูปกระทิงที่เขาแผงม้า เปอร์เซ็นต์ความสำเร็จ ไม่ถึงกับยาก แต่ก็ใช่จะง่ายดาย ท้าทายความสามารถกำลังเหมาะ

ช่วงเวลาทองที่จะเจอกระทิง มีเพียงสั้นๆ ตอนเช้าตรู่และก่อนค่ำ เรามีหน้าที่ค้นหาฝูงของมันให้เจอ แล้วก็ภาวนาว่ากระทิงจะเผยตัวในระยะไม่ไกลเกิน ซึ่งอันนี้ผมว่ายากกว่าจะหากระทิงให้เจอซะอีก

เท่าที่โฉบๆ ไปเขาแผงม้ามาบ้าง ผมได้แต่ภาพมุมกด ทั้งใกล้และไกล ไม่ก็ภาพตอนแสงแทบหมดแหล่ไม่แหล่ เรียกว่าหาดีๆ ไม่ได้เลยล่ะ แต่อาถรรพณ์นี้ถูกทำลายไปแล้ว จากการไปเยือนเขาแผงม้าเที่ยวล่าสุด

เนื่องจากปัจจุบันมีฝายแหล่งน้ำของเหล่ากระทิง ผมเลยคิดว่าการไปซุ่มๆ แถวฝายตั้งแต่บ่ายแก่ๆ น่าจะเป็นทางเลือกที่ดี

ระหว่างซุ่ม มีเสียงกระทิงร้องดังมาจากแนวไม้บนเนินเขาไม่ใกล้ไม่ไกล ผมฟังเป็นนานสองนาน บอกได้แค่ว่าเป็นเสียงผสมกัน ระหว่างเสียงครางของช้างกับเสียงวัว

ตอนเด็กๆ เคยอ่านสารคดีล่าสัตว์ของ “ชาลี เอี่ยมกระสินธุ์” ท่านเขียนว่ากระทิงในฤดูผสมพันธุ์ จะส่งเสียงร้องเรียกว่า “กระทิงหวอ” ซึ่งผมคิดว่าเสียงที่ได้ยิน ก็คือเสียงกระทิงหวอที่ว่านี่แหละ

ขณะที่ “พี่หวอ” วรรณชนก สุวรรณกร หัวหน้าเขตห้ามล่าสัตว์ป่าเขาแผงม้าคนแรก ซึ่งเพิ่งกลายเป็นอดีตเมื่อไม่กี่วันนี้เอง เคยเปรียบเปรยว่าคล้ายเสียงไดโนเสาร์ในหนัง โดยกระทิงจะใช้เพื่อเรียกรวมฝูง (ซึ่งจ่าฝูงเป็นตัว “เปิดหวอ” เอง หรือจะใช้ลูกฝูงบริวารให้แหกปากเหนื่อยแทน อันนี้ข่าวไม่แจ้ง 555)

มีกระทิง 3-4 ตัว เคลื่อนไหวให้เห็นทิศทางเคลื่อนที่มุ่งไปยังเสียงหวอ จริงตามที่ “พี่หวอ” ว่า เล่นเอาผมอ้าปากหวอด้วยความทึ่งในสิ่งที่เห็นกับตา ก่อนตัดสินใจแบกกล้องกับเลนส์หนักๆ เกือบ 10 กิโลฯ เดินตามทางลูกรังไต่เนินใหญ่ไปตามต้นเสียง จนพบเข้ากับกระทิงฝูงใหญ่ เพิ่งออกจากราวป่ามาและเล็มหญ้า

เป็นมุมภาพที่ดีกว่าทุกครั้ง แหงนเลนส์เสยไปยังฝูงกระทิงบนยอดเนิน ท่ามกลางแสงใสกระจ่างยามเย็นกลางฤดูฝน ทั้งที่ปาไปเกือบ 18.30 น. ถ้าเป็นหน้าหนาวคงจะมืดจนมองอะไรไม่เห็นไปแล้ว

กระทิงเขาแผงม้าอาจจะอาศัยเบียดเสียดแทรกซึมอยู่กับชาวบ้านมาหลายปี แต่สัญชาตญาณป่าของพวกมันยังมีเต็มเปี่ยม จากระยะเกือบ 100 เมตร มันต่างเบิ่งตามองมาที่ผม กางใบหู ทำจมูกบานเข้าบานออก เตรียมชาร์จ เอ๊ย เตรียมเผ่นแต่เนิ่นๆ

แฮปปี้มีความสุขกับสัตว์ผู้งามผงาด จนตั้งเป้าไว้เลยว่า วันใดที่แคมป์พักแรมข้างรั้วไฟฟ้าเสร็จสิ้น ผมจะรีบมาใช้บริการโดยพลัน