posttoday

กระรอกที่หายไป

01 กรกฎาคม 2555

โดย...ปริญญา ผดุงถิ่น

โดย...ปริญญา ผดุงถิ่น

เคยคุยกับช่างภาพสัตว์ป่าชื่อดัง มีประสบการณ์คร่ำหวอด เขาก็ยังยอมรับว่าการถ่ายรูปกระรอกในป่า จัดเป็นกระดูกขัดมันดุ้นหนึ่ง

ผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง ทั้งที่กระรอกไม่มีปีก แต่ผมว่ามันถ่ายยากกว่าถ่ายนกเสียอีก

ยิ่งเป็นกระรอกตามสวนมะพร้าวยิ่งยากสุดๆ แค่เห็นเงาคนแว้บๆ ไกลๆ พวกก็หลบซ่อนหายลับไปในคอมะพร้าวทันที (โดนลูกกรดจนประสาท)

เหตุที่เล่นกับพวกกระรอกยาก มาจากความเป็นสัตว์ตาไว ที่มาพร้อมกับความตื่นตัวระแวงภัย และสไตล์การเคลื่อนไหวอันปราดเปรียวแบบหนู

กระรอกที่หายไป

 

เวลากระรอกเห็นคน มันจะไม่คิดเอาตัวรอดไปตัวเดียว แต่จะส่งเสียงร้องเตือนพวกเดียวกัน ตลอดจนสัตว์อื่นๆ ในป่าให้รู้ตัวด้วย

อย่างไรก็ดี ผมโชคดีที่ได้ถ่ายรูปกระรอกแบบเหน่งๆ เตี้ยๆ จ่อๆ มาบ้าง แถมยังเป็น“กระรอกตัวโปรด” อีกต่างหาก มันคือพญากระรอกสีดำ (Black Giant Squirrel)

ว่าไปแล้ว ผมได้รูปนี้ของพญากระรอกสีดำมาตั้งแต่หัดถ่ายรูปนกใหม่ๆ ขณะสะพายกล้องเดินเงียบๆ เข้าไปในเทรลเส้นหนึ่งในป่าเขาใหญ่ จู่ๆ ก็เจอพญากระรอกตัวนี้ กำลังเพลิดเพลินกับการแทะโลม เอ๊ย แทะกินลูกไม้อะไรสักอย่าง

ผมก็เลย “ยกซด” รัวมาเป็นร้อยๆ รูป ใกล้ซะจนต้องถ่ายเป็นแนวตั้ง

ท่าเอาพุงตัวเองเป็นจุดสมดุลพาดกับกิ่งไม้ ขืนมนุษย์คนไหนคิดจะเลียนแบบ มีหวังได้อาเจียน “ข้าวเหนียวไก่ทอด” ออกมาเป็นแน่แท้ (แหะๆ เมนูฮิตร้านอาหารเขาใหญ่อ่ะ)

ถึงจะได้รูปเหน่งๆ นี้มาหลายปี แต่ผมเพิ่งได้ฤกษ์งัดมาตีพิมพ์เอาตอนนี้ เพราะมันเป็นไฟล์ที่หายไป จากการที่ฮาร์ดดิสก์เจ๊งไป 2 ลูก

แต่เร็วๆ นี้เอง ผมเพิ่งมาเจอว่ามีต้นฉบับ 3 ไฟล์ที่คัดไว้แล้ว ยังคาอยู่ใน USB เก่าแก่อันหนึ่ง ดีใจจนบอกไม่ถูกเลยเชียว

เหตุที่พญากระรอกสีดำเป็นกระรอกตัวโปรดของผม เพราะสีขนที่สวยหรูดูมีระดับ หุ้มเรือนร่างกำยำขนาดแมวหง่าว มันได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในกระรอกที่ตัวโตที่สุดในโลกเลยทีเดียว

พญากระรอกสีดำเป็นสัตว์โดดเดี่ยวที่มีอาณาเขตของตัวชัดเจน มักจะสร้างรังทำด้วยกิ่งไม้ใบไม้ขนาดใหญ่เท่ารังเหยี่ยวเอาไว้ๆ หลายรัง แล้วเลือกนอนในจุดที่ใกล้แหล่งอาหารล่าสุด

ปกติเป็นสัตว์เรือนยอด ไม่ชอบลงพื้น หรือเข้าใกล้ถิ่นอาศัยของคน แต่จะยอมลงมาเตี้ยๆ หน่อย ก็ตอนมีอาหารดึงดูด

ประชากรในโลกของมันลดลงมากในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา จากการสูญเสียพื้นที่ป่าให้กับคน และก็มักตกเป็นเป้าของนักเลงปืน

ก็ขนาดในนิยาย “เพชรพระอุมา” พวกพระเอกนางเอกยังเอาพญากระรอกเป็นเป้าประลองความแม่นของไรเฟิลเลย ถึงจะไม่ได้เขียนชื่อมันออกมาตรงเป๊ะ แต่ผมมั่นใจว่าใช่แน่ๆ

เพราะเรียกเป้าปืนนี้ว่า “กระรอกดงตัวเท่าแมว”