กนกนันท์ คงครินทร์ "ชีวิตในช่วงวัยท้าทาย"

ดาวมหาวิทยาลัยสัปดาห์นี้ขอแนะนำ "ติ๊นา-กนกนันท์ คงครินทร์"สาวสถาปัตยฯคนเก่งจาก ม.เกษตรฯ

เรื่อง....ปอย / ภาพ....ประกฤษณ์ จันทะวงษ์

“ชอบกระบวนการคิด กระบวนการทำงานในวิธีแบบสถาปัตย์ที่เรื่องหนึ่งเรื่อง อาจารย์จะสอนให้เรามองหลายๆ มุมมอง ซึ่งจะทำให้ได้ความคิดสร้างสรรค์หลากหลายไปด้วย” กนกนันท์ คงครินทร์ หรือนิกเนม “น้องติ๊นา” ซีเนียร์ปี 4 คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ บอก พร้อมโชว์รอยยิ้มเปื้อนใบหน้าน่ารักหวานแอร่มเป็นรูปสมบัติให้เธอกล้าก้าวเข้ามาประชันความงามบนเวที มิสไทยแลนด์เวิลด์ ปีนี้

นิสิตเกษตรศาสตร์อายุ 21 ปี ติ๊นา-กนกนันท์ สูง 171 ซม. หนัก 55 กก. สัดส่วน 33-26-37 แต่ที่น่าสนใจกว่านั้น... ทำไม “เด็กสถาปัตย์” จึงตัดสินใจก้าวขึ้นเวทีสนามแข่งขันนี้ หรือมีอะไรท้าทายมากกว่าการประกวดกันด้วยรูปกายภายนอก...?!!

“สถาปัตย์ปี 4 เรียนหนักมากๆ เลยค่ะ เมื่อตัดสินใจประกวดก็ต้องปรึกษาอาจารย์เรื่องนี้เลยว่าอาจให้เวลากับการเรียนไม่เต็มที่ แต่ตอนนี้กลับไปเรียนเต็มที่แล้ว (หัวเราะ) เวทีแรกค่ะสำหรับมิสไทยแลนด์เวิลด์ ติ๊นามีความฝันหลายๆ อย่างที่อยากทำค่ะ สิ่งหนึ่งคือการหาประสบการณ์ใหม่ๆ ในเรื่องที่เราไม่เคยทำมาก่อน นับเป็นเรื่องท้าทาย เมื่อมีโอกาสก็ขอพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ บอกตัวเองว่ามันไปสุดทางเต็มที่แล้ว และเมื่อผลลัพธ์ออกมาก็จะไม่กลับไปคิดเสียใจกับเรื่องนั้นอีกนะคะ” ติ๊นา บอกและส่งยิ้มสวย

คนสวยนิสิตเกษตรศาสตร์ย้ำบอก เรื่องประชันกันด้วยความสวย พยายามทำดีที่สุด แต่ไม่ใช่เรื่องซีเรียสจนถึงกับต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อมงกุฎที่มีเพียงหนึ่งเดียว

“คนสวยกว่าเรามีอยู่แล้วนะคะ (บอกพร้อมรอยยิ้ม) ติ๊นามีความมั่นใจในตัวเองสูงนะคะในแง่ที่ว่าเรามีอะไรดีก็ขอพรีเซนต์สิ่งนั้นออกมาดีกว่าค่ะ ชุดทูพีซ หุ่นเราก็ไม่เพอร์เฟกต์เอสเชฟ (หัวเราะร่วน) พุงพลุ้ยมาก เพราะเด็กคณะนี้ปล่อยตัว นอนดึก กินก็ดึก อาทิตย์หนึ่งได้นอน 8 ชม. เรื่องหุ่นไม่ดี พี่ๆ ในกองประกวดก็บอกว่าอ้วนนะ ติ๊นาต้องลดลงอีก 2-3 กก. การใส่ชุดว่ายน้ำติ๊นาคิดว่าเราเป็นนักว่ายน้ำอยู่แล้ว ก็พรีเซนต์ในความแมนๆ แข็งแรงๆ ก็แล้วกัน

...ส่วนความสวยไม่ลดไม่ปรับเพิ่มเติมอะไรค่ะ นอกจากแปะเทปกาวตา 2 ชั้นค่ะ ติ๊นาชอบรอยยิ้มของตัวเองที่สุด เวลาไม่สบายใจก็ยิ้มค่ะ ยิ้มแล้วรู้สึกว่าสบายใจขึ้นทันที” ติ๊นาบอกพร้อมโชว์รอยยิ้มคอนเฟิร์ม การประกวดปีนี้ถึงจะไม่ได้ครอบครองรางวัล แต่เมื่อเจ้าตัวบอกว่า คือสิ่งสวยงาม คือการสร้างสีสันให้กับสังคม และคำตอบสำคัญที่เธอมีให้กับตัวเองแล้ว คือ...

ทุกที่มีการประกวดทั้งนั้นนะคะ และการประกวดความงามคือศิลปะอย่างหนึ่งที่เจริญตาเจริญใจ เป้าหมายสูงสุดไม่ใช่แค่มงกุฎที่มีเพียงอันเดียวนะคะ แต่คือประสบการณ์ที่มาจากคำตอบว่า ติ๊นามาเวทีนี้...เราได้อะไร? ได้ความประทับใจค่ะ อย่างเช่นการเก็บตัวนางงามที่เขาหลัก จ.พังงา คณะนางงามได้ไปเยี่ยมอนุสาวรีย์สึนามิ ได้ฟังน้องๆ ที่กำพร้าในเหตุการณ์นี้เล่าเรื่องราวของเขาให้ฟัง ติ๊นาก็ไปเที่ยวทะเลใต้บ่อยๆ นะคะ แต่ไม่เคยได้สัมผัสฟิลนี้เลย” ติ๊นา บอกคำตอบแบบนางงามยุคใหม่

กลับมาสู่ชีวิตการเรียนในมหาวิทยาลัย วิชาที่ท้าทายที่สุดคือ ดีไซน์ ทั้งเรื่องไอเดียและโครงสร้าง

“ดีไซน์บ้าน 1 หลัง ออกมาอย่างไรให้เป็นสิ่งก่อสร้างที่มีเอกลักษณ์ แล้วเมื่อเราเป็นสถาปนิกคนไทย ก็เป็นโจทย์เข้ามาในการทำงานด้วยค่ะ บ้านไม้ทรงไทยยกใต้ถุนสูงถ้ามาออกแบบกันในยุคนี้ก็คงไม่ใช่บ้านไม้แล้วนะคะ แล้วจะตีโจทย์อย่างไรไม่ให้เป็นไทยเดิม ไทยเชย ความสนุกความท้าทายกับการเรียนคือโจทย์นี้เลยค่ะ แล้วอีกความสนุกอย่างที่บอกนะคะคือ ความท้าทาย สถาปัตย์ไม่ได้เรียนเพื่อไปเป็นสถาปนิกเท่านั้น แต่การเรียนคณะนี้ที่สอนให้คิดนอกกรอบ จึงต่อยอดไปทำได้อีกหลายอาชีพ

คณะเล็กๆ ที่อบอุ่นค่ะ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ รุ่นพี่ส่วนใหญ่ผู้ชายเยอะค่ะ แต่พอถึงรุ่นนี้ผู้หญิงเยอะกว่าผู้ชายแล้ว จึงไม่มีข้อกำจัดนะคะสำหรับคนเรียนคณะนี้” ติ๊นา กนกนันท์ บอกพร้อมรอยยิ้มเชื่อมั่นของเธอทิ้งไว้ให้ประทับใจ

5 แรงบันดาลใจ (ว่าที่) สถาปนิกดีกรีเกษตรศาสตร์

ทำทุกวันให้ดีที่สุด คือคติในการดำเนินชีวิต วัย 21 ปี คือวัยเก็บเกี่ยวประสบการณ์ ทำดีที่สุด เราจะได้ไม่เสียใจค่ะ

กตัญญูคือเรื่องสำคัญที่สุดของชีวิต ติ๊นา บอกทำด้วยความรู้สึก ทำทุกวัน สไตล์เด็กสถาปัตย์ทำงานหนักและขลุกกินนอนกันที่คณะสถาปัตย์ “โทรศัพท์บอกท่านตลอดว่าเราจะกลับบ้านกี่โมง ทำงานดึกนะคะแม่วันนี้ ติ๊นาทำอะไรอยู่ในสายตาพ่อแม่ทุกอย่างค่ะ”

ดร.สิงห์ อินทรชูโต อาจารย์คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ สอนเรื่องของการประหยัดพลังงาน “ผลงานกรีนโปรดักต์คือต้นแบบของพวกเราค่ะ”

ความร่มรื่นของเกษตรศาสตร์ ทำให้อยากมาเรียนทุกๆ วัน เป็นแรงบันดาลใจให้เด็กเกษตรฯ อยากสร้างสังคมสีเขียวแบบนี้ทุกๆ ที่

เวียนนา-โตเกียว ติ๊นาติดสอยห้อยตามคุณพ่อซึ่งเป็นวิศวกรไปดูงาน ไปเที่ยวเมืองหลวงของออสเตรียและที่ญี่ปุ่น กลับมาคำตอบของว่าที่สถาปนิกคือ สิ่งแรกที่กรุงเทพฯ ต้องแก้ไขคือ “ผังเมือง” ที่มีการพัฒนาผิดรูปผิดร่างมาตั้งแต่แรก