ทัสชน ลีลาประชากุล เลี้ยงปลามังกร สนุกและผ่อนคลาย

เรื่อง : บงกชรัตน์ สร้อยทอง

ทัสชน ลีลาประชากุล ประธานฝ่ายปฏิบัติการ บริษัท ที.ซี.เจ.เอเซีย (TCJ) ผู้ประกอบธุรกิจนำเข้า-ส่งออก จำหน่ายเครื่องจักรกลที่ใช้ในงานก่อสร้าง แปรรูป จำหน่ายและติดตั้งสินค้าประเภทเหล็กกล้าไร้สนิม

เขาขึ้นเป็นผู้บริหารหนุ่มที่อายุเพียง 29 ปี และเพิ่งเข้ามาช่วยคุณแม่ ภัณฑิรา ฉัตรจุฑามาส ผู้บริหารและผู้ถือหุ้นใหญ่ดูแลเรื่องธุรกิจที่จะมาต่อยอดจากธุรกิจเดิมคือ "งานรับเหมาก่อสร้างโครงการ"

แน่นอนว่าการที่จะมาต่อยอดธุรกิจเดิมที่ทำอยู่ ช่วงการวางรากฐานขยายธุรกิจให้กับบริษัท เป็นเรื่องที่ต้องทุ่มเทเวลาและแรงกายแรงใจให้กับบริษัทเต็มที่ แต่มุมหนึ่งที่ทำให้ผู้บริหารหนุ่มคนนี้ได้รู้สึกผ่อนคลายจากเรื่องงาน นั่นคือการได้ดูแลให้อาหารปลามังกร สัตว์เลี้ยงที่น่ารักของเขา จนได้รับรางวัลจากการประกวดมาถึง 2 ปีซ้อน (2559-2560)

เขาย้อนเล่าให้ฟังว่า จริงๆ แล้ว มีความสนใจและอยากเลี้ยงปลามาตั้งแต่เด็กๆ โดยเริ่มจากปลาทอง เพราะสมัยที่อยู่โรงเรียนอัสสัมชัญ ตรงข้ามโรงเรียนมีร้านขายปลาอยู่ และก็จะซื้อปลาทองกลับบ้านเป็นประจำ วันละตัวสองตัว เนื่องจากพอเลี้ยงแล้วมันตายบ่อย

"แต่พอเลี้ยงไป คุณลุงแนะนำว่าถ้าจะให้ดีต้องให้อาหาร "เป็น" หรือสัตว์ที่มีชีวิตให้มันกิน คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่สนับสนุนเท่าไร ดังนั้น พอโตขึ้นแล้วจึงมีโอกาสได้เลี้ยงปลา แล้วก็เริ่มจากปลาคาร์ปก่อน โดยเริ่มขุดเป็นบ่อเลี้ยงจริงจังบริเวณนอกบ้าน แต่กว่าเราจะกลับมาดูแลปลาก็ดึกมืดหมดแล้ว อากาศก็ร้อนยุง ก็เยอะ รวมทั้งมีคนมาดูฮวงจุ้ยที่บ้าน บอกว่ามีบ่อปลาในบ้านไม่ดีเลยต้องรื้อออก"

จากนั้นทัสชนไปเจอเฟซบุ๊กที่เกี่ยวกับชมรมคนรักปลา แล้วไปเจอปลามังกร รู้สึกว่าชอบมาก เพราะเป็นปลาที่มีความสง่า

"เกล็ดมันสวย เวลามันงับเหยื่อก็ดูดี แต่หลายคนอาจจะบอกว่าไม่น่ารัก เพราะปลามังกรหน้าตาเขาจะออกบึ้งๆ แต่ที่สำคัญสามารถทำเป็นตู้เลี้ยงปลามาเลี้ยงในบ้านได้ แถมไม่ได้ใช้อาหาร "เป็น" ในการเลี้ยง แม่จะได้ไม่ต้องกังวล เพราะสั่งกุ้งฝอยแช่แข็งแบบเดลิเวอรี่มาส่งที่บ้านได้เลย บางครั้งก็ให้อาหารเม็ดสลับกันไป

สมัยเด็กชอบเลี้ยงปลา เพราะต้องการหาสิ่งที่เป็นเพื่อน เนื่องจากมีเวลาว่างเยอะ เวลาเล่นเกมเพลย์สเตชั่นไม่นานก็เบื่อ ก็อยากหาสัตว์เลี้ยงมาเป็นเพื่อนทั้งปลาและสุนัข และยังเป็นคนที่ชอบทำความสะอาดตู้ปลาขัดให้ใสสุดๆ เพื่อที่จะได้เห็นสีบนตัวปลาได้สดและสวยงามมากที่สุด แต่พอโตขึ้นได้เลี้ยงปลาแล้วรู้สึกมีความสุข

สบายใจหลังกลับจากบ้านประมาณสี่ทุ่มก็จะมาคอยให้อาหารมัน ดูมันว่ายน้ำ ดูความผิดปกติของแต่ละตัว เพราะถ้าเจอตัวไหนอาการไม่ดีป่วยต้องรีบแยกออกให้เร็ว ไม่งั้นจะลามไปยังตัวอื่นๆ"

ความสนุกที่เพิ่มขึ้น คือการที่ทัสชนได้นำปลามังกรของเขา เข้าร่วมงานประกวดที่ห้างสรรพสินค้าเดอะมอลล์ บางกะปิ มาแล้ว 2 ปี และก็มีรางวัลกลับไป 2 ปีซ้อน โดยปีก่อนได้อันดับ 1 มา 1 ชนิด และปีนี้ก็ได้รางวัลที่ 3 มา 1 ชนิด เขาบอกว่า เมื่อได้รางวัลมาก็ยิ่งสนุกมากขึ้นไปอีก เพราะจะทำให้ต้องใส่ใจและดูแลเขาให้ดีขึ้นไปใหญ่

ทั้งนี้ ทัสชนมองว่าสิ่งที่ทำให้ปลาของเขาได้รางวัลมาคือ ความใส่ใจล้วนๆ เพราะนั่นเกิดจากความชื่นชอบ ถ้าไม่ชอบจริงก็คงจะรู้สึกเบื่อ

"เพราะปลามังกร การตัดสินในการประกวดไม่ได้ตัดสินที่ความสวยงามอย่างเดียว คิดเป็นเพียง 50% ส่วนอีก 50% คะแนนการประกวดจะดูเรื่องความสมบูรณ์ของปลาด้วย ว่าตัวปลามีแผลหรือไม่? หนวดปลาได้หักหรือหายไป หรือครีบหัก ปากแหว่งหรือไม่? เพราะถ้าไม่ดูแลจริงเรื่องคะแนนความสมบูรณ์มักจะเสียไป

มีรายละเอียดของการเลี้ยง หรือเกณฑ์การคัดเลือกการประกวดด้วย เพราะอย่างเวลาเลี้ยงเราดูแลอย่างดีแล้ว แต่บางครั้งก็เกิดความผิดพลาด ได้เมื่อเวลาขนย้ายจากบ้านไปงานประกวด เพราะอาจเกิดอุบัติเหตุ คนย้ายปลาอาจจับปลาไม่ได้ระวัง มีการวางยาสลบปลาด้วย ใส่ในน้ำแล้วไม่ได้คำนวณให้ดี เพราะยาสลบปลาจะไม่หลับแต่จะดูนิ่ง เฉย ถ้าคำนวณหรือกะเวลาได้ดี พอเป่าออกซิเจนไปแล้วปลาก็จะฟื้นตัวมาได้ดี และพร้อมที่จะประกวด"

จากที่ปลาของเขาที่ได้รับรางวัล 2 ปีซ้อนนี้ ก็มีคนที่มาติดต่อซื้อปลาเขาในหลักเป็นแสนบาทก็มี แต่ทัสชนไม่ขาย เพราะเป็นสิ่งที่เขาชื่นชอบมาก ที่ได้เห็นพัฒนาการของปลาที่ได้เลี้ยงและเฝ้ามองมันมาตั้งแต่เล็กๆ

"จริงๆ ถ้าใครหลายคนต้องการประกวดชนะ มีเงินซื้อปลาที่ตัวใหญ่สมบูรณ์พร้อมก็สามารถทำได้ แต่ความสนุกมันอยู่ที่การที่เราดูและเล็งปลาขนาดเล็กและกลาง แล้วเลี้ยงเขามาจนเติบใหญ่ เหมือนลุ้นและใส่ใจดูแลมัน เพื่อที่อยากให้เห็นว่าเมื่อขนาดมันใหญ่ขึ้นโตขึ้นมา แล้วจะสวยไหม

ซึ่งที่ผ่านมาก็มีทั้งดูถูกต้องบ้าง และผิดพลาดไปบ้าง ก็เหมือนประสานระหว่างการใช้ทั้งศาสตร์และศิลป์ในการเลี้ยงดู ไม่แตกต่างอะไรจากนักเพาะพันธุ์สัตว์เลี้ยง ปัจจุบันก็เลี้ยงปลามังกรได้มา 3 ปีแล้ว และตั้งใจว่าจะนำปลามังกรตัวเองไปส่งเข้าประกวดทุกปี"

นอกจากนั้น เวลาว่างที่ส่วนใหญ่จะให้เวลากับภรรยาเป็นหลัก เพราะยังไม่มีลูก แต่ด้วยความที่งานภรรยาต้องดูแลลูกค้า ซึ่งส่วนใหญ่จะมาใช้บริการเสาร์-อาทิตย์ ทำให้ถ้าทัสชนกำหนดเวลาว่างจะไปพักผ่อนเมื่อไรก็ต้องไปกับเขา แต่ส่วนใหญ่ก็จะไปเที่ยวด้วยกัน นัดวันหยุดล่วงหน้าไว้ก่อน 2-3 เดือน

ทัสชน ทิ้งท้ายว่า เป็นเรื่องปกติที่พอมีอายุมากขึ้น จะเลือกงานอดิเรกหรือเลือกทำที่ตัวเองชอบได้ไม่เยอะ เพราะสิ่งที่กินเวลาส่วนใหญ่ในชีวิตคือเรื่องงานเป็นหลัก

"มีเวลาว่างเมื่อไรก็ต้องยกให้กับครอบครัวทันที การเลี้ยงปลาส่วนหนึ่งก็เลยมาช่วยตอบโจทย์สิ่งที่ผ่อนคลายหลังจากเวลากลับจากทำงานทุกวัน หรือช่วงบ่ายๆ ของวันอาทิตย์ที่ได้มาดูปลาว่ายน้ำ ดูความผิดปกติว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับปลาบ้าง ซึ่งก็ทำให้รู้สึกปลดปล่อยจากเรื่องงาน ผ่อนคลายและรู้สึกสนุกที่จะดูแลปลาหลายๆ ตัว"