ศาลออกหมายจับสส.ไชยามพวาน กระแสกดดันให้ลาออกสู้คดีแบบคนทั่วไป

กรณีศาลจังหวัดเชียงใหม่ออกหมายจับ นายไชยามพวาน มั่นเพียรจิตต์ สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร (ส.ส.) กรุงเทพมหานคร พรรคไทยก้าวหน้า ในข้อหาข่มขืนนักท่องเที่ยวชาวไต้หวัน เหตุเกิดเมื่อวันที่ 9 มกราคม 2568 มีเสียงหลายฝ่ายเรียกร้องให้ลาออกจากตำแหน่ง ส.ส. ไม่ใช้เอกสิทธิ์คุ้มครอง และเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมในฐานะประชาชนทั่วไป 

นายปิยบุตร แสงกนกกุล เลขาธิการคณะก้าวหน้า แสดงความคิดเห็นผ่านเฟซบุ๊กว่า หากไชยามพวานไม่ลาออก สภาควรมีมติอนุญาตให้ส่งตัวไปสอบสวนตามกระบวนการยุติธรรม

คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ หัวหน้าพรรคไทยสร้างไทย กล่าวว่า นักการเมืองควรมีจริยธรรมสูงกว่าประชาชนทั่วไป และหากมั่นใจว่าบริสุทธิ์ ควรลาออกและสู้คดีโดยไม่ใช้เอกสิทธิ์ ส.ส.

น.ส.วิสาระดี เตชะธีราวัฒน์ ส.ส.เชียงราย พรรคเพื่อไทย เห็นว่าหากศาลตัดสินว่าผิดจริง จะกระทบภาพลักษณ์ของสภา และสะท้อนถึงปัญหาความรุนแรงทางเพศที่ยังมีอยู่ในสังคมไทย

ดร.ณัฐวุฒิ วงศ์เนียม หรือ ดร.ณัฏฐ์ นักกฎหมายมหาชน แสดงความเห็นว่า เอกสิทธิ์คุ้มกันของสมาชิกรัฐสภาไม่ควรถูกใช้เป็นเกราะป้องกันในคดีอาญาร้ายแรง เช่น คดีข่มขืน คดีฆาตกรรม หรือคดีทุจริต เพราะอาจทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำในกระบวนการยุติธรรม เอกสิทธิ์นี้มีผลเฉพาะระหว่างสมัยประชุมเท่านั้น และเมื่อพ้นช่วงเวลาดังกล่าว การดำเนินคดีย่อมเป็นไปตามปกติ

หลักการให้เอกสิทธิ์คุ้มกันแก่สมาชิกรัฐสภา มาจากประเทศอังกฤษ ซึ่งบัญญัติขึ้นตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 14–15 เพื่อป้องกันไม่ให้ฝ่ายบริหารกลั่นแกล้งสมาชิกรัฐสภา ต่อมาในปี ค.ศ. 1688 ได้มี "Bill of Rights" กำหนดว่า คำพูดและการอภิปรายในสภาจะไม่นำไปเป็นเหตุให้ฟ้องร้องในศาล นอกจากจะเป็นการกระทำนอกรัฐสภา หลักการนี้ถูกนำมาใช้ในรัฐธรรมนูญของหลายประเทศ  

(ที่มา นายพงษ์ธวัฒน์ บุญพิทักษ์  สำนักกฎหมาย สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงรัฐสภา รายการเจตนารมณ์กฎหมาย สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร)

ข้อสรุปกรณีนายไชยามพวาน เป็นตัวอย่างสำคัญสะท้อนให้เห็นถึงประเด็นเรื่องเอกสิทธิ์คุ้มกันของสมาชิกรัฐสภาในคดีอาญาร้ายแรง ซึ่งยังเป็นที่ถกเถียงกันในสังคมไทย คำถามสำคัญคือ สมาชิกรัฐสภาควรได้รับเอกสิทธิ์คุ้มกันเพียงใด และควรมีการปรับปรุงกฎหมายเพื่อให้เกิดความเป็นธรรมกับทุกฝ่ายหรือไม่